Moc obowiązującą § 66 ustawy gminnej z dnia 12 sierpnia 1866 r. (Dz. Ust. Kr. № 19),
§ 80 tejże ustawy (w brzmieniu, ustalonem ustawą z 13 stycznia 1909 r. (Dz. Ust. Kr.
№ 20)), § 81 tejże ustawy (w brzmieniu ustawy z 18 marca 1888 r. (Dz. Ust. Kr. № 36)),
wreszcie § 100 tejże ustawy uchyla się, a w ich miejsce wprowadza się nowe w następującym
brzmieniu:
§ 66. Zakładowy majątek i dobro gminy i jej zakładów mają być utrzymywane w całości
i dobrym stanie.
Do podziału zakładowego majątku lub dobra między członków gminy potrzebne jest przyzwolenie
Tymczasowego Wydziału Samorządowego.
§ 80. Do nałożenia dodatków, przenoszących 20% do 50% podatków bezpośrednich lub podatku
konsumpcyjnego, potrzebne jest przyzwolenie rady powiatowej.
Przyzwolenie to potrzebne jest nawet do nałożenia dodatków, przenoszących 5% dodatków
bezpośrednich, jeżeli tego wymaga jeden z członków, należących, do rady gminnej podług
§ 16 (radny bez wyboru). Żądanie to jednak musi być wniesione do rady gminnej na tem
posiedzeniu, na którem dodatek uchwalony został, lub do zwierzchności gminnej, najpóźniej
w 8 dni po tem posiedzeniu.
Do nałożenia dodatków do podatków bezpośrednich lub do podatku konsumpcyjnego, przenoszących
50% do 100% i potrzebne jest zezwolenie Tymczasowego Wydziału Samorządowego za zgodą
władzy administracyjnej drugiej instancji. Takie jednak zezwolenie może być udzielone
najdłużej na 5 lat. Gdyby porozumienie między Tymczasowym Wydziałem Samorządowym a
władzą administracyjną drugiej instancji nie nastąpiło, sprawa winna być przedłożona
do decyzji Ministrowi Spraw Wewnętrznych.
Dodatki na dłuższy okres aniżeli 5 lat lub dodatki, przenoszące 100% podatków bezpośrednich
albo podatku konsumpcyjnego, nakładane być mogą tylko na podstawie zezwolenia Ministra
Spraw Wewnętrznych i Ministra Skarbu.
Do dodatków do podatków bezpośrednich, o których mowa w powyższych ustępach, nie mają
być wliczane dodatki na pokrycie datków konkurencyjnych, nakładanych na gminę na mocy
ustaw szkolnych, tudzież dodatki, przeznaczone na pokrycie potrzeb drogowych i wogóle
takie dodatki, które nakładane są na pokrycie wydatków, opartych na podstawie innych
specjalnych ustaw, a nie na mocy ustawy gminnej.
§ 81. Do zaprowadzenia opłat, nie należących do kategorji dodatków do podatków bezpośrednich
lub do podatku konsumpcyjnego, jako też do podwyższenia istniejących już opłat tego
rodzaju, potrzebne jest rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Ministra Skarbu.
Zezwolenie na dalszy pobór tego rodzaju opłat po wygaśnięciu mocy obowiązującej rozporządzenia,
którem wprowadzone zostały, udzielone być może przez Tymczasowy Wydział Samorządowy
za zgodą władzy administracyjnej drugiej instancji, jednakże zawsze nie w wyższym
wymiarze i nie na dłuższy okres czasu niż dotyczącem rozporządzeniem dotąd dozwolone
były. Odmowa na prośby tego rodzaju może nastąpić tylko za zezwoleniem Ministra Spraw
Wewnętrznych.
Pobór kas gminnych za pojedyncze przez reprezentację gminną w zakresie jej kompetencji
udzielane uprawnienia, tudzież za używanie zakładów gminnych i za inne w interesie
stron przez organy gminne podejmowane czynności urzędowe dozwolony być może przez
Tymczasowy Wydział Samorządowy za zgodą władzy administracyjnej drugiej instancji,
jednak bez naruszenia już dawniej dla poszczególnych poborów tego rodzaju istniejących
postanowień prawnych.
§ 100. Uchwały rady gminnej, do których ważkości potrzebne jest przyzwolenie ministerjalne,
mają być podawane do rady powiatowej, która je wraz ze swojem zdaniem przedłoży przez
Tymczasowy Wydział Samorządowy Ministerstwu Spraw Wewnętrznych.