Art. 1.
Zgodnie z art. 1 ustawy o wykonywaniu praktyki lekarskiej w Państwie Polskiem:
a)
dla samorządnego uporządkowania spraw, dotyczących interesów i bytu stanu lekarskiego,
jego zadań i celów przy wykonywaniu obowiązków lekarskich względem społeczeństwa i
w stosunkach lekarzy między sobą, jak również strzeżenia jego praw, godności i sumienności;
b)
dla współdziałania z urzędami państwowemi i samorządowemi w sprawach zdrowia publicznego
na obszarze Państwa Polskiego, ustanawia się samorządne urzędowe przedstawicielstwo
stanu lekarskiego - Izby Lekarskie oraz Naczelną Izbę Lekarską.
Każda Izba Lekarska oraz Naczelna Izba Lekarska stanowić będą oddzielne osoby prawne.
Art. 2.
Izbę Lekarską tworzą wszyscy zamieszkali w jej okręgu i zapisani na jej listę lekarze,
jako członkowie Izby.
Na listę lekarzy - członków Izby, winni być zapisani wszyscy lekarze, wykonywujący
praktykę lekarską i zamieszkali w jej okręgu; na listę lekarzy - członków Izby, za
zgodą jej Rady, mogą być również zapisani wszyscy posiadający uprawnienia do wykonywania
praktyki lekarskiej, zgodnie z art. 3 ustawy o wykonywaniu praktyki lekarskiej, a
nie korzystający z tego uprawnienia.
Członkowie Izby Lekarskiej wybierają stałe przedstawicielstwo - Radę Izby Lekarskiej,
której wszelkim zarządzeniom podlegają i która działa w ich imieniu i zastępstwie.
W zasadzie obszar działalności każdej Izby obejmować będzie właściwe województwo (Wojewódzkie
Izby Lekarskie); siedzibą Wojewódzkiej Izby Lekarskiej będzie stolica województwa.
W porozumieniu z Naczelną Izbą Lekarską Minister Zdrowia Publicznego może:
a)
powołać do życia w poszczególnych częściach Państwa dodatkowe Izby Lekarskie Okręgowe;
b)
przyłączyć do obszaru sąsiedniej Izby Wojewódzkiej część terytorjum innej Izby;
c)
łączyć kilka Wojewódzkich Izb w jedną Izbę dzielnicową, oznaczając jej stałą siedzibę.
Art. 3.
Izby Lekarskie są powołane do obrad i uchwał we wszystkich sprawach:
a)
przewidzianych w art. 1 niniejszej ustawy;
b)
dotyczących zarządzania majątkiem i wszelkiemi sprawami pieniężnemi i gospodarczemi
Izby;
c)
wymiaru opłat na pokrycie potrzeb Izby i jej instytucji wzajemnej pomocy;
d)
do opracowania projektów porządku postępowania (regulaminu) w granicach, przewidzianych
niniejszą ustawą.
Projekty regulaminów, przyjętych przez radę Izby Lekarskiej, zatwierdza Naczelna Izba
Lekarska, przesyłając je najdalej w przeciągu dni czternastu od dnia zatwierdzenia
Ministrowi Zdrowia Publicznego.
Uchwały rady Izby Lekarskiej są prawomocne, jeżeli zapadną prostą większością głosów
przy obecności przynajmniej 2/3 członków rady.
Art. 4.
Izby Lekarskie mają prawo zakładać i prowadzić urządzenia lub instytucje, mające na
celu zabezpieczenie lekarzy na wypadek choroby, starości, stałej niezdolności do pracy
i wogóle od wypadków, wymagających doraźnej pomocy, jak również zabezpieczenia wdów
i sierot po lekarzach.
Większością 2/3 głosów wszystkich swych członków rada Izby Lekarskiej może uchwalić
obowiązek przystąpienia do takich instytucji wszystkich członków Izby, lub poszczególnych
ich kategorji; uchwała taka uzyskuje moc obowiązującą, jeżeli otrzyma zatwierdzenie
Naczelnej Izby Lekarskiej.
Art. 5.
