Art. 1.

Postanawia się przeprowadzenie obowiązkowego poboru powszechnego roczników 1896, 1897, 1898, 1899, 1900 i 1901 na całym obszarze ziem polskich, na których pobór tych roczników przez władze polskie dotąd dokonanym nie był.

Art. 2.

Przeprowadzenie poboru ma się odbyć na zasadzie „Tymczasowej Ustawy o powszechnym obowiązku służby wojskowej” z dn. 27-go października 1918 r. wraz ze zmianami tejże ustawy, wprowadzonemi dekretem Naczelnika Państwa z dn. 16 stycznia r. b. i w myśl „Tymczasowej Instrukcji dla władz poborowych”, zatwierdzonej przez Ministerstwo Spraw Wojskowych wraz ze zmianami tejże Instrukcji później wprowadzonemi.

Art. 3.

Czas i sposób służby wojskowej normuje aż do chwili uchwalenia przez Sejm ustawy wojskowej „Tymczasowa Ustawa o powszechnym obowiązku służby wojskowej z dn. 27 października 1918 r.” z uwzględnieniem zmian tej ustawy wprowadzonych dekretem Nr. 111 z dn. 15 stycznia 1919 r. Dziennik praw Państwa Nr. 7 z dn. 18 stycznia 1919 r.

Art. 4.

Ustawa niniejsza nie narusza w niczem dotychczasowych zarządzeń poborowych wydanych w całem Państwie. W miarę wprowadzania jej w życie roczniki nią nie objęte mają być stopniowo zwalniane z czynnej służby wojskowej.

Art. 5.

Wykonanie niniejszej ustawy i ustalenie kolejności poboru poszczególnych roczników porucza się Ministerstwu Spraw Wojskowych w porozumieniu z Ministerstwem Spraw Wewnętrznych.

Art. 6.

Ustawa niniejsza wchodzi w życie z dniem jej ogłoszenia.