Ustawaz dnia 23 czerwca 1921 r.w przedmiocie zmiany ustawy depozytowej z dnia 21 kwietnia 1913 r.

Art. 1.

I.

Gotówki, która począwszy od 1 lipca 1921 r. zostanie zdeponowana w urzędach depozytowych, nie oprocentowuje się.

II.

Oprocentowanie gotówki, zdeponowanej w czasie od 1 października 1919 r. do 30 czerwca 1921 r., ustaje z upływem miesiąca września 1921 r.
Każdemu zainteresowanemu co do depozytów tych przysługuje, o ile wydania złożonej sumy nie można przeprowadzić, prawo postawienia do Końca września 1921 r. wniosku do urzędu depozytowego, aby złożoną gotówkę wpłacono na książeczkę, wkładkową publicznej kasy oszczędności, znajdującej się w siedzibie tegoż urzędu depozytowego i aby książeczkę wkładkową przyjęto do depozytu. W książeczce wkładkowej należy podać, lako wpłacającego, urząd depozytowy i oznaczyć sprawę depozytową.

Art. 2.

Zmienia się ustawę depozytową z dnia 21 kwietnia 1913 r. (zbiór ustaw pruskich str. 225) odnośnie do gotówki, wymienionej w artykule I, jak następuje:

1)

W § 6 zdaniu 2 skreśla się słowa: „wraz z odsetkami”.

2)

Postanowienia § 7 zastępuje się następującym przepisem: „Złożonej gotówki nie oprocentowuje się”.

3)

§ 8 otrzymuje brzmienie następujące:
„ 
Przepis § 6 nie ma zastosowania, jeżeli zostanie złożona gotówka w znakach płatniczych, w których kasy państwowe nie mają obowiązku wpłat przyjmować.
Tego rodzaju gotówkę urząd depozytowy może wymienić na gotówkę przyjmowaną w kasach państwowych. Do uzyskanego stąd czystego zysku mają zastosowanie przepisy § 6
 ”
 .

4)

W nagłówku 5 rozdziału skreśla się słowa: „Ustanie oprocentowania i...”

5)

§§ 25 i 26 skreśla się.

6)

§ 27 otrzymuje następujące brzmienie:
„ 
Jeżeli gotówki nie wypłacono w przeciągu 30 lat po upływie miesiąca, w którym ją złożono, interesowani mogą być we zwani do zgłoszenia swych roszczeń w sądowem postępowaniu wywoławczem
 ”
 .

7)

W § 29 ustępie 2 № 1 otrzymuje ostatnie współrzędne zdanie następujące brzmienie:
„ 
jeżeli nie ustalono zaistnienia warunku, czasokres rozpoczyna się z upływem miesiąca, w którym złożono
 ”
 .

8)

§ 31 ustęp 2 № 2 otrzymuje następujące brzmienie:
„ 

2)

poświadczenie władzy co do dnia, w którym złożono
 ”
 .

9)

§ 31 ustęp 2 № 3 otrzymuje następujące brzmienie:
„ 

3)

wniosek postawiony do urzędu depozytowego o wypłatę gotówki, lub poświadczenie władzy, że wniosku takiego nie po stawiono
 ”
 .

10)

W § 33 ustępie 1 otrzymuje zdanie 2 następujące brzmienie:
„ 
Uchwałę należy podać do wiadomości przez przybicie na tablicy sądowej urzędu depozytowego
 ”
 .

11)

W § 33 ustępie 2 skreśla się słowa:
„ 
w kapitale i odsetkach
 ”
 .

Art. 3.

I)

§ 40 ustęp 2 otrzymuje następujące brzmienie:
„ 
Opłata za przechowanie wynosi za każdy rozpoczęty rok rachunkowy:

1)

za przechowanie polskich papierów państwowych dwie marki 50 fen. za każdy rozpoczęty tysiąc marek łącznej wartości,

2)

za przechowanie innych wartościowych papierów, kosztowności i pieniędzy, nie wymienionych na gotówkę, przyjmowaną w kasach państwowych (§ 8),

a)

o ile złożono je na zasadzie § 1814 lub § 1818 (§ 1667 ustęp 2 zdanie 4, § 1915) kodeksu cywilnego, trzy marki,

b)

o ile złożono je z innych przyczyn, pięć marek, za przechowanie zagranicznych papierów wartościowych siedm marek 50 fen. za każde rozpoczęte tysiąc marek łącznej wartości,

3)

za przechowanie innych dokumentów dwie marki za każdy dokument, jednak najwięcej sto marek
 ”
 .

II)

Do § 41 № 10 dodaje się następujące słowa:
„ 

f.

wydatki na opłatę porta pocztowego; nie są one objęte stopą wymiaru ryczałtu na pokrycie wydatków w gotówce, ustanowioną w § 114 pruskiej ustawy o kosztach sądowych
 ”
 .

III)

W § 42 w zdaniu 1 zastępuje się słowa: „trzy marki” słowami „trzydzieści marek”.

Art. 4.

W § 3 zastępuje się:

1)

w ustępie 2 słowa: „sąd powiatowy Berlin śródmieście” słowami: „sąd powiatowy, przy którym ustanowiono prezesa”,

2)

w ustępie 3 słowa: „sądu powiatowego Berlin śródmieście” słowami: „sądu powiatowego, przy którym ustanowiono prezesa”.

Art. 5.

Niniejsza ustawa obowiązuje na obszarze b. dzielnicy pruskie.) i wchodzi w życie z dniem 1 lipca 1921 r. z tem, że artykuł 2 ma zastosowanie do sum depozytowych, oznaczonych w artykule 1 ustęp II, dopiero po upływie miesiąca września 1921 r.
Do gotówki, złożonej przed 1 października 1919 r., nie mają zastosowania artykuły 1 i 2 niniejszej ustawy; co do niej pozostają w mocy dawniejsze postanowienia z tem, że dla obliczenia kosztów stosuje się począwszy od 1 lipca 1921 r., artykuł 3 niniejszej ustawy.

Art. 6.

Wykonanie niniejszej ustawy porucza się Ministrowi b. Dzielnicy Pruskiej.