Art. 1.
Przedsiębiorstwom, podejmowanym przez województwa, powiaty, gminy, wsie i spółki wodne,
które mają na celu ochronę gruntów od zrywania lub wylewów, albo też podwyższenie
produkcji rolnej przez osuszenie lub nawodnienie, a których wykonanie leży w interesie
publicznym, może Rząd przyznawać zasiłki pieniężne według przepisów niniejszej ustawy
z państwowego funduszu meljoracyjnego (art. 2).
Gdyby takie przedsiębiorstwo ze względu na doniosłość i kosztowność wymagało wyższego
zasiłku państwowego, aniżeli to określa niniejsza ustawa, lub też nadmiernie obciążyło
państwowy fundusz meljpracyjny, wówczas zasiłek państwowy będzie osobno unormowany.
Art. 2.
Państwowy fundusz meljoracyjny utworzony zostanie z dotacji rocznych, wstawianych
do etatu robót publicznych.
Kwoty, niezużyte w ciągu roku administracyjnego, stanowią własność funduszu i winny
być tymczasowo korzystnie ulokowane.
Funduszem meljoracyjnym administruje Minister Robót Publicznych w porozumieniu z Ministrem
Skarbu. Zasiłki z funduszu mają być wypłacane na podstawie rocznego preliminarza,
przez Sejm zatwierdzonego. Zamknięcie rachunkowe, wykazujące stan funduszu, ma być
również corocznie przedkładane Sejmowi do zatwierdzenia.
Art. 3.
Zasiłki z państwowego funduszu meljoracyjnego mogą byc udzielane pod następującemi
warunkami:
1)
projekt i kosztorys przedsiębiorstwa ma być przed rozpoczęciem robót zatwierdzony
przez Ministra Robót Publicznych;
2)
pokrycie kosztów ma być unormowane ustawą wojewódzką, która zapewni w dostateczny
sposób utrzymanie wykonanych robót, oraz wpływ Rządu na tok spraw technicznych i ekonomicznych
przedsiębiorstwa.
Art. 4.
Przy udzielaniu zasiłków z państwowego funduszu meljoracyjnego mają być równomiernie
uwzględniane wszystkie części Rzeczypospolitej Polskiej, o ile warunki, wskazane w
art. 3, zostaną spełnione.
Art. 5.
Z państwowego funduszu meljoracyjnego będą przyznawane zasiłki w następującej wysokości:
1)
na zabudowanie potoków górskich wraz z zalesieniem stoków górskich do 70% sumy kosztorysowej,
zatwierdzonej przez Ministra Robót Publicznych, o ile związek samorządowy wojewódzki
pokryje resztę kosztów;
2)
na regulację i obwałowanie rzek i potoków, które mają na celu ochronę gruntów:
a)
40% sumy kosztorysowej, zatwierdzonej przez Ministra Robót Publicznych, jeżeli związek
samorządowy wojewódzki pokryje 30% kosztów;
b)
50% sumy kosztorysowej, zatwierdzonej przez Ministra Robót Publicznych, jeżeli związek
samorządowy wojewódzki oprócz własnego 30% udziału pokryje zaliczkowo część kosztów,
przypadającą na interesowanych (powiaty, gminy, wsie lub spółki wodne);
3)
na osuszenie i nawodnienie gruntów (meljoracje pierwszorzędne) 30% sumy kosztorysowej,
zatwierdzonej przez Ministra Robót Publicznych na cele meljoracyjne, a 40% na cele
regulacyjne (dla utworzenia odpływu), o ile samorządowy związek wojewódzki przyczyni
się do pokrycia kosztów zasiłkiem w tej samej wysokości;
4)
na budowę zbiorników wody, które służą dla celów regulacji lub ochrony od wylewów,
w wysokości pod 2) oznaczonej.
Jeżeli za używanie wody ze zbiorników na inne cele pobierane będę czynsze wodne, mają
być te czynsze rozdzielone między czynniki, które poniosły koszta budowy, w stosunku
do ich udziału w kosztach. Ustawa wojewódzka może jednak przekazać te czynsze funduszowi
konserwacyjnemu.
