Ustawaz dnia 21 stycznia 1921 r.o podwyższeniu kosztów sądowych i opłat notarjuszów, adwokatów i komorników sądowych w byłej dzielnicy pruskiej

Art. 1.

Niemiecką ustawę, o dodatkach wojennych do opłat adwokatów i komorników sądowych z dnia 1 kwietnia 1918 r. (Dziennik Ustaw Rzeszy str. 173) w brzmieniu art. I ustawy i obwieszczenia z dnia 18 grudnia 1919 r. (Dziennik Ustaw Rzeszy str. 2113, względnie 2115) oraz pruską ustawę o dodatkach wojennych do opłat notarjuszów, adwokatów i komorników sądowych oraz do kosztów sądowych z dnia 6 lipca 1918 r. (Zb. Ust. str. 128) uchyla się, a zmienionym przez nie przepisom przywraca się brzmienie, jakie miały przed wejściem w życie powyższych ustaw.
Zarazem wprowadza się na czas trwania wyjątkowych, wojną wywołanych warunków ekonomicznych; do niemieckich i pruskich ustaw o kosztach sądowych i o opłatach notarjuszów, adwokatów i komorników sądowych następujące zmiany.

Art. 2.

Opłaty, przewidziane:

a)

w § 8 niemieckiej ustawy o kosztach sądowych,

b)

w § 33, 57 i 123 pruskiej ustawy o kosztach sądowych; w § 4 i 5 pruskiej ustawy o opłatach notarjuszów,

c)

w § 9 niemieckiej ustawy o opłatach adwokatów,

d)

w art. 3 ustawy, zawierającej przepisy krajowe o opłatach adwokatów i komorników sądowych, oraz wszystkie osobne opłaty, przewidziane w ustawach powyższych wraz z ich najniższemi i najwyższemi stawkami,
tudzież opłaty, przewidziane w § 2, 6 - 11 niemieckiej ustawy o opłatach komorników sądowych - podwyższa się o dziesięć dziesiątych.
Opłaty, przewidziane w § 4 niemieckiej ustawy o opłatach komorników sądowych, podwyższa się w ten sposób, że zawartą tamże tabelę opłat zastępuje się tabelą następującą:
od kwoty do 100 mk.
  
5 od sta
ponad 100 mk. do 300 mk.
  
3 „ „
„ „ „ 300 „ „ 1000 „
  
2 „ „
„ „ „ 1000 „ „ 5000 „
  
1 „ „
„ „ „ 5000 „
  
1/2 „ „
Najniższa stawka opłaty w przypadkach, przewidzianych w ustępach 1 i 2 § 4 tejże ustawy wynosi 4 mk.

Art. 3.

Podwyższa się:

1.

opłatę pisarską, przewidzianą w § 80 niemieckiej ustawy o kosztach sądowych, w § 113 ust. 1 pruskiej ustawy o kosztach sądowych i w § 19 ust. 2 pruskiej ustawy o opłatach notarjuszów - do jednej marki za każdą stronę, która musi zawierać najmniej trzydzieści dwa wiersze o piętnastu zgłoskach przeciętnie;

2.

stopę wymiaru ryczałtu na pokrycie wydatków w gotówce, ustanowioną w § 80 b. ust. 1 zdanie 2 niemieckiej ustawy o kosztach sądowych - do trzydziestu od sta opłaty, wymierzyć się mającej, najniższą stawkę ryczałtu do jednej marki, a najwyższą do stu pięćdziesięciu marek;

3.

najniższą łączną stawkę ryczałtów, ustanowioną w § 80 b. ust. 2 niemieckiej ustawy o kosztach sądowych - do dwóch marek, a najwyższą do trzystu marek;

4.

stopę wymiaru ryczałtu na pokrycie wydatków w gotówce, ustanowioną w § 114 ust. 1 zdanie 2 pruskiej ustawy o kosztach sądowych, oraz w § 20 ust. 1 zdanie 2 pruskiej ustawy o opłatach notarjuszów - do trzydziestu od sta opłaty, wymierzyć się mającej, najniższą stawkę ryczałtu do dwóch marek, a najwyższą do sześćdziesięciu marek;

5.

opłaty za koszty komisji, ustanowione w § 116 ust. 1 pruskiej ustawy o kosztach sądowych - dla sędziego do ośmnastu marek, a dla sekretarza sądowego do dwunastu marek;

6.

najniższą stawkę opłaty rachunkowej, ustanowioną w § 117 ust. 1 pruskiej ustawy o kosztach sądowych - do trzech marek, a najwyższą do dziewięciu marek.

