Art. 1.
Żołnierze wojska polskiego, którzy bronili granic Ojczyzny, mogą otrzymać ziemię na
własność z zapasu, utworzonego z mocy ustawy z dnia 17 grudnia 1920 r. o przejęciu
ziemi na własność Państwa w niektórych powiatach Rzeczypospolitej Polskiej, na zasadach,
wyłożonych w następujących artykułach.
Art. 2.
Do otrzymania ziemi darmo są uprawnieni:
a)
inwalidzi i żołnierze wojska polskiego, którzy szczególniej się odznaczyli,
b)
żołnierze, którzy dobrowolnie do wojska polskiego wstąpili i odbyli służbę frontową.
Art. 3.
Wszyscy inni inwalidzi, oraz żołnierze, uzdolnieni do pracy na roli, mogą w miarę
rozporządzalnego zapasu otrzymać ziemię opłatnie.
Art. 4.
Od nabycia ziemi (art. 2 i 3) wyłączeni są żołnierze:
a)
karani za zbrodnię przeciwko sile zbrojnej Państwa Polskiego,
b)
karani za zbrodnię dezercji,
c)
pociągnięci do odpowiedzialności karnej za roztrwonienie dobra państwowego, do czasu
uprawomocnienia wyroku uniewinniającego,
d)
którzy przekroczyli przepisy o demobilizacji,
e)
którzy z pogwałceniem prawa brali samowolnie cudzą ziemię w posiadanie.
Art. 5.
Rozmiar nadanej poszczególnemu żołnierzowi działki winien obejmować przestrzeń, wystarczającą
dla prowadzenia samodzielnego gospodarstwa, nie może jednak przekraczać 45 ha łącznie
z ziemią, dotychczas posiadaną przez żołnierza.
Grupy żołnierzy, zrzeszone w spółki ziemskie na zasadach, które ustali Główny Urząd
Ziemski w porozumieniu z Ministerstwem Rolnictwa i Dóbr Państwowych, mogą otrzymywać
ziemię dla późniejszego jej podziału w ilości, nieprzekraczającej 45 ha na każdego
członka spółki.
Art. 6.
Żołnierz, któremu ziemia została nadana, a który, lub którego rodzina, nie osiedli
się w terminie rocznym, lub osiedliwszy się nie zagospodaruje się w terminie trzyletnim
od daty nadania, może być z nadanego gruntu w drodze administracyjnej na podstawie
uchwały Komitetu Nadawczego usunięty, przyczem własność gruntu powraca do Państwa
dla dyspozycji Komitetów Nadawczych, względnie Głównego Urzędu Ziemskiego.
Art. 7.
Wysokość opłaty za grunty, nabyte przez żołnierzy na zasadzie art. 3, określona będzie
w wartości 30 - 100 kg, żyta za ha rocznie, a spłacana w gotówce na rzecz Państwa
przez okres 30 letni, począwszy od 5 roku po nadaniu w ratach półrocznych z dołu;
jednakże na wniosek nabywcy może być i w terminie krótszym spłacona.
Art. 8.
Państwo Polskie w miarę możności przyjdzie z niezbędną w naturze lub w gotówce pomocą
do zagospodarowania gruntów, otrzymanych przez poszczególnych żołnierzy, lub przez
spółki.
Na ten cel przeznacza się:
1)
część, pochodzącego z demobilizacji wojska, inwentarza żywego i martwego, którą ustali
Minister Spraw Wojskowych w porozumieniu z Ministrem Rolnictwa i Dóbr Państwowych;
2)
materjał budowlany w ilości, nie przekraczającej 80 m.3 na gospodarstwo, na podstawie ustawy z dnia 28 lutego 1919 r. w przedmiocie zaopatrzenia
ludności w drzewo budulcowe i opałowe;
3)
dwa miljardy marek do dyspozycji Ministra Rolnictwa i Dóbr Państwowych na udzielanie
kredytu żołnierzom w gotówce, lub w narzędziach rolniczych, zboża do siewu i t. p.
Z bezpłatnej pomocy Państwa, wymienionej w p. 1 i 2 niniejszego artykułu, mogą korzystać
tylko osoby, podpadające pod art. 2, a nie posiadające środków do opłatnego nabycia;
z bezpłatnej zaś pomocy, wymienionej w p. 2 niniejszego artykułu, korzystać również
mogą osoby, podpadające pod art. 3, a nie posiadające środków do nabycia opłatnego.
Art. 9.
Kwalifikowanie żołnierzy, określanie ich uprawnień do opłatnego lub bezpłatnego otrzymania
ziemi uskutecznią władze wojskowe.
Art. 10.
Gospodarstwa, utworzone na mocy niniejszej ustawy, nie mogą być dzielone, ani sprzedawane
bez zezwolenia Urzędów Ziemskich, przed upływem 25 lat od daty ich nabycia. Wszelkie
umowy, wbrew postanowieniu temu zawarte, są nieważne. O nieważności orzekają sądy
na skutek powództwa Okręgowych Urzędów Ziemskich, a do czasu ich utworzenia-Powiatowych
Komitetów Nadawczych.
Art. 11.
Do przeprowadzenia nadania ziemi żołnierzom powołuje się Powiatowe Komitety Nadawcze,
utworzone na zasadzie art. 7 ustawy z dnia 17 grudnia 1920 r. o przejęciu na własność
Państwa ziemi w niektórych powiatach Rzeczypospolitej Polskiej.
Od orzeczeń Powiatowych Komitetów Nadawczych w sprawach, wynikających z zastosowania
ustawy niniejszej, niema odwołania.
Art. 12.
Ministerstwo Spraw Wojskowych i oddziały wojskowe (dywizje, brygady jazdy i t. p.)
mają. obowiązek współdziałania z Głównym Urzędem Ziemskim w technicznym rozdziale
ziemi między poszczególnych żołnierzy w ramach przepisów wykonawczych do niniejszej
ustawy i pod kierownictwem i kontrolą Powiatowych Komitetów Nadawczych, względnie
innych organów Głównego Urzędu Ziemskiego i Ministerstwa Rolnictwa.
Art. 13.
Wykonanie ustawy niniejszej powierza się Prezesowi Głównego Urzędu Ziemskiego, Ministrowi
Rolnictwa i Dóbr Państwowych i Ministrowi Spraw Wojskowych w porozumieniu z interesowanymi
ministrami.
Art. 14.
Ustawa niniejsza uzyskuje moc obowiązującą z dniem ogłoszenia.