Art. 1.
Wszyscy obywatele Państwa Polskiego, narodowości polskiej, posiadający stopnie oficerskie,
bez względu na to, w jakiej armji obcej lub polskiej formacji wojskowej stopnie te
uzyskali, podlegają na zarządzenie Ministerstwa Spraw Wojskowych obowiązkowi zgłoszenia
się.
Art. 2.
Spis obejmuje oficerów zawodowych, rezerwowych, względnie zapasowych, postawionych
w stan spoczynku lub w stan rozporządzalności; objąć on może także i tych, którzy
poprzednio nie zostali do wojska polskiego przyjęci dla braku ogólnego cenzusu wykształcenia.
Art. 3.
Zarządzenie zgłoszenia się może się rozciągać na wszystkich oficerów wymienionych
w art. 1 i 2, którzy nie przekroczyli 60 lat życia w tym roku kalendarzowym, w którym
spis zarządzono.
Art. 4.
Oficerowie, zapisani zgodnie z art. 1, 2 i 3 niniejszej ustawy, mogą być w miarę potrzeby
uzupełnienia korpusu oficerskiego powołani do czynnej służby na czas wojny rozkazem
Ministra Spraw Wojskowych, który określi ilość roczników, powołać się mających, i
kolejność ich powołania. Przepisy ogólne w wojsku polskiem obowiązujące unormują dalszy
przebieg służby oficerów, do czynnej służby powołanych.
Art. 5.
Winni niezgłoszenia się do spisu lub nieusłuchania rozkazu Ministra Spraw Wojskowych
objęcia stanowiska służbowego bez dostatecznego uzasadnienia karani będą przez powszechne
sądy karne więzieniem do lat 2-ch, zaś na obszarze, na którym obowiązuje kodeks karny
austrjacki, aresztem ścisłym do lat 2-ch.
Zasądzenie powoduje utratę wszelkich praw i przywilejów, płynących z poprzednio uzyskanego
stopnia oficerskiego.
Art. 6.
Wykonanie niniejszej ustawy porucza się Ministrowi Spraw Wojskowych.
Art. 7.
Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.