Ustawaz dnia 30 lipca 1921 r.w przedmiocie uzupełnienia częściowej zmiany ustawy z dnia 18 marca 1920 r. o wydzierżawieniu niezagospodarowanych użytków rolnych

Nadane ustawą z dnia 18 marca 1920 r. (Dz. Ust. Rz. P. № 28, poz. 165) Ministrowi Rolnictwa i Dóbr Państwowych prawo do przymusowego wydzierżawiania gruntów, zdatnych pod uprawę rolną, a leżących odłogiem, przysługiwać mu będzie w roku 1921 i latach następnych bez ograniczenia czasokresami, wskazanemi w ostatniem zdaniu art. 5 powołanej ustawy.

Przeciw decyzjom, zapadłym w pierwszej instancji, służy interesowanym w przeciągu dni 8 od dnia doręczenia decyzji prawo odwołania się do drugiej instancji, od której niema dalszego odwołania.

Po upływie powyższego terminu decyzje niezaskarżone ulegają niezwłocznemu wykonaniu.

Decyzje zaskarżone ulegają wykonaniu niezwłocznie po zatwierdzającem je orzeczeniu organów, powołanych do przekania w drugiej instancji o przymusowem wydzierżawianiu.

Wykonanie niniejszej ustawy powierza się Ministrowi Rolnictwa i Dóbr Państwowych.

Ustawa niniejsza zyskuje moc obowiązującą od dnia ogłoszenia. W tym terminie traci moc obowiązującą ustawa z dnia 14 lipca 1920 r. w przedmiocie uzupełnienia i częściowej zmiany ustawy z dnia 18 marca 1920 roku o wydzierżawianiu niezagospodarowanych użytków rolnych (Dz. Ust. Rz. P. № 66, poz. 438).