Rozszerzenie stopnia pierwszeństwa prawa zastawu dla wierzytelności odsetkowych.
Art. 1.
W razie dokonania przed dniem 1 lipca 1921 roku przybicia przymusowo sprzedanej nieruchomości,
korzystają z równego pierwszeństwa z kapitałem (§ 216 ust. 2 o. e.) odsetki i inne
powtarzające się należytości uboczne hipotecznie zabezpieczonych wierzytelności (dodatki
na zarząd i t. p.), które nie zalegają dłużej niż 8 lat przed dniem dokonania przybicia.
Z tego pierwszeństwa nie korzystają jednak odsetki i należytości uboczne, które w
dniu 1 sierpnia 1914 r. zalegały już dłużej niż trzy lata.
Umowna przemiana zaległości odsetkowych i kapitałowych na nową wierzytelność.
Art. 3.
1)
Przy pożyczkach annuitetowych można równocześnie z przemianą odsetek na kapitał odsetkowy
na podstawie umowy stron także zalegle kwoty kapitału przemienić na nową wierzytelność
kapitałową, którą w ten sam sposób jak kapitał odsetkowy należy hipotecznie zabezpieczyć,
oprocentowywać i spłacać.
2)
Wysokość przemienionej zaległości kapitałowej i odsetkowej należy podać oddzielnie.
Równocześnie z wpisem nowego prawa zastawu dla przemienionej zaległości kapitałowej
należy wykreślić dawne prawo zastawu w wysokości tej zaległości.
Przemiana zaległości odsetkowych i kapitałowych na nową wierzytelność na wniosek dłużnika
lub wierzyciela.
Art. 5.
Obok kwoty kapitałowej kapitału odsetkowego można przekazać z ceny licytacyjnej za
nieruchomość zaległe odsetki i inne powtarzające się należytości uboczne, przypadające
od wierzytelności głównej i od zaległych kwot kapitałowych, przemienionych na nową
wierzytelność kapitałową, dalej od kapitału odsetkowego tylko w takiej kwocie, aby
te odsetki i należytości uboczne razem z niespłaconą resztą kapitału odsetkowego nie
przekraczały ośmiokrotnej wysokości rocznych odsetek i należytości ubocznych od kwoty
wierzytelności głównej, która była intabulowana w czasie wpisania prawa zastawu dla
kapitału odsetkowego.
Art. 6.
Prawo zastawu dla kapitału odsetkowego gaśnie z upływem dwu lat od dnia, w którym
uiścić należało ostatnią ratę annuitetową, albo ratę kapitału odsetkowego. Wygasłe
prawo zastawu należy wykreślić z urzędu w księdze gruntowej.
Art. 7.
O ile kapitał odsetkowy razem z niespłaconą resztą wierzytelności głównej i z doliczeniem
zaległości kapitałowych, przemienionych na nową wierzytelność kapitałową, przewyższa
intabulowaną kwotę wierzytelności głównej, nie może właściciel nawet wtedy rozporządzać
prawem zastawu, zaintabulowanem jeszcze dla spłaconej części wierzytelności głównej,
gdyby zresztą istniały warunki przeniesienia prawa zastawu na inną wierzytelność.
Art. 8.
Umowy i dokumenty, mające za przedmiot przemianę odsetek i należytości ubocznych na
kapitał odsetkowy i przemianę zaległości kapitałowych na nową wierzytelność kapitałową,
tudzież odpowiednie wpisy hipoteczne, są wolne od należytości stemplowych i bezpośrednich.
Roszczenie uprzywilejowanego prawa zastawu dla podatków i danin publicznych.
Art. 9.
Jeżeli według powyższych postanowień zachodzą warunki, pod któremi z ceny licytacyjnej
danej nieruchomości można przekazać więcej niż trzyletnie zaległości w odsetkach z
pierwszeństwem wierzytelności głównej, albo jeżeli zaległości odsetkowe przemieniono
na kapitał odsetkowy za prawem zastawu, mającem pierwszeństwo wierzytelności głównej,
w takich razach z ceny licytacyjnej danej nieruchomości należy przekazać podatki przypadające
z tej nieruchomości, włącznie z podatkiem zarobkowym (§ 76, ust. 1 i §123 ustawy z
dnia 25 października 1896 r. Dz. Ust. P. № 220) razem z dodatkami, należytości od
przeniesienia prawa własności i inne z tej nieruchomości przypadające daniny publiczne,
które według obowiązujących przepisów mają ustawowe prawo zastawu lub prawo pierwszeństwa,
tudzież odsetki zwłoki od tych podatków i danin z pierwszeństwem, zastrzeżonem w §
216 ust. 1 L. 2 o. e., o ile nie zalegają dłużej niż ośm lat licząc wstecz ód dnia
dokonania przybicia i jeżeli przybicia dokonano przed dniem 1 lipca 1921 r. Przy należytościach
od przeniesienia prawa własności wystarcza, jeżeli ostatni krok egzekucyjny w celu
ściągnięcia należytości przedsięwzięto nie wcześniej niż ośm lat przed dniem przybicia,
chociażby po upływie czasu, do którego prawo pierwszeństwa zresztą jest ograniczone.
Art. 10.
Ustawa ta wchodzi w życie z dniem 1 lipca 1920 r. Wykonanie jej poleca się Ministrom
Sprawiedliwości i Skarbu, którzy władni także będą przedłużać drogą rozporządzenia
terminy końcowe w art. 1, 2, 4 i 9 niniejszej ustawy oznaczone.