Urzędowym językiem Izb Lekarskich jest język polski.
Art. 6.
Na wezwanie władz państwowych rady Izb Lekarskich są obowiązane dawać wyjaśnienia
i przedstawiać swe zdanie we wszystkich sprawach, odnoszących się do zakresu ich działania
przy zasięganiu opinji rad Izb Lekarskich w poszczególnych sprawach władze państwowe
wskazywać będą czas, w jakim opinja rad uwzględniona być może przed powzięciem ostatecznego
postanowienia.
Art. 7.
Przekazywanie Izbom Lekarskim czynności przez władze państwowe i w ich zastępstwie
lub powoływanie ich do specjalnego współdziałania może być dokonane jedynie na zasadzie
odrębnych ustaw.
Art. 8.
Gdy przynajmniej połowa Izb Lekarskich Wojewódzkich rozpocznie swoją działalność,
powołana będzie Naczelna Izba Lekarska z siedzibą w Warszawie, jako stałe przedstawicielstwo
i bezpośrednia władza samorządowa wszystkich Izb Lekarskich w Państwie.
Do składu Naczelnej Izby Lekarskiej rada każdej Izby wybierze na cały okres swego
urzędowania po jednym przedstawicielu na dwustu należących do niej członków oraz tyluż
zastępców bądź z pośród członków danej Izby, bądź innych Izb w Państwie.
W granicach niniejszej ustawy Naczelna Izba Lekarska winna być Instytucją:
a)
opinjodawczą i współdziałającą z władzami rządowemi w sprawach, dotyczących wykonywania
praktyki lekarskiej;
b)
nadzorującą poszczególne Izby Lekarskie w sprawach, związanych z prawomocnością i
sprawnością ich działania;
c)
powołaną do normowania i kierowania działalnością poszczególnych Izb w sprawach, przekazanych
Izbom, a nie objętych wyraźnemi przepisami niniejszej ustawy;
d)
odwoławczą w razie sporów pomiędzy Izbą a należącymi do nich lekarzami oraz poszczególnemi
Izbami pomiędzy sobą, jak również w sprawach etyki zawodowej.
Naczelna Izba Lekarska przy obecności przynajmniej 2/3 swych członków zwyczajną większością
głosów wybierze zarząd, komisję rewizyjną (wydział sprawdzań) oraz sąd Naczelnej Izby
Lekarskiej.
Skład, zakres działania, prawa i obowiązki władz Naczelnej Izby Lekarskiej określi
oddzielny porządek postępowania (regulamin), który na wniosek Naczelnej Izby Lekarskiej
ogłosi, Minister Zdrowia Publicznego w oddzielnem rozporządzeniu.
Art. 9.
Dla wspólnych narad nad sprawami, dotyczącemi kilku Izb, a mającemi szersze znaczenie
dla stanu lekarskiego i spraw zdrowia publicznego Naczelna Izba Lekarska może zwoływać
bądź na wniosek Rządu, bądź z własnej inicjatywy lub przynajmniej czterech Izb Lekarskich
- powszechne zjazdy Izb Lekarskich; dla omówienia spraw, dotyczących poszczególnej
dzielnicy Państwa, Naczelna Izba Lekarska może zwołać dzielnicowy zjazd Izb Lekarskich,
względnie poruczyć zwołanie tegoż jednej z Izb danej dzielnicy. Skład, zakres działania
oraz sposób zwoływania zjazdów określi Naczelna Izba Lekarska, przesyłając najdalej
w ciągu dni 14 odnośne zawiadomienie Ministrowi Zdrowia Publicznego.
Art. 10.
Rady poszczególnych Izb Lekarskich liczyć będą przynajmniej 20 członków, o ile liczba
lekarzy członków Izby, nie przewyższa 200; w Izbach, obejmujących większą liczbę lekarzy,
ilość członków rady Izby zwiększa się o jednego na każde pełne 50 członków ponad przyjętą
normę 200.
Radę Izby Lekarskiej wybierają wszyscy członkowie Izby z wyjątkiem wypadków, przewidzianych
w art. 13 niniejszej ustawy.
