Art. 1.

Czasu od dnia 1 listopada 1918 r. do dnia 30 czerwca 1920 r. włącznie nie wlicza się do czasokresu trzechletniego przedawnienia roszczeń wymienionych w §§ 1480, 1486 i 1489 ust. cyw., jeżeli ten czasokres upływa w czasie wyżej oznaczonym.

Art. 2.

Odsetki i inne powrotne należytości uboczne, które w dniu 1 listopada 1918 r. nie zalegały ponad trzy lata, mają w egzekucyjnem postępowaniu sprzedażnem majątku ruchomego równe pierwszeństwo z kapitałem lub prawem poboru, jeżeli sprzedaż przymusowa będzie dokonana przed dniem 1 lipca 1920 r. (§§ 286, 216 ust. 2 ord. egz.).

Art. 3.

Postanowienia art. 1 i 2 nie mają zastosowania w sprawach, które zostały przez sąd prawomocnie rozstrzygnięte lub ugodą załatwione.

Art. 4.

Ustawa niniejsza obowiązuje na obszarze byłego zaboru austrjackiego.

Art. 5.

Rozporządzenie Tymczasowego Komitetu Rządzącego z daty Lwów 17 stycznia 1919 r. ogłoszone w Gazecie Lwowskiej z dnia 23 stycznia 1919 r. znosi się.

Art. 6.

Wykonanie niniejszej ustawy poleca się Ministrowi Sprawiedliwości.