Art. 1.
Znosi się sekwestr skór i garbników, utrzymany przez dekret z dnia 7 lutego 1919 r.
(Dz. Pr. № 14, poz. 157).
Art. 2.
Zakłady garbarskie są obowiązane w terminach, określonych przez Ministerstwo Przemysłu
i Handlu, wykończyć otrzymane po cenach kontyngensowych skóry surowe, Rządowi zaś
przysługuje prawo pierwokupu całości lub części tych skór podług cen, określonych
przez Ministerstwo Przemysłu i Handlu.
Art. 3.
Z chwilą ogłoszenia niniejszej ustawy tracą moc obowiązującą wszelkie opłaty i ograniczenia,
dotyczące obrotu skórami, ustanowione przez jakiebądź rozporządzenia, przepisy lub
instrukcje, wydane z powodu istnienia sekwestru skór.
Art. 4.
Wykonanie niniejszej ustawy powierza się Ministrowi Przemysłu i Handlu w porozumieniu
z Ministrem Spraw Wojskowych.