Art. 1.
Celem zmniejszenia spożycia napojów alkoholowych wprowadza się ograniczenia sprzedaży
napojów, zawierających więcej niż 2,5% alkoholu, wyszczególnione w art. 3 - 6 niniejszej
ustawy. O wykluczeniu od obrotu publicznego napojów zawierających niższy procent alkoholu,
rozstrzygać będzie Minister Zdrowia Publicznego w porozumieniu z Ministrem Skarbu
oraz Ministrem Przemysłu i Handlu.
Art. 2.
Ograniczenia te dotyczą sprzedaży i podawania wyżej wymienionych napojów zarówno w
naczyniach otwartych jak i zamkniętych
Art. 3.
Napojów alkoholowych, zawierających ponad 45% alkoholu, pod żadną postacią dla spożycia
sprzedawać nie wolno, sprzedaż napojów, sporządzonych ze spirytusu alkoholowego nieoczyszczonęgo,
zawierającego fuzle, jest wzbroniona.
Art. 4.
Gminy wiejskie i miejskie władne są w obrębie swych granic uchwalić całkowity zakaz
sprzedaży napojów alkoholowych. Uchwała taka winna zapaść w drodze głosowania powszechnego
zwykłą większością głosów,
Głosowanie zarządza zarząd gminy bądź z własnej inicjatywy, bądź na żądanie piśmienne
przynajmniej 1/10 części mieszkańców gminy, którzy ukończyli lat 21.
Zarząd komunalny zarządza głosowanie najdalej w ciągu czterech tygodni od daty przedstawionego
żądania.
Głosowanie odbywa się w dniu świątecznym. Sposób głosowania określają przepisy wykonawcze.
Rewizja powziętej uchwały może nastąpić nie wcześniej niż po upływie lat trzech od
wejścia w życie zakazu.
Gdy większość 2/3 ogólnej ilości gmin, wchodzących w obręb powiatu, a obejmujących
nie mniej niż 1/2 ogółu ludności powiatu, uchwali całkowity zakaz sprzedaży napojów
alkoholowych, powiatowa władza komunalna winna zakaz ten rozszerzyć na cały powiat.
Uchwalony przez gminę, zarówno jak zarządzony przez władzę powiatową zakaz sprzedaży
lub wyszynku napojów alkoholowych, winien być ogłoszony publicznie w sposób, przyjęty
w danej miejscowości, oraz udzielony w odpisie właściwej władzy akcyzowej i politycznej
przynajmniej na 2 miesiące przed nastąpieniem tego roku kalendarzowego, z którego
początkiem zakaz ma obowiązywać.
Art. 5.
Liczbę miejsc w detalicznej sprzedaży lub wyszynku napojów alkoholowych ogranicza
się do jednego na 2500 mieszkańców, przyczem najwyżej połowa z nich może być przeznaczona
do wyszynku. Z chwilą wydania niniejszej ustawy ilość obecnie istniejących miejsc
sprzedaży nie może być w żadnym razie bez względu na liczbę mieszkańców powiększona,
zmniejszenie w stosunku do wyżej określonej normy nastąpi z dniem 1 stycznia 1921 r.
Art. 6.
Miejsca sprzedaży nie mogą mieścić się w promieniu krótszym od 50 metrów od budynków,
w których znajdują się warsztaty fabryczne, liczące wyżej 50 robotników, oraz krótszym
od 100 metrów od zewnętrznych granic budynków, w których mieszczą się kościoły, domy
modlitwy wyznań w Państwie uznanych, szkoły, sądy, więzienia, dworce i stacje kolejowe,
przystanie statków parowych, koszary oraz zakłady zatrudniające więcej niż 100 robotników.
Odległość 100 metrów dotyczy miast, na wsi zaś odległość ta wynosić powinna metrów
300.
Minister Skarbu w porozumieniu z Ministrem Zdrowia i Ministrem Spraw Wewnętrznych
w wypadkach szczególnych ma prawo zezwalać na wyjątki od zasady powyższej.
