Art. 1.
Osoby cywilne i wojskowe, które bądź to spełniając ciążący na nich obowiązek służbowy,
bądź też nie mając takiego obowiązku, przytrzymały albo przyczyniły się przez doniesienie
lub w inny sposób do ujęcia przemytnika, albo przedmiotu lub środka pomocniczego przemytnictwa
- otrzymują ze Skarbu Państwa nagrody wedle zasad, w poniższych artykułach wyszczególnionych,
bez względu na to, czy przestępca skazany został na grzywnę lub na karę aresztu i
czy grzywnę uiścił lub karę aresztu odbył.
Art. 2.
Wysokość nagrody ustanawia się:
a)
za wykrycie i ujęcie przemytnika z towarami, lub towarów przemycanych, wypłaca się
z sumy, osiągniętej ze sprzedaży tychże, nagrodę w stosunku następującym:
|
|
b)
jeżeli przy pościgu za przemytnikiem z towarami tenże zdołał zbiedz - wypłaca się
nagrodę za przytrzymane towary w stosunku następującym:
|
|
Art. 3.
Niezależnie od nagród w wymiarze procentowym (art. 2) może władza przyznać nadzwyczajną
nagrodę uprawnionym, którzy przy ujęciu przemytnika lub przedmiotu przemytnictwa ujawnili
niezwykłą odwagę, lub też jeżeli ujęcie to wymagało niezwykłego wysiłku.
Art. 4.
Jeżeli dwie lub więcej osób ma w myśl powyższych przepisów prawo do nagrody, natenczas
dzieli się ją w równych częściach między uprawnionych.
Jeżeli jednak ujawnienie jednego i tego samego przestępstwa nastąpiło wskutek kilku
doniesień, natenczas nagroda należy się tylko tej osobie, która pierwsza doniosła.
Jeżeli doniesienia weszły w tym samym dniu, natenczas nagrodę dzieli się między wszystkich
donosicieli w równych częściach.
Art. 5.
Rozporządzenie wykonawcze określi, które władze powołane są do przyznawania nagród.
Art. 6.
Ustawa niniejsza wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Art. 7.
Wykonanie tej ustawy porucza się Ministrowi Skarbu w porozumieniu z Ministrem Spraw
Wojskowych.