Art. 1.
W tych gminach wiejskich i miejskich, których zarządy oświadczą, że nie są w możności
dostarczyć w naturze rozłożonych na te gminy przedmiotów zaopatrzenia, należy zamienić
te świadczenia na ekwiwalent w gotówce, ustalony według jednolitych zasad przez Ministra
Spraw Wewnętrznych w porozumieniu z Ministrem Spraw Wojskowych i Ministrem Skarbu.
Zarządom tych gmin przysługuje prawo rozłożenia uiszczonego ekwiwalentu w gotówce
na wszystkie warstwy ludności w myśl art. 9 rozporządzenia Rady Obrony Państwa z dnia
25 sierpnia 1920 r. (Dz. Ust. Ne 86, poz. 570).
Ministerstwo Skarbu może zarządom gmin. które wykażą niemożność ściągnięcia powyższego
ekwiwalentu natychmiastowo, w poszczególnych wypadkach, zezwolić na spłatę przypadających
należności ratami.
Art. 2.
Ustawa niniejsza wchodzi w życie z dniem jej ogłoszenia.
Art. 3.
Wykonanie niniejszej ustawy powierza się Ministrowi Spraw Wewnętrznych.