Art. 1.
Udziela się Ministrowi Skarbu na przeciąg jednego roku od dnia wejścia w życie niniejszej
ustawy pełnomocnictw do wydawania rozporządzeń z mocą ustawy, mających na celu regulację
obrotu pieniężnego z krajami zagranicznemi oraz obrotu obcemi walutami.
Art. 2.
Rozporządzenia Ministra Skarbu, wymienione w art. 1, dotyczyć mogą w szczególności:
warunków nabywania i gromadzenia walut zagranicznych i dewiz, dysponowania, lombardowania
i innych obrotów niemi, oraz dokonywania tranzakcji w tych walutach, obrotów markami
polskiemi w stosunku do krajów zagranicznych, wywozu za granicę walut zagranicznych
i dewiz, marek polskich oraz wszelkich wogóle papierów wartościowych, wreszcie organizacji
kontroli i nadzoru nad całokształtem obrotu pieniężnego z krajami zagranicznemi.
Art. 3.
Upoważnia się również Ministra Skarbu do wydawania rozporządzeń w przedmiocie wyznaczania
premji dla osób, które, przyczyniły się do wykrycia przekroczeń rozporządzeń, wydanych
i obowiązujących na mocy niniejszej ustawy, i ujęcia sprawców.
Art. 4.
Osoby, wykraczające przeciw postanowieniom, zawartym w rozporządzeniach Ministra Skarbu,
wydanych na podstawie niniejszej ustawy, ulegają karze:
a)
na obszarze b. dzielnicy rosyjskiej i pruskiej - więzienia do 3 lat i grzywny do 1
miljona marek, jeśli zaś przestępstwo nie wypływa z chęci zysku - tylko grzywny;
b)
na obszarze b. dzielnicy austrjackiej i węgierskiej - aresztu lub aresztu ścisłego
do 3 lat i grzywny do 1 miljona marek, jeśli zaś przestępstwo nie wypływa z chęci
zysku - tylko grzywny.
O ile przekroczenie polega na nieuprawnionym wywozie walut zagranicznych i dewiz,
marek polskich oraz wszelkich wogóle papierów wartościowych zagranicę (przemytnictwie
walut i walorów), wówczas grzywna może być zwiększona do wysokości potrójnej wartości
wywożonych przedmiotów.
Prócz kar powyższych może być ponadto wyrokiem sądowym orzeczona konfiskata sum pieniężnych,
pozostających w związku z przestępstwem. Przy przemytnictwie walut i walorów konfiskata
wywożonych wartości musi być orzeczona. Tylko w wyjątkowych wypadkach, przy zajściu
nadzwyczajnych okoliczności łagodzących, i gdy stwierdzonem zostanie, że wywożone
wartości nie miały być użyte do operacji handlowych i innych zarobkowych, może sąd
odstąpić od orzeczenia konfiskaty nieprawnie przewożonych przez granicę wartości.
Karom wymienionym w niniejszym artykule, ulegną również osoby, winne usiłowania tych
wykroczeń lub udziału w nich.
Art. 5.
Osoby, skazane na karę w myśl art. 4, można wyrokiem właściwego sądu pozbawić na przeciąg
czasu do lat trzech prawa prowadzenia handlu, lub zarządzania przedsiębiorstwem, albo
też zajmowania się pośrednictwem handlowem.
Art. 6.
Do orzekania kar w zakresie, przewidzianym w art. 4 i 5 niniejszej ustawy, powołuje
się:
a)
na obszarze b. dzielnicy rosyjskiej i pruskiej - sądy okręgowe;
b)
na obszarze b. dzielnicy austrjackiej i węgierskiej - sądy skarbowe
Przy przestępstwach mniejszej wagi może być sprawa na wniosek prokuratora przekazana
przez sąd okręgowy sądowi powiatowemu, ewentualnie sądowi pokoju; w tym wypadku można
orzec obok konfiskaty (ust. 3 art. 4) karę pozbawienia wolności do 6 miesięcy i grzywnę
do 200.000 mk., lub jedną z tych kar.
Art. 7.
Ustawa niniejsza wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Do przestępstw, popełnionych
przed wejściem w życie niniejszej ustawy, stosuje się przepisy karne, przewidziane
w ustawie z 9 lipca 1920 r. (Dz. Ust. № 56, poz. 347).
Art. 8.
Wykonanie ustawy niniejszej powierza się Ministrowi Skarbu w porozumieniu z Ministrem
Sprawiedliwości, a na obszarze b. dzielnicy pruskiej - Ministrowi Skarbu i Ministrowi
b. Dzielnicy Pruskiej.