Ustawaz dnia 1 marca 1921 r.o podwyższeniu opłat sądowych w b. dzielnicy austrjackiej

Art. 1.

Wymienione w cesarskiem rozporządzeniu z dnia 15 września 1915 r. (austr. Dz. Ust. № 279), w dołączonej do tego rozporządzenia taryfie i w uwagach do tej taryfy kwoty, będące podstawą wymiaru należytości, tudzież kwoty samych należytości, będą uważane za wyrażone w markach i fenigach polskich, a nie w walucie koronowej.

Art. 2.

Liczby, które określają należytości czy to stałe, czy też procentowe, podnosi się dwukrotnie, z wyjątkami, zawartemi w artykułach 3, 4, 5, 6, 7 i 8.
Jeśli kwota należytości wypada w fenigach lub w markach i fenigach zaokrągla się ją wzwyż do pełnej marki.

Art. 3.

Wymienione w §§ 15 i 17 ust. 2 rozp. ces. z dnia 15 września 1915 r. (austr. Dz. Ust. № 279) kwoty, które określają wartość przedmiotu sporu, podnosi się:
z kwoty 100 koron na
 
1.000 marek
„ 1000 „ „
 
10.000 „
„ 3.000 „ „
 
30.000 „
„ 10.000 „ „
 
100.000 „

Art. 4.

W miejsce kwoty 10 koron, wymienionej w § 16 ust. 5 cesarskiego rozporządzenia z dnia 15 września 1915 r. (austr. Dz. Ust. № 279). ustanawia się kwotę 50 marek.

Art. 5.

W miejsce kwoty 2.000 koron, wymienionej w § 46 ust. 6 cesarskiego rozporządzenia z dnia 15 września 1915 r. (austr. Dz. Ust. № 279) ustanawia się kwotę 10.000 marek.

Art. 6.

Stała należytość, w dziale I taryfy poz. 1 lit. „a” od podań przy wartości przedmiotu sporu ponad 10.000 marek do 20.000 marek wynosić będzie od każdego arkusza 10 marek, a przy każdych dalszych choćby tylko rozpoczętych 10.000 marek - o 5 marek więcej

Art. 7.

Stałe należytości w dziale I taryfy poz. 5 w dziale II taryfy, poz. 13, w dziale III taryfy poz. 20 i 21, w dziale IV taryfy poz. 31, 32, 33 i 34 (postępowanie karne wskutek oskarżenia prywatnego) oraz w uwagach do tych pozycji, podnosi się dziesięciokrotnie.

Art. 8.

Ustanowioną w pozycji taryfy 2 lit. „c” ustawy z dnia 13 grudnia 1862 r. (austr. Dz. Ust. № 89), a w § 50 punkt 4 ces. rozp. z dnia 15 września 1915 r. (austr. Dz. Ust. № 279) utrzymaną w mocy należytość od odpisów sporządzonych przez osoby prywatne, jeżeli uwierzytelnione zostały przez sądy lub notarjuszy, podnosi się na 5 marek od arkusza.

Art. 9.

Należytości sądowe, określone cesarskiem rozporządzeniem z dnia 15 września 1915 r. i niniejszą ustawą, będą opłacane w gotówce lub w znaczkach stemplowych.

Art. 10.

Ustawa niniejsza wchodzi w życie w trzydzieści dni po jej ogłoszeniu.

Art. 11.

Wykonanie ustawy niniejszej powierza się Ministrowi Sprawiedliwości i Ministrowi Skarbu.