Art. 6.
W wypadkach wyjątkowych, zasługujących na szczególniejsze uwzględnienie, może Skarb
Państwa na wniosek Ministra Robót Publicznych udzielić ciałom samorządowym gwarancji
zwrotu pożyczek, zaciąganych w instytucjach kredytu komunalnego, na pokrycie udziału
ciała samorządowego w kosztach przedsiębiorstwa do wysokości 50% tego udziału.
Art. 7.
Jeżeli w kosztorysie przedsiębiorstwa przewidziany będzie dodatek na utworzenie funduszu
konserwacyjnego, może być na pokrycie tego dodatku udzielony zasiłek z państwowego
funduszu melioracyjnego w stosunku do udziału tego funduszu w kosztach budowy.
Również może się przyczynić państwowy fundusz meljoracyjny do utworzenia funduszu
konserwacyjnego dla wszystkich przedsiębiorstw melioracyjnych w danem województwie,
a to w wysokości udziału samorządowego związku wojewódzkiego w kosztach.
Postanowienia te nie mają jednak zastosowania do osuszenia i nawodnienia gruntów,
ani do zbiorników wody, budowanych dla celów nawodnienia.
Art. 8.
Grunt, uzyskany wskutek robót meljoracyjnych, który w myśl ustaw wodnych przypada
tym, co ponoszą koszty przedsiębiorstwa, może być odstąpiony przez Państwo na rzecz
funduszu konserwacyjnego pod warunkiem, jeżeli do tego zastosuje się także samorządowy
związek wo jewódzki.
Art. 9.
Zasiłek, udzielony przedsiębiorstwu meljoracyjnemu na zasadzie niniejszej ustawy,
nie zwalnia Państwa, ani samorządowego związku wojewódzkiego od uiszczenia datków
konkurencyjnych z tytułu posiadanie nieruchomości lub zakładów wodnych według przepisów
prawa wodnego.
Art. 10.
Jeżeli spółka wodna zaciągnie pożyczkę na pokrycie swego udziału w kosztach przedsiębiorstwa,
subwencjonowanego z państwowego funduszu meljoracyjnego, wówczas datki, ciążące na
gruntach i nieruchomościach, należących do spółki wodnej, mają być ściągane w terminach
płatności przez urzędy podatkowe (kasy skarbowe) na równi z podatkami państwowemi,
w którym to celu przewodniczący spółki dostarczyć ma urzędowi podatkowemu (kasie skarbowej)
potrzebnych wykazów.
Rząd ma prawo ściągać od spółki zwrot nadwyżki kosztów, jaką urząd podatkowy (kasa
skarbowa) przez to ponosi.
Art. 11.
Przedsiębiorstwa meljoracyjne, podjęte na podstawie ustaw krajowych w b. zaborze austrjackim,
względnie na podstawie uchwał sejmów prowincjonalnych w b. zaborze pruskim, mają być
wykonane przy udziale czynników uczestniczących w kosztach, jaki został oznaczony
w tych ustawach, względnie uchwałach.
Art. 12.
Postanowienia niniejszej ustawy nie dotyczą mniejszych meljoracji, popieranych przez
Ministerstwo Rolnictwa i Dóbr Państwowych, jak: osuszenia rowami i drenami, nawodnienia
i uprawy torfowisk.
Art. 13.
Dotacje roczne funduszu meljoracyjnego (art. 2) wstawiane będą do etatu robót publicznych,
począwszy od tego roku, w którym państwowy budżet wydatków i dochodów zwyczajnych
doprowadzony zostanie do równowagi.
Rozpoczęte już roboty meljoracyjne będą wykonywane do, czasu utwo rzenia funduszu
meljoracyjnego w sposób dotychczasowy przy pomocy zasiłków państwowych, jednakże w
wysokości, oznaczonej w art. b, które to zasiłki będą wstawiane do preliminarza budżetowego
Ministerstwa Robót Publicznych.
Art. 14.
Wykonanie niniejszej ustawy porucza się Ministrowi Robót Publicznych i Ministrowi
Skarbu.