Art. 11.
Izby Lekarskie są obowiązane prowadzić stałą listą wszystkich lekarzy, zamieszkałych
w ich okręgu, którzy korzystają z przysługujących im praw wykonywania praktyki lekarskiej,
jak również tych, którzy zaprzestawszy z nich korzystać, zgodnie z postanowieniami
art. 12 niniejszej ustawy, pozostają członkami Izby.
Wpisanie na listę, lekarzy Izby dokonywać się będzie na podstawie osobistego lub piśmiennego
zgłoszenia kandydata, stosownie do art. 3 ustawy o wykonywaniu praktyki lekarskiej;
kandydat obowiązany jest przedstawić piśmienne uprawnienie, wydane przez Ministra
Zdrowia Publicznego.
O wpisaniu na listą lekarzy i o wszelkich zmianach w niej rada Izby ogłasza w urzędowym
organie w stałych odstępach czasu, nie rzadziej jednak, niż raz na trzy miesiące;
odpis pełnej listy lekarzy Izba przesyła corocznie w styczniu Naczelnej Izbie Lekarskiej
i Ministerstwu Zdrowia Publicznego.
O osobach, wykonywujących praktykę lekarską w granicach okręgu Izby, które nie uzyskały
urzędowego do tego uprawnienia, jak również o tych, które posiadając uprawnienia nie
wypełniły obowiązku zgłoszenia się do Izby, Izba zawiadamia właściwe władze administracyjne
z wnioskiem o przeprowadzenie dochodzenia.
Art. 12.
Wykreślenie z listy lekarzy przez Izbę Lekarską następuje:
a)
w wypadkach, przewidzianych w art. 10 ustawy o wykonywaniu praktyki lekarskiej;
b)
na żądanie lekarza w razie zaniechania przez niego wykonywania praktyki po wypełnieniu
warunków art. 13 ustawy o wykonywaniu praktyki lekarskiej;
c)
po opuszczeniu przez lekarza na stałe okręgu Izby na zasadzie piśmiennego przez niego
zawiadomienia zgodnie z art. 19 tejże ustawy oraz w wypadku śmierci tegoż.
Art. 13.
Prawo czynnego wyboru do rady Izby mają wszyscy członkowie z wyjątkiem tych, którzy
na listę lekarzy Izby wpisani zostali dopiero na dni 14 lub później przed ogłoszeniem
dnia wyborów.
Prawo biernego wyboru do rady Izby przysługuje wszystkim jej członkom.
Art. 14.
Wybory do rady Izby odbywają się na lat 3 w ostatnim kwartale każdego roku kalendarzowego
w miesiącu, określonym przez regulamin Izby. Nowowybrana Izba rozpoczyna swe czynności
z dniem 1 stycznia roku następnego. Dzień wyboru wyznacza zarząd Izby i ogłasza go
przynajmniej na trzy miesiące przed tem w organie urzędowym; równocześnie w tymże
organie zarząd Izby ogłasza listę uprawnionych do głosowania w jej okręgu.
Po ogłoszeniu listy wyborców wszelkie zażalenia ze strony członków Izby tak z powodu
niewpisania na listę, jak z powodu wpisania do niej nieuprawnionych do wyboru, wnosić
należy w ciągu dni dziesięciu do zarządu Izby; od orzeczenia zarządu Izby przysługuje
prawo odwołania do zarządu Naczelnej Izby Lekarskiej w ciągu dni czternastu.
Art. 15.
Głosowanie przy wyborach do rady Izby winno być tajne oraz dokonane za pomocą urzędowych
kart wyborczych; szczegóły, dotyczące techniki głosowania, określą regulaminy poszczególnych
Izb, zatwierdzone w drodze, przewidzianej w art. 3 niniejszej ustawy; regulaminy te
mogą obejmować podział głosujących na grupy, zapewniający im proporcjonalną, bądź
stałą procentową w stosunku do ilości członków Izby reprezentację.
Art. 16.
