Art. 1.
Obywatel polski nie może być jednocześnie obywatelem państwa innego.
Art. 2.
Z chwilą ogłoszenia ustawy niniejszej prawo obywatelstwa polskiego służy każdej osobie
bez różnicy płci, wieku, wyznania i narodowości, która:
1)
jest osiedlona na obszarze Państwa Polskiego, o ile jej nie służy obywatelstwo innego
państwa. Za osiedlonego w Państwie Polskiem w znaczeniu niniejszej ustawy jest uważany
kto:
a)
jest zapisany lub ma prawo być zapisanym do ksiąg stałej ludności b. Królestwa Polskiego;
b)
ma prawo swojszczyzny w jednej z gmin na obszarze Państwa Polskiego, stanowiącym poprzednio
część składową Państwa Austrjackiego lub Węgierskiego;
c)
miał już przed 1-ym stycznia 1908 r. z tytułu obywatelstwa niemieckiego stale miejsce
zamieszkania na obszarze Państwa Polskiego, stanowiącym poprzednio część składową
Państwa Pruskiego;
d)
był zapisany do gminy miejskiej lub wiejskiej, albo do jednej z organizacji stanowych
na ziemiach b. Cesarstwa Rosyjskiego, jakie wchodzą w skład Państwa Polskiego;
2)
urodziła się na obszarze Państwa Polskiego, o ile nie służy jej obywatelstwo innego
Państwa;
3)
ponadto której na mocy traktatów międzynarodowych obywatelstwo polskie przysługuje.
Art. 3.
Obywatele państw innych pochodzenia polskiego oraz ich potomkowie uznani będą za obywateli
Państwa Polskiego, skoro po powrocie do Polskiego Państwa w urzędzie administracyjnym
miejsca swego zamieszkania złożą dowody pochodzenia polskiego wraz z oświadczeniem,
że chcą być obywatelami polskimi i zrzekają się obywatelstwa innego państwa.
Art. 4.
Obywatelstwo polskie nabywa się:
2)
przez uprawnienie, uznanie lub przysposobienie,
5)
przez przyjęcie urzędu publicznego lub przyjęcie do służby wojskowej w Państwie Polskiem,
o ile nie uczyniono przeciwnego zastrzeżenia.
Art. 5.
Przez urodzenie dzieci ślubne nabywają obywatelstwo ojca dzieci nieślubne - obywatelstwo
matki. Dzieci rodziców niewiadomych, urodzone lub znalezione na obszarze Państwa Polskiego,
uważane będą za obywateli polskich, o ile nie wykaże się ich inne obywatelstwo.
Art. 6.
Przez uprawnienie, uznanie lub przysposobienie dziecko, liczące nie więcej niż 18
lat, nabywa obywatelstwo ojca lub matki, względnie innej osoby, uznającej lub przysposabiającej.
Art. 7.
Przez zamążpójście nabywa obywatelstwo polskie cudzoziemka, poślubiająca obywatela
polskiego.
Art. 8.
Nadanie obywatelstwa polskiego nastąpić może na prośbę osoby, pragnącej je uzyskać,
jeżeli wykaże:
1)
że prowadziła nieposzlakowany tryb życia,
2)
że przebywa stale przynajmniej od 10 lat w granicach Państwa Polskiego,
3)
że posiada środki utrzymania lub zarobkowania dla siebie i swojej rodziny,
4)
że posiada znajomość języka polskiego.
Za małoletnich oraz inne osoby, ograniczone w zdolności do działań prawnych, wnoszą
prośbę o nadanie im obywatelstwa polskiego ich prawni zastępcy.
Art. 9.
W wypadkach wyjątkowych, zasługujących na szczególne uwzględnienie, obywatelstwo polskie
może być nadane osobom, nie odpowiadającym poszczególnym warunkom z pośród wymienionych
w art. 8, zwłaszcza na obszarze b. Cesarstwa Rosyjskiego, jaki wchodzi w skład Państwa
Polskiego. W żadnym jednak razie obywatelstwo polskie nie może być nadane osobom,
ukaranym przez sądy polskie za przestępstwa, pociągające za sobą ograniczenie praw,
dopóki to ograniczenie trwa, tudzież osobom, znajdującym się w stanie upadłości.
Art. 10.
Obywatelka polska, która przez zamążpójście za cudzoziemca utraciła obywatelstwo polskie,
odzyskuje je, jeżeli po ustaniu tego małżeństwa i osiedleniu się w Polsce złoży odpowiednie
oświadczenie w urzędzie administracyjnym miejsca swego zamieszkania.
Art. 11.
Utrata obywatelstwa polskiego następuje:
1)
przez nabycie obcego obywatelstwa;
2)
przez przyjęcie urzędu publicznego lub wstąpienie do służby wojskowej w państwie obcem
bez zgody Rządu Polskiego.
Osoby, obowiązane do czynnej służby wojskowej, nabyć mogą obywatelstwo obce nie inaczej,
jak po wyjednaniu na to zezwolenia od Ministra Spraw Wojskowych, w przeciwnym razie
wobec Państwa Polskiego nie przestaną być uważane za obywateli polskich.
Art. 12.
O nadaniu i utracie obywatelstwa polskiego rozstrzyga Minister Spraw Wewnętrznych,
po zasiągnięciu w wypadkach nadawania obywatelstwa opinji gminy, w której dana osoba
jest zamieszkała, tudzież właściwego urzędu administracyjnego.
Minister Spraw Wewnętrznych jest władny przekazać uprawnienia, wynikające z niniejszego
artykułu, władzom administracyjnym II instancji.
Art. 13.
Nadanie i utrata obywatelstwa polskiego, o ile inaczej nie zastrzega postanowienie
Ministra Spraw Wewnętrznych, rozciąga się na żonę nabywającego lub tracącego obywatelstwo
polskie, tudzież na jego dzieci, w wieku do lat 18.
Art. 14.
Ustawa niniejsza wchodzi w życie z dniem jej ogłoszenia.
Art. 15.
Wykonanie ustawy niniejszej poleca się Ministrowi Spraw Wewnętrznych.