Art. 1.
Opiekę nad rodzinami osób. pełniących ochotniczą lub obowiązkową służbą wojskową,
sprawują przez cały czas trwania tej służby Państwo i gminy.
Art. 2.
Skarb Państwa wypłacać będzie tym rodzinom, których członkowie pełnią służbę wojskową,
przez cały czas trwania tej służby zasiłek pieniężny, określony ustawą zasiłkową.
Art. 3.
Stosunek pracodawcy do pracobiorcy, pełniącego służbę wojskową, i do jego rodziny
w przedmiocie najmu usług nie może być przez czas trwania służby wojskowej jednostronnie
rozwiązany. Artykuł ten nie dotyczy płacy, pobieranej przez pracobiorcę.
Art. 4.
Wójtowie, sołtysi, naczelnicy gmin w gminach wiejskich otrzymują z mocy niniejszej
ustawy prawo nakładania świadczeń osobistych na wszystkich mieszkańców gminy i na
tej podstawie udzielą na żądanie mieszkających we wsi rodzin drobnych rolników, pełniących
służbę wojskową, pomocy przy zbiorach plonów, przy uprawie roli i przy wszelkich pracach,
związanych z zabezpieczeniem bytu tym rodzinom. W razie sprzeciwu przysługuje zwierzchności
gminnej prawo doraźnej egzekutywy podobnie, jak przy świadczeniach wojennych. Niezależnie
od tego winni zostają pociągnięci do odpowiedzialności na mocy art. 5 niniejszej ustawy.
Przeciwko zarządzeniom sołtysów, wójtów i naczelników gmin zainteresowani mają prawo
zażalenia do odpowiedniej władzy. Zażalenie jednak nie wstrzymuje obowiązku wykonania
zarządzeń.
Art. 5.
Odmowa świadczeń, lub zaniedbanie wydania potrzebnych zarządzeń ulegnie karze do 6
miesięcy aresztu lub grzywny do 100,000 marek, wymierzanej przez sądy I-ej instancji
z dopuszczeniem odwołania do 2-ej instancji.
Art. 6.
Ustawa niniejsza wchodzi w życie z dniem jej ogłoszenia.
Art. 7.
Wykonanie ustawy niniejszej powierza się Ministrowi Spraw Wewnętrznych oraz Misistrowi
Sprawiedliwości.