Art. 1.
Od 1 lipca roku 1920 wprowadza się podatek od skrzynek depozytowych.
Art. 2.
Opodatkowaniu podlegają wszelkie instytucje kredytowe i domy bankowe oraz wogóle wszystkie
osoby prawne i fizyczne, które odnajmują skrzynki depozytowe.
Art. 3.
Podstawę do wymiaru podatku stanowi ilość przeznaczonych do odnajmu skrzynek depozytowych
i ich rozmiar wedle stanu z dniem 1 stycznia każdego roku kalendarzowego.
Art. 4.
Stawka podatkowa od jednej skrzynki depozytowej rocznie wynosi:
a)
do 20000 cm3 objętości - 50 mk.
b)
ponad 20.000 cm3 objętości - 100 mk.
Art. 5.
Instytucje i osoby, obowiązane do opłacenia podatku w myśl art. 1, powinny przed 31
stycznia każdego roku obliczyć stawki podatkowe, przypadające w myśl poprzedniego
artykułu od ilości i rozmiaru przeznaczonych do odnajmu skrzynek depozytowych i w
tym samym terminie wnieść do kasy skarbowej łączną sumę rocznego podatku.
Podatek, przypadający za czas od 1 lipca do końca grudnia 1920 r. w normie półrocznej
obliczyć należy według stanu z dniem 1 lipca 1920 roku i wnieść do kasy skarbowej
w ciągu jednego miesiąca od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.
Podatek, w terminie nieuiszczony, ściągnięty będzie razem z odsetkami za zwłokę w
wysokości 1% miesięcznie, przyczem miesiąc zaczęty liczyć się będzie za cały.
Art. 6.
W ciągu ośmiu dni po upływie terminów, oznaczonych w poprzednim artykule, płatnicy
obowiązani są złożyć władzy skarbowej pierwszej instancji wykaz, zawierający ilość
przeznaczonych do odnajmu skrzynek depozytowych i ich wymiary tudzież cyfrowe obliczenie
przypadającego podatku.
Art. 7.
Władza skarbowa sprawdza dane zawarte w wykazie i w razie wątpliwości co do prawidłowości
obliczenia podatku deleguje swego urzędnika do sprawdzenia właściwych danych na miejscu.
Płatnicy obowiązani są na żądanie delegata władzy skarbowej zezwolić na obejrzenie
oddziału skrzynek depozytowych i sprawdzenie danych zawartych w wykazie.
O obejrzeniu i sprawdzeniu spisuje się protokuł w obecności płatnika lub jego zastępcy.
Art. 8.
Jeżeli po sprawdzeniu wykazu okaże się, że podatek obliczono i zapłacono w kwocie
niższej od przepisanej niniejszą ustawą, władza skarbowa wzywa piśmiennie płatnika,
aby dodatkową kwotę podatku, powiększoną pięciokrotnie, wpłacił do kasy skarbowej
w ciągu czternastu dni od dnia doręczenia wezwania.
Dodatkowy podatek, nieuiszczony w tym terminie, ściągnięty będzie wraz z odsetkami
za zwłokę w wysokości 1% miesięcznie.
Art. 9.
Przeciwko postanowieniu o ściągnięciu podatku dodatkowego płatnikowi służy prawo odwołania
się do władzy skarbowej drugiej instancji w terminie czterotygodniowym, licząc od
dnia następnego po doręczeniu odnośnego wezwania. Władza ta rozstrzyga ostatecznie.
Odwołanie się nie wstrzymuje obowiązku zapłacenia podatku dodatkowego.
Art. 10.
Gdy oddział skrzynek depozytowych otworzono w ciągu roku podatkowego, obowiązek podatkowy
rozpoczyna się od najbliższego następującego po otwarciu ćwierćrocza kalendarzowego.
W tym wypadku należy z podatku, przypadającego na cały rok, zapłacić tylko tę część,
jaka wypadnie stosunkowo za ten krótszy okres czasu.
Podatek, przypadający za ten okres czasu, należy przy zastosowaniu postanowień art.
6 wpłacić w ciągu pierwszego miesiąca tego ćwierćrocza, od którego rozpoczął się obowiązek
podatkowy.
Art. 11.
Za niezłożenie wykazu, wymienionego w art. 6 niniejszej ustawy, w przepisanym terminie,
władza skarbowa pierwszej instancji ma prawo wymierzyć grzywnę do wysokości 5000 mk.
Grzywna ta może być powtarzana.
Art. 12.
Przeciwko orzeczeniu karnemu płatnikowi służy prawo odwołania się do władzy skarbowej
drugiej instancji, która rozstrzyga sprawę ostatecznie.
Termin do złożenia odwołania, które składa się u właściwej władzy skarbowej pierwszej
instancji, wynosi 8 dni od doręczenia orzeczenia karnego.
Art. 13.
Wykonanie niniejszej ustawy powierza się Ministrowi Skarbu.