Art. 1.
Umowy, zawarte przez b. władze lub urzędy austrjackie lub austro - węgierskie, dotyczące
majątku państwowego lub funduszu religijnego, znajdującego się w Rzeczypospolitej
polskiej na obszarze b. zaboru austrjackiego, a dotąd niewykonane, mają być zgłoszone
przez osobę, która zawarła tę umowę, w ciągu 30 dni od dnia wejścia w życie niniejszej
ustawy do właściwego ministerstwa na ręce władzy lub urzędu, odpowiadającego tej władzy
lub urzędowi monarchji austro - węgierskiej, która zawarła daną umowę.
Niezgłoszone w tym terminie umowy będą uważane jako nieuznane przez Państwo Polskie.
Art. 2.
Ministerstwem właściwem jest to ministerstwo, które objęło w swój zarząd przedmiot
majątkowy, którego umowa dotyczy.
Art. 3.
Właściwe ministerstwo może zgłoszoną umowę uznać, może odmówić uznania lub też może
uzależnić uznanie umowy od dopełnienia postawionych przez siebie warunków.
O ile zgłaszający umowę w przeciągu 3 miesięcy od chwili zgłoszenia nie otrzyma ze
strony właściwego ministerstwa zawiadomienia o uznaniu umowy, umowa będzie uważaną
za nieuznaną.
Przeciwko orzeczeniu, odmawiają mu uznania, niema żadnego odwołania.
Dochodzenie z tytułu nieuznania umowy jakiejkolwiek pretensji na zwykłej drodze prawa
jest niedopuszczalne.
Art. 4.
Prawa i obowiązki, wypływające z umów, wymienionych w art. 1, przechodzą na Państwo
Polskie jedynie w razie uznania tych umów przez władze polskie stosownie do przepisów
niniejszej ustawy.
Art. 5.
Osoby, które na podstawie nieuznanych w myśl niniejszej ustawy umów, poczyniły w majątku
państwowym trwałe nakłady, które w myśl umowy po jej ukończeniu miały przejść na własność
Skarbu Państwa austrjackiego lub austro - węgierskiego, mogą za nie żądać słusznego
wynagrodzenia, o ile nakłady te dla celów państwowych okażą się potrzebnemi, a w chwili
nieuznania umowy nie były jeszcze zamortyzowane.
Od chwili wejścia w życie niniejszej ustawy nie wolno bez wyraźnego zezwolenia właściwego
ministerstwa przedmiotów tych zabierać ani ich usuwać z miejsc, w których się znajdują.
Żądanie wynagrodzenia winno być zgłoszone we właściwem ministerstwie w przeciągu dni
30 od chwili doręczenia interesowanemu zawiadomienia o nieuznaniu umowy, względnie
od chwili upływu 3 miesięcznego terminu, wskazanego w ustępie 2 art. 3. Jednocześnie
winny być przedłożone dokumenty i rachunki, wykazujące słuszność żądania.
Art. 6.
Wysokość wynagrodzenia, należnego stronie za poczynione w majątku państwowym trwałe
nakłady, wymienione w art. 5, ustala właściwe ministerstwo.
Art. 7.
Stronie, niezadowolonej z orzeczenia odnośnego urzędu co do odszkodowania za wkłady,
służy prawo udać się na drogę sądową.
Art. 8.
Ustawa niniejsza wchodzi w życie z dniem jej ogłoszenia.
Art. 9.
Wykonanie niniejszej ustawy porucza się Ministrowi Rolnictwa i Dóbr Państwowych w
porozumieniu z interesowanymi Ministrami i Prezesem Głównego urzędu Likwidacyjnego.