Art. 1.
Natychmiast po dostarczeniu z drukarni dostatecznej ilości biletów Banku Polskiego,
opiewających na złote, jako przyszłą jednostką pieniężną polską, marki polskie i niemieckie,
korony austrjacko - węgierskie i ruble rosyjskie carskie mają być zamieniane na złote
i na Rentę Polską 4%-ową w stosunku, który zostanie określony w oddzielnej ustawie
jednocześnie z ustaleniem kursów wymiennych.
Posiadacz pierwszej pożyczki państwowej (asygnaty 1918 r.), nabytej przed 1 lipca
1919 r., przy wymianie posiadanej jeszcze gotowizny, w rozmiarach nie przewyższających
sumy przedstawionych jednocześnie asygnat w takiej samej walucie, otrzyma w złotych
więcej, niż ten, który przedstawia pieniądze do wymiany bez jednoczesnego przedstawienia
asygnat.
Art. 2.
Określenie maksymalnej sumy znaków pieniężnych, które będą wymieniane w całości, oraz
oznaczenie Kursów wymiennych, zarówno dla gotowizny jak i dla zobowiązań, nastąpi
drogą oddzielnej ustawy, która zostanie wydana przed rozpoczęciem wymiany. Ustalenie
czasu i porządku, w jakim ma się odbywać wymiana, oraz prawo całkowitego lub częściowego
wyłączenia z wymiany pieniędzy przywiezionych z zagranicy wbrew ustawie z dn. 11 marca
1919 r., pozostawia się Ministrowi Skarbu, który na mocy niniejszej ustawy może aż
do chwili zakończenia czynności wymiennych zawieszać działalność banków, domów bankowych,
kantorów wymiany i giełd, a także wydawać rozporządzenia czasowe, dotyczące przyjmowania
i zwrotu wkładów bankowych.
Art. 3.
Upoważnia się Ministra Skarbu do przygotowania świadectw 4% Renty Polskiej w wysokości
potrzebnej do wymiany na podstawie niniejszej ustawy, w odcinkach według jego uznania,
z kuponami półrocznemi, z których najbliższy ma być płatny 1 lipca 1920 r.
Art. 4.
Kupony od 4% Renty Polskiej, wydanej na podstawie niniejszej ustawy, wolne będą od
opodatkowania. Rencie Polskiej przyznane zostają wszelkie prawa papierów pupilarnych.
Art. 5.
Ustawa z dnia 26 marca 1919 r. (o ostemplowaniu papierowych znaków pieniężnych) w
przedmiocie częściowej wymiany papierowych znaków pieniężnych na asygnaty pożyczki
państwowej traci, równocześnie z uchwaleniem niniejszej ustawy, moc obowiązującą,
zaś w przedmiocie obowiązkowego stemplowania papierowych znaków obiegowych ulega zawieszeniu.
Art. 6.
Wykonanie niniejszej ustawy poleca się Ministrowi Skarbu.
Art. 7.
Ustawa niniejsza wchodzi w życie z dniem jej ogłoszenia.