Art. 1.
Osoby wojskowe, które przed wejściem w życie niniejszej ustawy, podczas służby w formacjach
wojskowych polskich, lub w wojsku polskiem, przybrały inne nazwisko, a odznaczyły
się gorliwem pełnieniem obowiązków, mogą uzyskać uznanie przybranego, względnie zmianą
swojego poprzedniego nazwiska.
Art. 2.
Zezwolenia na zmianę (uznanie przybranego) nazwiska udziela Naczelnik Państwa dekretem
na podstawie wniosku Ministra Spraw Wojskowych.
Art. 3.
Proszący winien dołączyć do podania metrykę chrztu, względnie urodzenia, tudzież dokumenty,
wykazujące obywatelstwo Państwa Polskiego.
Art. 4.
Minister Spraw Wojskowych sprawdzi używanie przez petenta przybranego nazwiska i zarządzi
zebranie wiadomości, dotyczących osoby petenta, jego przeszłości i służby wojskowej.
Art. 5.
O ile Naczelnik Państwa na zmianę (uznanie przybranego) nazwiska zezwoli, Minister
Spraw Wojskowych zezwolenie ogłosi w Dzienniku Rozkazów Wojskowych i w Dzienniku Urzędowym
Rzeczypospolitej Polskiej, a Minister Spraw Wewnętrznych zarządzi, na wniosek Ministra
Spraw Wojskowych, adnotację w aktach stanu cywilnego.
Art. 6.
Zmiana nazwiska petenta i osób, na podstawie zezwolenia do zmiany nazwiska uprawnionych,
staje się prawomocną dopiero z chwilą uskutecznienia wpisu, w aktach stanu cywilnego
każdej z tych osób.
Art. 7.
Zezwolenie na zmianę nazwiska dotyczy także żony i dzieci petenta, które w chwili
uzyskania zezwolenia do pełnoletności nie doszły, a dzieci pełnoletnich tylko w tym
wypadku, jeżeli do prośby o zmianę nazwiska się przyłączyły.
Art. 8.
Zstępni nieżyjących osób wojskowych, wymienionych w art. 1, mogą uzyskać zmianę nazwiska
z zachowaniem przepisów niniejszej ustawy.
Art. 9.
Ustawa niniejsza wchodzi w życie z dniem jej ogłoszenia.
Art. 10.
Wykonanie tej ustawy poleca się Ministrom Spraw Wojskowych i Spraw Wewnętrznych, a
w b. dzielnicy pruskiej - Ministrowi b. Dzielnicy Pruskiej, w porozumieniu z Ministrami
Spraw Wojskowych i Spraw Wewnętrznych.