Art. 1.
Prawo handlu pszenicą, żytem, jęczmieniem, owsem i przetworami tych zbóż oraz ich
przewóz kolejami i statkami przysługuje wyłącznie Rządowi. Handel innemi ziemiopłodami
wewnątrz Państwa jest wolny. Przeróbka ziemniaków i handel przetworami ziemniaczanemi
podlega przepisom zawartym w art. 6 niniejszej ustawy.
Art. 2.
Przy Ministerstwie Aprowizacji powstaje jako stały organ doradczy Państwowa Rada Aprowizacyjna,
składająca się z 30 członków, w tem 10 posłów sejmowych, 10 przedstawicieli wielkich
miast i ośrodków przemysłowych i 10 przedstawicieli zrzeszeń rolniczych.
Posłów wyznacza Sejm, zaś resztę powołuje Rada Ministrów na wniosek Ministra Aprowizacji.
W całej Państwowej Radzie Aprowizacyjnej połowę głosów winni mieć przedstawiciele
wytwórców, drugą przedstawiciele spożywców.
Przewodniczącym Państwowej Rady Aprowizacyjnej jest z urzędu Minister Aprowizacji.
Art. 3.
Całokształtem spraw aprowizacyjnych w obrębie powiatów kierują organy samorządu lokalnego
za pośrednictwem wybranych w tym celu komisji aprowizacyjnych: powiatowych, miejskich
i gminnych.
Przewodniczącym każdej z tych komisji jest naczelnik odnośnego samorządowego organu
lub osoba przez niego wyznaczona.
Zadaniem komisji aprowizacyjnych będzie dla obszaru każdej z nich:
a)
regulowanie wyżywienia” ludności miejskiej i bezrolnej, w szczególności, w granicach
normy przez Ministerstwo Aprowizacji ustalonej, racjonowanie przetworów zboża, udzielanie
zezwoleń przewozowych i zezwoleń dla spożywców na zakup drobnych ilości zboża na własną
potrzebę wprost u wytwórcy oraz pozwoleń wymiany i zakupu zboża na zasiew;
b)
kontrola organizacji upoważnionych do handlu zbożem i jego przetworami, tudzież oznaczenie
cen tych przetworów, chleba i innych artykułów spożywczych - według norm przez Ministerstwo
Aprowizacji ustalonych;
c)
nadzór nad rozdziałem artykułów pierwszej potrzeby i środków potrzebnych dla produkcji
rolnej pomiędzy rolników.
Skład komisji i sposób urzędowania określi osobna instrukcja, którą wyda Minister
Aprowizacji.
Art. 4.
Wykonanie uprawnień nadanych Ministerstwu Aprowizacji art. 1-ym tudzież obowiązku
ułatwień w nabywaniu przez rolników i ludność bezrolną artykułów pierwszej potrzeby
i środków, niezbędnych dla produkcji rolniczej, powierza ono w pierwszym rzędzie władzom
samorządnym, organizacjom rolniczym i społecznym na warunkach przez Ministerstwo określonych,
udzielając im w razie potrzeby odpowiednich kredytów - w drugim rzędzie wykonać może
Ministerstwo Aprowizacji te uprawnienia i obowiązek powyższy przez własne organizacje
handlowe.
Te artykuły pierwszej potrzeby i środki produkcji, które Ministerstwo Aprowizacji
posiada lub w przyszłości nabędzie, winno oddać powyższym instytucjom, w celu rozsprzedania
miejscowej ludności.
Art. 4a.
Rządowi, względnie Ministerstwu Aprowizacji, w porozumieniu z Państwową Radą Aprowizacyjną
przysługuje prawo naznaczenia terminu dostawy do monopolu następujących ilości zboża:
rolnikom, posiadającym od 10 do 30 morgów nie więcej niż 25 kgr. z morga polskiego
ziemi ornej; posiadającym 30 - 100. morgów - nie więcej niż 75 kgr. z morga ziemi
ornej; posiadającym ponad 100 morgów - nie więcej niż 150 kgr. z morga ziemi ornej.
Dla producentów posiadających mniej niż 10 morgów termin dostawy oznaczony być nie
może.
Art. 5.
Ceny na zboże i przetwory zbożowe wymienione w art. 1 ustanawia Ministerstwo Aprowizacji
w porozumieniu z Ministrem Rolnictwa i Dóbr Państwowych i Państwową Radą Aprowizacyjną.
