Ustawaz dnia 17 marca 1921 r.o wzniesieniu w Warszawie przez Państwo „Domu Ludowego Rzeczypospolitej”

Dla upamiętnienia odzyskania niepodległości i całości Ojczyzny, w dniu uchwalenia Konstytucji 17 marca 1921 r. Sejm postanawia wybudować w Warszawie „Dom Ludowy Rzeczypospolitej” według postanowień ustawy niniejszej.

„Dom Ludowy Rzeczypospolitej” będzie mieścił bibljotekę publiczną, czytelnię publiczną, pracownię naukową, salę na zebrania i odczyty i muzeum kultury i sztuki.

Urządzenia „Domu Ludowego Rzeczypospolitej” będą dostępne bezpłatnie dla wszystkich obywateli Rzeczypospolitej Polskiej na warunkach, w regulaminie Domu ustalonych.

Dla ustalenia wyboru miejsca, warunków konkursu na budowę Domu Ludowego i składu sądu konkursowego, dla zwierzchniego nadzoru nad budową, dla ustalenia regulaminu „Domu Ludowego Rzeczypospolitej”, który wskaże sposób tworzenia jego zarządu, metody zarządzania nim i warunki korzystania z niego, powołuje się Komitet Nadzorczy „Domu Ludowego Rzeczypospolitej” pod przewodnictwem Marszałka Sejmu, w składzie: pięciu delegatów, wybranych przez Sejm, dwóch przedstawicieli Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego, trzech przedstawicieli Rady Miejskiej, oraz pięciu przedstawicieli instytucji kulturalnych, naukowych i artystycznych, pięciu przedstawicieli zrzeszeń zawodowych ludu pracującego, zaproszonych przez poprzednio wymienionych delegatów i przedstawicieli do uczestnictwa w Komitecie.

Budowę Domu prowadzić będzie Ministerstwo Robót Publicznych samo albo przez przedsiębiorcę w drodze konkursu, zatwierdzonego przez Komitet Nadzorczy i będzie odpowiednie kwoty wstawiało na ten cel do budżetu.

Na rok bieżący przeznacza się na ten cel 10 miljonów marek.

Ustawa niniejsza wchodzi w życie z dniem jej ogłoszenia. Wykonanie jej powierza się Ministrowi Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego, a w zakresie budowy Domu Ludowego - Ministerstwu Robót Publicznych.