Art. 1.
Upoważnia się Główny Urząd Likwidacyjny do wypłaty zastępczej należnych obywatelom
polskim niektórych wierzytelności, opartych na umowie lub na obowiązujących przepisach,
i powstałych na obszarze b. zaboru rosyjskiego i auslrjackiego, a nie wypłaconych
przez niemieckie, austro - węgierskie i austrjackie, b. rządy zaborcze, względnie
okupacyjne.
Art. 2.
Wypłata zastępcza dotyczy wierzytelności, pochodzących z tytułu:
2)
zwrotów kaucji i depozytów, złożonych na rzecz skarbu państw zaborczych lub okupacyjnych,
a przejętych przez władze polskie, o ile tytuł do ich zatrzymania wygasł,
3)
umownych dostaw prac i robót, dokonanych na rzecz państw zaborczych lub okupacyjaych,
o ile Państwo Polskie z nich skorzystało lub korzysta,
4)
kosztów leczenia i wszelkich tytułów prywatno - prawnych, przysługujących szpitalom,
jako też instytucjom humanitarnym.
Art. 3.
Wypłata nastąpi do wysokości sumy należnej od b. państw zaborczych i okupacyjnych,
bez jakichkolwiek należytości ubocznych i jedynie co do roszczeń, które zostały w
przepisanym porządku zgłoszone i sprawdzone pod względem należności i wysokości, pod
warunkiem złożenia przez wierzyciela deklaracji, koniecznej dla rozrachunku międzypaństwowego.
Wypłata może być uskuteczniona w obligacjach pożyczki wewnętrznej.
Decyzja o wypłacie zastępczej nastąpi wedle uznania Głównego Urzędu Likwidacyjnego,
działającego w porozumieniu z odnośnem Ministerstwem, przy wykluczeniu drogi sądowej.
Art. 4.
Postanowienia ustawy niniejszej nie stosują się do roszczeń do „Krajowego Urzędu Odbudowy
we Lwowie w likwidacji”.
Art. 5.
Wykonanie ustawy porucza się Prezesowi Głównego Urzędu Likwidacyjnego w porozumieniu
z Ministrem Skarbu.