Ustawaz dnia 14 maja 1920 r.o udzieleniu amnestji w b. dzielnicy pruskiej

Gwoli upamiętnienia wielkiej dla Narodu Polskiego chwili odzyskania przez Rzeczpospolitą Polską ziem, które wchodziły w skład państwa pruskiego, stanowi się co następuje:

Art. 1.

W sprawach karnych przeciwko osobom cywilnym, należących do właściwości sądów polskich i byłych niemieckich wszelkiego rodzaju, jak również, należących do właściwości władz administracyjnych zarówno polskich, jak byłych niemieckich na obszarach b. dzielnicy pruskiej, stosuje się do przestępstw, popełnionych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, - z wyjątkiem wypadków wymienionych w art. 3 i 8-ulgi, wskazane w art. 2, 4, 5.

Art. 2.

1.

Darowuje się:

a)

niewykonane w całości lub w części kary aresztu i grzywny, oraz wszelkie kary porządkowe;

b)

karą pozbawienia wolności, wyrzeczoną w rozmiarze, nie przenoszącym pół roku, niewykonaną w całości lub w części;

c)

resztę kary pozbawienia wolności, wyrzeczonej we wszystkich innych wypadkach, o ile reszta ta nie przenosi połowy roku;

d)

połowę kary pozbawienia wolności lub niewykonaną część tej połowy, gdy kara została wyrzeczona w rozmiarze, nie przenoszącym dwóch lat;

e)

trzecią część kary pozbawienia wolności lub niewykonany okres tej trzeciej części, gdy kara została wyrzeczona w rozmiarze, przenoszącym dwa lata.

2.

Ogranicza się do piętnastu lat karę dożywotniego domu karnego.

3.

Zamienia się karę śmierci na karę dożywotniego domu karnego.

Art. 3.

Ulgi, wymienione w art. 2, nie mają zastosowania do osób, skazanych za przestępstwa następujące:

1.

za morderstwa lub zabójstwa, popełnione w celach rabunku lub kradzieży, za rozboje (§§: 211, 212, 249 do 252 włącznie, 254 i 255 niemieckiego kodeksu karnego), za ciężkie kradzieże (§ 243 niemieckiego kodeksu karnego), za przekupstwa (§§: 331 - 334 włącznie niemieckiego kodeksu karnego) i za sprzeniewierzenia w urzędzie (§§: 350, 351, 353 niemieckiego kodeksu karnego);

2.

za przestępstwa, popełnione przeciwko przepisom o zwalczaniu przemytnictwa, lichwy zwyczajnej i wojennej, jakoteż spekulacji;

3.

za przestępstwa, dochodzone na skutek oskarżenia prywatnego lub postępowania dyscyplinarnego.

Art. 4.

Umarza się postępowanie karne, względnie darowuje się całkowicie karę pozbawienia wolności lub karę grzywny, w sprawach:

1.

o wszelkie wykroczenia,

2.

o przestępstwa:

a)

prasowe, o ile nie zawierają zniewagi pojedyńczych osób,

b)

popełnione przeciw §§: 248 a. i 264 a. niemieckiego kodeksu karnego.

Art. 5.

Ulgi, zawarte w umowie polsko - niemieckiej w sprawie wypuszczenia na wolność osób przytrzymanych i przyznania wolności od kar z dnia 1 października 1919 roku - stosuje się również do okresu czasu przed wejściem w życie niniejszej ustawy oraz do osób wszelkiej narodowości, zamieszkałych na obszarze b. dzielnicy pruskiej.

Art. 6.

Kary, darowane w całości na mocy art. 2 p. 1 lit. a) i b), art. 4 oraz art. 5 niniejszej ustawy - z wyjątkiem przestępstw, popełnianych przeciw §§: 242, 258, 259 i 263 niemieckiego kodeksu karnego - podlegają wykreśleniu z rejestru kar i policyjnych - list karnych.

Art. 7.

Ulgi, wskazane w art. 2, 4 i 5, stosują się nietylko do kar już wyrzeczonych, lecz również do kar, które wyrzeczone być mogą w przyszłości, gdy przestępstwo popełniono przed wejściem w życie niniejszej ustawy.

Art. 8.

Przepisy niniejszej ustawy nie dotyczą, wypadków konfiskaty i kosztów, prawomocnie przysądzonych.

Art. 9.

Ustawa niniejsza wchodzi w życie z dniem jej ogłoszenia.

Art. 10.

Wykonanie niniejszej ustawy powierza się Ministrowi b. Dzielnicy Pruskiej w porozumieniu z Ministrem Sprawiedliwości.