Art. 1.
Weksle ciągnione (przekazowe) i proste (własne), wystawione w kraju, jak również weksle,
wystawione zagranicą, lecz płatne w kraju, podlegają opłacie w ilości 30 fen. od każdych
100 mk. Setki niecałe liczy się za całe.
Gdy termin płatności weksla przypada później niż w 3 miesiące od daty wystawienia,
albo gdy weksla płatnego za okazaniem lub w pewien czas po okazaniu nie przedstawiono
do zapłaty z upływem 3 miesięcy od daty wystawienia, należy opłacić ponowną stawkę
za każde następne rozpoczęte 6 miesięcy.
Weksle, wystawione bez określenia kwoty długu (blanco weksle) opłaca się tak, jakoby
opiewały na piędziesiąt tysięcy marek.
Najpóźniej w przeciągu ośmiu dni po wpisaniu kwoty długu należy w drodze dopłaty uiścić
się z całkowitej opłaty, przewidzianej niniejszą ustawą, o ile kwota długu przewyższa
50.000 marek.
Weksle, nie zawierające daty wystawienia, opłaca się z góry trzykrotną stawką.
Art. 2.
Weksle, wystawione i płatne zagranicą, lecz przesłane do kraju, podlegają połowie
opłaty, unormowanej w art. 1.
Art. 3.
Każdy dalszy egzemplarz weksla, jakoteż wszystkie żyrowane kopje weksla podlegają
tej samej opłacie, co egzemplarz pierwszy; jednakże egzemplarz, wystawiony jedynie
w celu akceptacji, nie podlega opłacie w tym razie, gdy na jego pierwszej stronie
umieszczono napis, że weksel został wystawiony jedynie w celu akceptacji i gdy odwrotną
stronę weksla zupełnie przekreślono.
Art. 4.
Każda w kraju uskuteczniona prolongata weksli, wymienionych w art. 1, podlega opłacie,
unormowanej w art. 1. Prolongata weksli, wymienionych w art. 2, podlega połowie tej
opłaty.
Art. 5.
Przyjęcie, indos, poręczenie i pokwitowanie, umieszczone na wekslu, nie podlegają
opłacie.
Art. 6.
Opłaty stemplowe, przypadające od weksli, wystawionych na walutę zagraniczną, oblicza
się według skali przerachowanla jej na walutę polską, ustanawianej przez Ministerstwo
Skarbu.
Art. 7.
Do uiszczenia opłaty obowiązani są:
1)
przy wekslach, wystawionych w granicach Rzeczypospolitej, a osoba, która kładzie pierwszy
podpis na wekslu, a to zanim ten podpis umieści;
2)
przy wekslach, wystawionych zagranicą, ta osoba, która pierwsza na obszarze Rzeczypospolitej
weksel otrzymała, a to zanim weksel puszczono w dalszy obieg, w każdym razie przed
upływem dni 8 od chwili otrzymania weksla;
3)
przy wekslach, płatnych za okazaniem lub w pewien czas po okazaniu, a nie przedstawionych
do zapłaty z upływem 3 miesięcy, względnie każdych dalszych 6 miesięcy, od daty wystawienia
(art. 1 ust. 2), posiadacz weksla, a to najpóźniej w dniu, w którym 3 miesiące, względnie
każde dalsze 6 miesięcy, od daty wystawienia upływają;
4)
przy prolongatach, ta osoba, która umieszcza na wekslu wzmiankę o prolongacie, a to
przed umieszczeniem tej wzmianki.
Art. 8.
Za uiszczenie opłaty ponoszą nadto odpowiedzialność solidarnie z osobami, wymienionemi
w art. 7, posiadacz weksla oraz ci wszyscy, którzy weksel podpisali, przyjęli lub
indosowali; odpowiedzialność ich wszakże dotyczy tylko tych opłat, co do których obowiązek
uiszczenia powstał przed dalszem odstąpieniem weksla przez te osoby.
Art. 8.
Opłatę uiszcza się przez użycie urzędowegp blankietu wekslowego, markami stemplowemi
lub gotówką. Szczegółowe przepisy w tym względzie wyda Minister Skarbu.
Sporządzenie weksla w myśl przepisów niniejszej ustawy bez zachowania wymagań formalnych
ustawy wekslowej rosyjskiej z 1903 r. na obszarze b. zaboru rosyjskiego nie pozbawia
weksla rygoru, w tej ustawie przewidzianego.
Art. 10.
„Osoby fizyczne i prawne, zajmujące się udzielaniem pożyczek za piśmiennem zobowiązaniem,
oraz skupem, dyskontem i inkasem weksli lub pośredniczące w skupie, dyskoncie i inkasie
weksli, są obowiązane do prowadzenia w swoim lokalu handlowym książek handlowych w
taki sposób, aby każdego czasu z książek wynikało:
a)
jakie wekfele w ich znajdują się posiadaniu,
b)
daty wystawienia i płatności weksli,
c)
kwoty, na które weksel wystawiono,
d)
nazwisko dłużnika wekslowego.
Władzy skarbowej przysługuje każdego czasu prawo badania prawidłowego prowadzenia
książek oraz opłat wekslowych. W tym celu należy urzędnikowi skarbowemu, wylegitymowanemu
poleceniem władzy, skarbowej, przedłożyć zarówno książki jak i oryginalne weksle.
