Ustawaz dnia 14 lipca 1920 r.o rozszerzeniu właściwości sądów pokoju w sprawach cywilnych
Treść ustawy
Art. 1.
Art. 2 ust. 1 p. a, c, d przepisów przechodnich do ustawy postępowania cywilnego (Dz.
Urz. Depart. Spraw. T. R. S. Król. Pol. № 1) otrzymuje brzmienie następujące:
„
a)
sprawy, których przedmiot nie przenosi marek polskich trzydziestu tysięcy
”
,
„
c)
żądania zabezpieczenia dowodów w sprawach, jeczcze nie wytoczonych, bez ograniczenia
sumy
”
,
„
d)
sprawy dziełowe, dotyczące drobnej własności ziemskiej i mieszczańsko rolnej, jeżeli
majątek, działom ulegający, nie przenosi 60 morgów nowopolskich ziemi i nie ma tam
żadnych przedsiębiorstw przemysłowych ani budynków, oprócz niezbędnych w zwykłem gospodarstwie
rolnem, bez względu na wartość inwentarzy i ruchomości, jeżeli przytem należące do
spadku kapitały nie przenoszą marek polskich 50.000
”
.
Art. 2.
Art. 2 ust. 1 przepisów przechodnich do ustawy postępowania cywilnego uzupełnienia
się przez następujący przepis jako punkt e):
„
sprawy o upoważnienie kobiet zamężnych (art. 1653 ust. post. cyw.), o ile wartość
przedmiotu może być określona i nie przenosi marek polskich dziesięciu tysięcy, przyczem
do sądów pokoju nie ma zastosowania art. 1659 ust. post. cyw.
”
Art. 3.
Ustawa niniejsza obowiązuje od 1 października 1920 r.
Nieukończone przed tym dniem w sądach okręgowych sprawy, które według postanowień
niniejszej ustawy należałyby do właściwości sądów pokoju, podlegają nadal właściwości
sądów okręgowych, o ile obie strony nie uczynią w ciągu dwuch miesięcy od daty wejścia
w życie tej ustawy zgodnego wniosku o przekazanie sprawy do sądu pokoju.
Art. 4.
Wykonanie niniejszej ustawy powierza się Ministrowi Sprawiedliwości.