Ustawaz dnia 18 października 1921 r.zmieniająca ustawę z dnia 26 lipca 1919 r. o utraconych tytułach na okaziciela

Art. 1.

W art. 10 ustawy z dnia 26 lipca 1919 r. o utraconych tytułach na okaziciela (Dz. Ust. Rz. P. № 67 poz. 406) zdanie końcowe „sąd zaś zawiadomi osobę, która podanie w myśl art. 1 wniosła” zastępuje się słowami: „który postąpi w myśl art. 6”.

Art. 2.

Art. 13 powyższej ustawy otrzymuje brzmienie następujące:
„ 
Ustawa niniejsza nie dotyczy:

1)

biletów Polskiej Krajowej Kasy Pożyczkowej;

2)

banknotów oraz podobnych tytułów na okaziciela, wypuszczonych przez Państwo, lub przez upoważnione do tego instytucje; tytuły te oznaczy Minister Skarbu rozporządzeniami, ogłaszanemi w Dzienniku Ustaw;

3)

biletów loteryjnych, kolejowych, znaków opłaty i t. p.;

4)

kuponów od tytułów na okaziciela, przez Państwo wypuszczonych, od listów zastawnych Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego w Królestwie Polskiem, od listów zastawnych Towarzystw Kredytowych Miejskich oraz od obligacji miast na obszarze b. Królestwa Polskiego
 ”
 .

Art. 3.

Ustawa niniejsza zyskuje moc obowiązującą z dniem ogłoszenie.