Art. 7.
Na podstawie ograniczeń, przewidzianych w art. 1 i 2, zakazuje się sprzedaży lub podawania
napojów alkoholowych:
b)
uczniom szkół niższych i średnich,
c)
konsumentom na kredyt lub pod zastaw jakichkolwiek przedmiotów,
d)
w bufetach kolejowych, w obrębie zabudowań stacyjnych oraz w pociągach, na przystankach
statków parowych i na samych statkach,
e)
na całym obszarze zabudowań koszarowych i w obozach wojskowych oraz sklepach i bufetach
wojskowych,
f)
na całym obszarze zabudowań fabrycznych i przemysłowych oraz w lokalach i miejscach,
przeinaczonych do ćwiczeń sportowych i gimnastycznych,
g)
w domach ludowych i pomieszczeniach straży ogniowej,
h)
we wszystkich miejscowościach:
1)
w których zarządzono pobór wojskowy lub mobilizację, wybory do ciał ustawodawczych
lub władz komunalnych, przez cały czas trwania tych zarządzeń lub akcji głosowania,
2)
w których celem utrzymania porządku i spokoju publicznego Ministerstwo Spraw Wewnętrznych
lub upoważnione przez niego organy administracyjne zakażą sprzedaży lub wyszynku napojów
alkoholowych na czas wprowadzenia sądów doraźnych, stanu wyjątkowego lub też tłumnych
zebrań ludności,
i)
w niedziele i święta, obchodzone w urzędach państwowych, przyczem ograniczenia w tym
wypadku wchodzą w życie od godziny 3 dnia przedświątecznego i trwają do godziny 10
rano dnia poświątecznego, k) w miejscowościach, położonych poza obrębem miasta powiatowewego,
wojewódzkiego lub stołecznego, również we wszystkie inne dni tłumnych zebrań ludności,
jak targi, jarmarki, odpusty, pielgrzymki, misje i t. p., stosowane będą ograniczenia
jak w punkcie i),
j)
w budynkach, oddanych do użytku służby publicznej.
Art. 8.
Winni przekroczenia przepisów niniejszej ustawy oraz rozporządzeń na jej podstawie
wydanych, o ile czyn nie podlega surowszemu ukaraniu w myśl, obowiązujących w poszczególnych
dzielnicach ustaw karnych, ulegną w drodze administracyjnej karze grzywny do marek
20.000 lub aresztu do 1 miesiąca, w razie zaśpowtórzenia przekroczenia grzywny do
100.000 marek lub aresztu do 3 miesięcy.
Kary aresztu i grzywny mogq być nałożone jednocześnie. Nadto może być orzeczone cofnięcie
koncesji na sprzedaż lub wyszynk, napojów alkoholowych.
Art. 9.
Karom wyszczególnionym w art. 8 ulegają nietylko właściciel zakładu, względnie jego
zarządca, lecz również służba, która dopuściła się przekroczenia przepisów niniejszej
ustawy.
Art. 10.
Wszelkie zobowiązania, zaciągnięte z obejściem niniejszej ustawy, są nieważne.
Art. 11.
Do spółdziałania w wykonywaniu przepisów niniejszej ustawy Minister Zdrowia Publicznego
w porozumieniu z właściwymi Ministrami powoła organy władz państwowych i komunalnych,
jak również organizacje społeczne, mające na celu walkę z alkoholizmem, zrzeszenia
oświatowe i spółdzielcze.
Art. 12.
Wykonanie niniejszej ustawy poleca się Ministrowi Zdrowia Publicznego w porozumieniu
z Ministrem Spraw Wewnętrznych i Ministrem Skarbu, o ile zaś chodzi o wykonanie na
obszarze b. dzielnicy pruskiej, Ministrowi tej dzielnicy w porozumieniu z Ministrem
Zdrowia Publicznego, Ministrem Spraw Wewnętrznych i Ministrem Skarbu.
Art. 13.
Ustawa niniejsza wchodzi w życie z dniem jej ogłoszenia.