Art. 1.
Zarząd państwowej Służby Zdrowia, nadzór zwierzchni nad wszystkiemi sprawami zdrowotnemi,
sprawy higjeny społecznej i najwyższe kierownictwo spraw lekarskich należą do Ministerstwa
Zdrowia Publicznego.
Art. 2.
Piecza nad zdrowiem ludności należy do zarządów komunalnych w obrąbie podległego im
terytorjum.
W szczególności do obowiązków zarządów komunalnych należy:
1)
piecza nad czystością powietrza, gleby i wody, nad zaopatrzeniem ludności w wodą zdatną
do picia i potrzeb gospodarczych, nad należytem usuwaniem wód zużytych i nieczystości
i odprowadzaniem wód ściekowych;
2)
piecza nad przestrzeganiem odpowiednich przepisów obowiązujących przy budowie i przebudowie
domów, przeznaczonych na mieszkania i wszelkie lokale użyteczności publicznej;
3)
piecza nad należytem pomieszczeniem ludności w mieszkaniach i nadzór nad stanem zdrowotnym.
mieszkań;
4)
piecza i nadzór nad osobistą czystością ludności, jej mieszkań i otoczenia;
5)
piecza nad zapewnieniem chorym należytej opieki lekarskiej i pomocy fachowej dla położnic,
opieka nad psychicznie chorymi i dziećmi opuszczonemi;
6)
współdziałanie z władzami rządowemi przy zwalczaniu chorób zakaźnych i zapobieganiu
im;
7)
szczepienie ospy ochronnej;
8)
współdziałanie z władzami rządowemi w zwalczaniu nierządu i chorób wenerycznych;
9)
zakładanie i utrzymywanie kostnic i cmentarzy oraz czuwanie nad niemi, urządzanie
i utrzymywanie grzebowisk;
11)
współdziałanie z władzami Zdrowia Publicznego w sprawach nadzoru nad produktami spożywczemi,
sposobem ich przechowywania i przyrządzania oraz ich sprzedaży;
12)
zakładanie i utrzymywanie rzeźni;
13)
nadzór nad przestrzeganiem wszelkich ustaw, przepisów i rozporządzeń sanitarnych,
wydawanych przez, państwowe władze Zdrowia Publicznego;
14)
składanie perjodycznych sprawozdań sanitarnych państwowym władzom Zdrowia Publicznego
według ustanowionych wzorów.
Art. 3.
W myśl przepisów, w Art. 2 zawartych, zarządy komunalne winny wykonywać i utrzymywać
we własnej administracji niezbędne dla gminy urządzenia sanitarno-techniczne, zakładać
i utrzymywać szpitale, przychodnie i przytułki i t. p., utrzymywać lekarzy sanitarnych,
akuszerki gminne, pielęgniarki, dezynfektorów i inny niezbędny personel służbowy,
stosując się do przepisów i norm, wydawanych przez Ministra Zdrowia Publicznego; na
mocy decyzii władzy nadzorczej mają prawo, z zachowaniem ustaw obowiązujących, nabywania
w drodze przymusowej, za odpowiedniem odszkodowaniem, potrzebnych do wykonania przepisów
dekretu niniejszego nieruchomości, źródeł wody wraz z potrzebną ilością otaczającego
je terenu oraz prawo przeprowadzania wód i ścieków przez cudze granty, jak również
mają prawo zakazu zamieszkiwania w budowlach, wzniesionych przed ogłoszeniem dekretu
niniejszego, uznanych za szkodliwe dla zdrowia mieszkańców lub sąsiadów, aż do czasu
dokonania odpowiednich, ściśle określonych przeróbek.
Art. 4.
W razie niewypełnienia przez zarząd komunalny, pomimo upomnień i poleceń lekarza powiatowego,
obowiązków, wynikających z dekretu niniejszego, Ministerstwu Zdrowia Publicznego na
wniosek lekarza powiatowego, potwierdzony przez okręgowego inspektora lekarskiego,
służy prawo wydelegowania do gminy lekarza sanitarnego w celu kontrolowania działalności
zarządu komunalnego w zakresie ochrony zdrowia publicznego, względnie przeprowadzania
na koszta gminy potrzebnych w tej dziedzinie zarządzeń, dopóki nie nastąpi poprawa
stosunków zdrowotnych.
Władze administracyjne i policyjne obowiązane są nieść pomoc delegowanemu lekarzowi
sanitarnemu we wszystkich jego zarządzeniach i czynnościach urzędowych.
Art. 5.
Wydatki, wynikające z przepisów dekretu niniejszego, obciążają gminy, względnie powiatowe
związki komunalne. Wydatki, wynikające z punktów 6, 7 i 8 Art. 2, w połowie obciążają
gminy i w połowie Skarb Państwa. W razie uchylenia się gminy od asygnowania niezbędnych
sum na wydatki powyższe, odpowiednie sumy mogą być wprowadzane z urzędu do budżetu
gminy przez władza nadzorcze na wniosak Ministra Zdrowia Publicznego.
Art. 6.
Pomoc za Skarbu Państwa na wykonanie zarządzeń sanitarnych i technicznych, wynikających
z przepisów dekretu niniejszego, może być udzielana w razach wyjątkowych tym gminom,
które wykażą, że ich stan finansowy nie pozwala na całkowita przeprowadzanie tych
zarządzeń.
Pomoc ze Skarbu Państwa może być udzielana gminom w postać pożyczek krótko- i długoterminowych
albo zapomóg jednorazowych.
Art. 7.
Ministerstwu Zdrowia Publicznago służy prawo ogłaszania rozporządzeń i instrukcji
szczegółowych, wynikających z niniejszego dekretu.
Art. 8.
Dekret niniejszy wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Dan w Warszawie, dnia 8 lutego 1919 r.