Art. 1.
Upoważnia się Radę Ministrów do regulowania podatków od spożycia, zużycia, względnie
produkcji, w sposób, oznaczony w art. 2 niniejszej ustawy, o ile te podatki zaprowadzone
zostały na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej przez b. rządy zaborcze w drodze ustawodawczej,
Art. 2.
Regulacja, wymieniona w art. 1, ma obejmować: 1) zrównanie stawek na całym obszarze
Rzeczypospolitej, 2) rozszerzenie ustaw, obowiązujących w poszczególnych dzielnicach,
w miarę potrzeby również i na inne dzielnice Rzeczypospolitej, 3) uchylenie obowiązujących
w poszczególnych dzielnicach ustaw i rozporządzeń, 4) podwyższanie obecnych stawek
do wysokości, odpowiadającej stosunkowi procentowemu podatku z lat 1912 - 1913 i 1914
do ówczesnej ceny sprzedażnej odnośnego artykułu, oraz odpowiednie podwyższenie grzywien
i kar pieniężnych, przewidzianych w odnośnych ustawach.
Art. 3.
Wprowadzone w życie na mocy niniejszego upoważnienia zmiany w opodatkowaniu winny
być przedłożone Sejmowi do zatwierdzenia w przeciągu trzech miesięcy od daty danego
rozporządzenia.
Art. 4.
Przeprowadzenie niniejszej ustawy porucza się Ministrowi Skarbu, zaś na obszarze b.
dzielnicy pruskiej - Ministrowi b. Dzielnicy, Pruskiej.
Art. 5.
Niniejsza ustawa wchodzi w życie z dniem jej ogłoszenia i traci moc obowiązującą z
dniem 31 grudnia 1921 roku.