Ustawa z dnia 13 lutego 1920 r. (Dz. Ust. Nr. 17 poz. 85) w przedmiocie dalszej emisji
biletów Polskiej Krajowej Kasy Pożyczkowej otrzymuje brzmienie następujące:
Art. 1.
Upoważnia się Polską Krajową Kasą Pożyczkową do podwyższenia stanu emisji jej biletów,
prócz biletów, emitowanych na zasadzie art. 2 niniejszej ustawy, a łącznie z emisją,
dokonaną przez Polską Krajową Kasę Pożyczkową na zasadzie pierwotnej ustawy tej Kasy
z dnia 9 grudnia 1916 r. w kwocie 880.150.867 marek polskich i 50 fenigów, oraz emisjami
dokonanemi; na zasadzie obecnej ustawy tejże Kasy z dnia 7 grudnia 1918 r. w kwocie
500.000.000 marek polskich, dekretem Naczelnika Państwa z dnia 7 lutego 1919 r. w
kwocie 250.000.000 marek polskich oraz uchwały sejmowej z dnia 6 czerwca 1919 r. w
kwocie 600.000.000 marek polskich do kwoty ogólnej 11.000.000.000 marek polskich.
Art. 2.
Do kwoty ogólnej 11.000.000.000 marek polskich, określonej w art. 11 nie włącza się
biletów, wypuszczonych tytułem skupu złota oraz na zasadzie art. 5 p. a) i h) ustawy
Polskiej Krajowej Kasy Pożyczkowej z dnia 7 grudnia 1918 r. tudzież biletów, wypuszczonych
celem wykupu wycofywanych z obiegu na obszarze b. zaboru austrjackiego i b. okupacji
austrjacko-węgierskiej koron waluty austrjacko-węgierskiej.
Art. 3.
Ustawa niniejsza obowiązuje z dniem jej ogłoszenia.
Art. 4.
Wykonanie niniejszej ustawy powierza się Ministrowi Skarbu.