Art. 1.
Stawki podatku domowo - klasowego, obowiązującego na obszarze b. zaboru austrjacko
- węgierskiego, wskazane w taryfie klasyfikacyjnej, zamieszczonej w patencie cesarskim
z d. 23 lutego 1820 r. i ustawie z dnia 9 lutego 1882 r. (Dz. p. p. № 17) podwyższa
się:
a)
od domów, zaliczonych do klas I do XIII, - dziesięciokrotnie,
b)
od domów, zaliczonych do klas XIV i XV, - ośmiokrotnie i
c)
od domów, zaliczonych do klasy XVI, - sześciokrotnie.
Art. 2.
Stawki powyższe przelicza się na walutę, markową w myśl ustawy z dnia 15 stycznia
1920 r. (Dz. Ust. № 5 poz. 26) w stosunku 70 mk. za 100 kor. Należność w ilości 50
lub więcej fenigów liczy się za markę, w ilości zaś mniejszej od 50 fenigów nie wchodzi
w rachubę.
Art. 3.
Postanowienie ustępu 1 § 24 ustawy z dnia 28 grudnia 1911 r. (Dz. p. p. № 242) znosi
się.
Art. 4.
Ustawa niniejsza wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1920 r.
Art. 5.
Wykonanie niniejszej ustawy porucza się Ministrowi Skarbu.