Przepisy te odnoszą się także do wymienionych w art. 16 dokumentów.
Art. 11.
W razie nieuiszczenia opłaty, lub tylko częściowego uiszczenia, albo uiszczenia jej
po upływie przepisanego terminu, lub w sposób nieprawidłowy (art. 9), każda z osób,
w art. 7 i 8 wymienionych, niezależnie od solidarnego obowiązku zapłacenia nieuiszczonej
opłaty (art. 8) ulega karze pieniężnej równającej się 50 krotnemu iloczynowi kwoty
nieuiszczonej lub tej, którą uiszczono po upływie przepisanego terminu albo w sposób
inny, niż to przewiduje ustawa.
Kto nie prowadzi przepisanej książkowości wekslowej, fałszuje książkę, lub wzbrania
się przedłożyć książki lub weksle i dokumenty oryginalne urzędnikowi skarbowemu, podlega
karze pieniężnej 10.000 do 500.000 mk., którą wymierza urząd skarbowy.
Ukaranemu za powyższe przewinienia po raz wtóry w przeciągu dwóch lat, może władza
skarbowa odebrać uprawnienie handlowe lub przemysłowe.
Równą karę wymierzyć może władza skarbowa także w każdym wypadku, w którym stwierdzi
ukrywanie nie opłaconych dostatecznie weksli w celu poszkodowania Skarbu.
Art. 12.
Nieuiszczoną opłatą i karę pieniężną wymierza władza skarbowa. Przeciw nakazowi płatniczemu
można się odwołać do wyższej władzy skarbowej w ciągu miesiąca od dnia doręczenia
nakazu. Odwołanie to należy wnieść do władzy skarbowej, która wydała nakaz płatniczy.
W wypadkach, zasługujących na uwzględnienie, orzekająca instancja może karę pieniężną
zmniejszyć najwyżej jednak o 3/4części.
Władze skarbowe, upoważnione do orzekania w zakresie ustawy niniejszej, wyznaczy Minister
Skarbu.
Aż do wydania jednolitej dla całego państwa ustawy o sądownictwie administracyjnem
rozstrzygnięcie władzy skarbowej, wydane wskutek odwołania, jest ostateczne.
Zaskarżenie orzeczeń władz skarbowych nie może nastąpić w drodze sądowej.
Art. 13.
Osoba, do której doszedł weksel nieopłacony lub opłacony niedostatecznie - wolna jest
od kary pieniężnej, o ile w przeciągu 8 dni od chwili otrzymania weksla, w każdym
zaś razie przed puszczeniem go w dalszy obieg, uiści przypadającą opłatę. W tym przypadku
osoby później w wekslu uczestniczące będą również wolne od kary pieniężnej.
Art. 14.
Zwrotu niewłaściwie uiszczonej opłaty można żądać w ciągu roku od dnia uiszczenia
opłaty.
Szczegółowe przepisy w tym względzie wyda Minister Skarbu.
Art. 15.
Prawo Skarbu do żądania opłaty kończy się po upływie dziesięciu lat od chwili, w której
powstał obowiązek uiszczenia opłaty.
Bieg przedawnienia przerywa się przez wszelkie czynności urzędowe, zmierzające do
ustalenia wysokości opłaty lub do jej uiszczenia, gdy wiadomość o tych czynnościach
doszła do strony interesowanej.
Art. 16.
Postanowienia niniejszej ustawa stosują się również:
a)
do wszelkich piśmiennych zobowiązań dłużnych, o ile inne ustawy wyższych na nie nie
nakładają opłat, najwyżej jednak w wysokości 1% sumy dłużnej, na którą opiewają;
b)
do przekazów i obligów, opiewających na pieniądze i płatnych okazicielowi lub przenośnych
za pomocą indosów, dalej obligów, wystawionych przez kupców na pożyczki, udzielone
im na zastaw towarów lub papierów wartościowych i do świadectw zastawnych składów
towarowych (warantów). Do tych ostatnich stosuje się postanowienia niniejszej ustawy
dopiero z chwilą umieszczenia pierwszego indosu, w której to chwili od podanej w indosie
sumy wierzytelności, zabezpieczonej zastawem, opłatę stemplową uiścić należy.
Przepisy przechodnie.
Art. 17.
Ustawę niniejszą należy stosować również do niezaopatrzonych datą wystawienia weksli
i wymienionych w art. 16 dokumentów, o ile z samej ich treści nie wynika, że wystawiono
je przed wejściem w życie niniejszej ustawy.
Art. 18.
Ustawa niniejsza wchodzi w życie w ciągu miesiąca od dnia ogłoszenia.
Z tą chwilą z wyjątkiem, wskazanym w art. 17, przestają obowiązywać dotychczasowe
przepisy, dotyczące opłat stemplowych od weksli i dokumentów, wymienionych w art.
16.
Art. 19.
Wykonanie niniejszej ustawy należy do Ministra Skarbu, co do art. 11 - w porozumieniu
z Ministrem Przemysłu i Handlu, a na obszarze b. Dzielnicy Pruskiej do Ministra b.
Dzielnicy Pruskiej w porozumieniu z Ministrem Skarbu.