Art. 1.
Ze względu na wywołane wojną nadzwyczajne stosunki drożyźniane, upoważnia się Rząd
do wypłacenia od dnia 1 lipca 1919 roku aż do czasu ustawowego regulowania poborów
emerytalnych, jako też pensji wdowich i sierocych, cywilnym emerytowanym funkcjonariuszom
i robotnikom państwowym, nauczycielom szkół powszechnych, średnich i wyższych, pracownikom
kolejowym, dalej wdowom i sierotom po nich, księżom emerytom, jak również osobom,
pobierającym zasiłek tytułem daru z łaski, o ile osoby te są obywatelami Państwa Polskiego
obok dotychczas przyznanych dodatków drożyźnianych i kwartalnych także nadzwyczajnego
dodatku drożyźnianego.
Art. 2.
Nadzwyczajny dodatek drożyżniany będzie wypłacany miesięcznie i wynosi od dotychczas
pobieranych emerytur, pensji wdowich i sierocych jako też darów z łaski, bez dodatków
drcżyźnianych i kwartalnych w rocznej kwocie:
a)
dla emerytów, wdów i sierot, przebywających na obszarze Państwa, gdzie dodatki drożyźniane
były już przyznawane:
|
|
b)
dla emerytów, wdów i sierot, przebywających na obszarze Państwa, gdzie dodatki drożyźniane
nie były dotąd przyznane:
|
|
Art. 3.
Dla ustalenia podstaw wymiaru dla dodatku, unormowanego niniejszą ustawą, od pensji
wdów i sierot - pensje te zlicza się razem.
Art. 4.
O ileby emerytura, względnie pensja wdowia lub sieroca, jako też dar z łaski wraz
z dodatkiem niniejszą ustawą unormowanym, były niższe od najwyższego wymiaru najbliższego
niższego stopnia, należy je uzupełnić do wysokości tegoż wymiaru.
Art. 5.
Prawo do poboru, ustanowionego niniejszą ustawą, dodatku drożyźnianego przysługuje
tylko tym osobom, które:
a)
w czasie swej czynności służbowej nie odnosiły się wrogo do narodowości polskiej;
b)
pobierając emeryturę, względnie pensję wdowią z dotychczasowemi dodatkami wyżej 2.400
marek, względnie 4.800 koron rocznie - nie osiągały nadto z innych źródeł dochodu
co najmniej równego powyższym kwotom.
Art. 6.
Wypłata dodatku będzie mogła być dokonaną na podstawie przez stronę jednorazowo -
przy pierwszej wypłacie przedłożonego, a powyższe okoliczności stwierdzającego poświadczenia.
Poświadczenie odnośne wolne od wszelkich opłat wystawić ma ta zwierzchność gminna,
w której osoba pobierająca emeryturę, względnie pensję wdowią lub sierocą, stale zamieszkuje,
a stwierdzi je przynależna powiatowa władza publiczna.
Art. 7.
Ustawa niniejsza wchodzi w życie z dniem jej ogłoszenia.
Art. 8.
Wykonanie niniejszej ustawy poleca się Ministrowi Skarbu.