Art. 4.

1.

Najwyższą stawkę wymiaru ryczałtu, ustanowioną w § 76 ust. 2 niemieckiej ustawy o opłatach adwokatów, podwyższa się do dziewięćdziesięciu marek, a najniższą do dwóch marek, w instancji egzekucyjnej zaś do sześciu marek.

2.

Sumą stawek ryczałtowych, wymierzyć się mających w jednej instancji, ustanowioną w § 76 ust. 3 niemieckiej ustawy o opłatach adwokatów, podwyższa się:

a)

jeżeli adwokatowi należy się jako pełnomocnikowi procesowemu po myśli § 13 № 1, § 19, 52 opłata za proces - najniższy jej wymiar do dwunastu marek, a najwyższy do stu pięćdziesięciu marek;

b)

jeżeli adwokatowi należy się także po myśli § 13 № 4, § 19, 52 opłata dowodowa albo po myśli § 13 № 3, § 19, 52 opłata ugodowa - najniższy jej wymiar do ośmnastu marek, a najwyższy - do stu ośmdziesięciu marek.

3.

Najniższą stawkę wymiaru ryczałtu, ustanowioną w § 76 ust. 5 niemieckiej ustawy o opłatach adwokatów, podwyższa się do dwunastu marek.

4.

Wynagrodzenie, przewidziane w § 78 niemieckiej ustawy o opłatach adwokatów, podwyższa się:

I.

o ile dotyczy djet dziennych - do stu marek;

II.

o ile dotyczy noclegowego - do pięćdziesięciu marek.
Zamiast kosztów jazdy, wyszczególnionych tamże pod III, adwokat otrzyma rzeczywiście poniesione koszta jazdy, o ile były konieczne, jeżeli zaś odbył drogę pieszo - pięćdziesiąt fenigów za każdy kilometr.

Art. 5.

Podwyższa się:

1.

Najniższą stawkę wymiaru ryczałtu, ustanowioną w art. 15 ust. 2 zdanie 1 pruskiej ustawy, zawierającej przepisy krajowe o opłatach adwokatów i komorników sądowych, w przypadkach art. 4 - 7 do sześciu marek, w innych przypadkach do trzech marek, a najwyższą w przypadkach art. 4 - 7 do dziewięćdziesięciu marek, w innych przypadkach do sześćdziesięciu marek.

2.

Najniższą stawkę wymiaru ryczałtu, ustanowioną w art. 15 ust. 3 tejże ustawy do dziewięciu marek, a najwyższą - do stu pięćdziesięciu marek.

Art. 6.

Stopę wymiaru kilometrowego, określoną w § 17 ust. 1 niemieckiej ustawy o opłatach komorników sądowych, podwyższa się do pięćdziesięciu fenigów za kilometr.

Art. 7.

Wydatki na opłatę porta pocztowego należą do tych wydatków w gotówce, które pobiera się osobno.

Art. 8.

Sumę ostateczną każdego rachunku należy zaokrąglić wzwyż do pełnej marki.

Art. 9.

Ustawa niniejsza wchodzi w życie dnia 1 marca 1921 r.
Przepisy art. 2 stosują się także:

a)

do wszystkich czynności, w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy jeszcze nie ukończonych;

b)

do wszystkich spraw sądowych, przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy zawisłych, a w danej instancji jeszcze nie zakończonych.
Przepisy art. 3 - 8 stosują się także do wszystkich wydatków, które w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy nie były jeszcze płatne.
Przepisy art. 1 ust. 2 i art. 2 - 8 tracą moc obowiązującą z upływem dnia 31 grudnia 1922 roku z tem zastrzeżeniem, że koszty sądowe i opłaty, płatne przed dniem powyższym:

a)

za zlecenia, udzielone przed tym dniem;

b)

w sprawach sądowych, przed tym dniem zawisłych, a w danej instancji jeszcze niezakończonych, należy obliczać po myśli przepisów niniejszej ustawy.
Ministra b. Dzielnicy Pruskiej upoważnia się, aby w miarę potrzeby w drodze rozporządzenia przedłużył czas trwania mocy obowiązującej przepisów art. 2 - 8, zarządził dalsze podniesienie przewidzianych w tych przepisach podwyżek lub podwyżki te odpowiednio obniżył; takie obniżenie w drodze rozporządzenia nie może jednak wejść w życie przed dniem 1 stycznia 1923 roku.