Ceny te muszą pokrywać koszta produkcji w odpowiedniem ustosunkowaniu do cen artykułów
pierwszej potrzeby.
Art. 6.
Ministerstwo Aprowizacji w porozumieniu z Państwową Radą Aprowizacyjną wydaje pozwolenie
na przerób ziemniaków w zakładach przemysłowych, określając ilości ziemniaków, jakie
mogą uledz przeróbce w każdym zakładzie przemysłowym. W kampanji r. 1919/1920 Ministerstwo
Aprowizacji w porozumieniu z Państwową Radą Aprowizacyjną wyda poZwolenie na uruchomienie
nielicznej ilości gorzelń dla dostarczenia spirytusu na cele techniczne. Produkcja
fabryk przetworów ziemniaczanych, z wyjątkiem gorzelni, jest zajętą na rzecz Ministerstwa
Aprowizacji.
Art. 7.
Wywóz zboża i ziemniaków, tudzież przetworów żywnościowych, z nich uzyskanych, poza
granice państwa jest zakazanym.
Zezwolenia w wyjątkowych wypadkach udzielają właściwe organa państwowe po wysłuchaniu
zdania Ministerstwa Aprowizacji i Państwowej Rady Aprowizacyjnej.
W razie zgodnego sprzeciwu obu tych czynników zezwolenie na wywóz nie może być udzielone.
Art. 8.
Naczelny nadzór nad działalnością władz i organizacji pracujących wedle art. 3 i 4
tej ustawy przysługuje Ministrowi Aprowizacji, który ma prawo wydawania po wysłuchaniu
zdania Państwowej Rady Aprowizacyjnej, w granicach nakreślonych postanowieniami niniejszej
ustawy, wszelkich rozporządzeń, zapewniających ludności możliwie najlepsze wyżywienie
i zaopatrzenie w artykuły koniecznej potrzeby i środki potrzebne dla produkcji rolniczej.
Art. 9.
Karze aresztu od dni 14 do miesięcy sześciu lub grzywnie od 100 do 100.000 mk. względnie
- 150 do 150.000 kor. ulegnie, kto wbrew przepisom tej ustawy lub rozporządzeniom
wydanym przez Ministra Aprowizacji na mocy upoważnienia, zawartego w art. 8:
1)
sprzeda lub w inny sposób odstąpi zboże albo przetwory zbożowe i ziemniaczane (art.
6) osobom lub organizacjom do handlu takiego w myśl tej ustawy nie uprawnionym;
2)
nie mając uprawnienia do zakupu zboża, przetworów zbożowych i ziemniaczanych zakupuje
je lub w inny sposób dla handlu nabywa;
3)
ilości zboża nałożonych w myśl art. 4a w terminie mu naznaczonym nie odstawia bez
uzasadnionej przyczyny;
4)
kupuje i gromadzi dla własnego użytku zapasy zboża lub jego przetworów ponad potrzebę;
5)
za zboże lub jego przetwory i za artykuły pierwszej potrzeby, tudzież środki niezbędne
dla produkcji rolnej pobiera w pieniądzach lub innych korzyściach cenę wyższą ponad
ustanowioną przez powołane do tego władze;
6)
bez upoważnienia wystawionego przez kompetentną władzę przewozi zboże lub jego przetwory
statkami lub kolejami.
Tej samej karze podlega każdy, kto pośrednio lub bezpośrednio do popełnienia czynu
przestępnego pomaga, w nim współdziała, do jego spełnienia doradza.
Usiłowanie będzie karane.
Obie powyższe kary można nałożyć łącznie.
W razie nielegalnego przewozu, sprzedaży, kupna lub przekroczenia cen obowiązujących
winna być prócz przewidzianych powyżej kar zarządzoną konfiskata towaru.
Ukaranie wedle tej ustawy nie przesądza ukaraniu za ten sam czyn, o ile on mieści
w sobie znamiona czynu w innych ustawach karą surowszą zagrożonego.
Do przeprowadzenia postępowania karnego i wydania orzeczeń powołane są w prawidłowym
toku instancji organy Ministerstwa Aprowizacji, które przed rozstrzygnieńciem muszą
wysłuchać opinji właściwej Komisji Aprowizacyjnej.
Art. 10.
Ustawa niniejsza uzyskuje moc obowiązującą z chwilą ogłoszenia jej w Dzienniku Praw
Państwa Polskiego.
Art. 11.
Wykonanie tej ustawy powierza się Ministrowi Aprowizacji w porozumieniu z właściwymi
Ministrami.