Wyborami do rady Izby kieruje przewodniczący zarządu z ostatniego okresu urzędowania;
pierwszemi wyborami i ustanowieniem rady izby kierować będzie komisarz rządowy, specjalnie
wyznaczony przez Ministra Zdrowia Publicznego; szczegóły, dotyczące techniki głosowania
przy pierwszych wyborach w myśl zasad, przewidzianych w art. 15, ustali Minister Zdrowia
Publicznego w oddzielnem rozporządzeniu.
Art. 17.
Za wybranych uważani będą ci, którzy otrzymają największą liczbę ważnie oddanych głosów
wedle zasad przyjętego sposobu głosowania; w razie równości głosów rozstrzygnie los.
Wynik wyborów kierujący nimi w myśl art. 16 niniejszej ustawy poda niezwłocznie do
publicznej wiadomości.
Art. 18.
Każdy wyborca może w przeciągu dni 14 od dnia ogłoszenia wyniku głosowania za pośrednictwem
przewodniczącego zarządu Izby wnieść do Naczelnej Izby Lekarskiej umotywowany na piśmie
protest przeciwko ważności dokonanych wyborów; od orzeczenia Naczelnej Izby Lekarskiej.
przysługuje do czasu powstania sądownictwa administracyjnego prawo odwołania do Ministra
Zdrowia Publicznego; przy pierwszych wyborach do Izby protest ten wniesiony być winien
za pośrednictwem komisarza rządowego do Ministra Zdrowia Publicznego.
Art. 19.
Okres urzędowania członka rady Izby trwa lat 3; każdy wybrany jest obowiązany przyjęty
mandat sumiennie wykonywać; umotywowane zrzeczenie się wykonywania mandatu może być
uwzględnione przez radę Izby zwykłą większością głosów; w razie nieuznania motywów
przez radę Izby za wystarczające, rada Izby postąpi zgodnie z obowiązującym w niej
regulaminem; na miejsce opróżnione w skład rady Izby wchodzi na stępny z kolei wybrany
członek Izby według ilości otrzymanych głosów.
Prawo zrzeczenia się mandatu bez umotywowania przysługuje:
a)
lekarzom, którzy ukończyli 60 lat życia;
b)
lekarzom, którzy byli członkami rady Izby w ostatnim okresie jej urzędowania.
Art. 20.
Rada Izby Lekarskiej wybiera z pośród siebie zarząd (wydział wykonawczy) najmniej
z 5, najwięcej z 9 członków; pozatem rada Izby Lekarskiej bądź z pośród siebie, bądź
z pośród wszystkich członków Izby wybiera:
a)
zastępców członków zarządu w liczbie, odpowiadającej liczbie członków zarządu;
b)
komisję rewizyjną (wydział sprawdzań) najmniej z 3, najwięcej z 5 członków;
c)
sąd Izby Lekarskiej najmniej z 12, najwięcej z 24 członków i tyluż zastępców.
Z pośród członków zarządu i sądu i ich zastępców przynajmniej połowa winna mieć stałe
miejsce zamieszkania w siedzibie Izby; członkowie stępujący mogą być wybrani ponownie.
Art. 21.
Zarząd Izby wybiera ze swego grona stałego przewodniczącego naczelnika Izby Lekarskiej,
jednego lub dwóch jego zastępców, wreszcie stałych: pisarza i skarbnika Izby Lekarskiej.
Art. 22.
Członków zarządu rada Izby wybiera na rok jeden; po upływie rocznej kadencji na następny
rok rada Izby wybiera połowę członków na miejsce wylosowanych z poprzedniego składu;
na trzeci rok swego urzędowania rada Izby wybiera drugą połowę składu zarządu na miejsce
członków, którzy pełnili obowiązki w ubiegłych dwóch latach.
Art. 23.
Naczelnik Izby Lekarskiej jest przedstawicielem Izby na zewnątrz, zwołuje posiedzenia
rady Izby i zarządu, kieruje ich obradami i zarządza wykonywanie ich uchwał; w razie
nieobecności lub choroby obowiązki naczelnika przechodzą na jednego z zastępców, któremu
on je przekaże.
Pisarz Izby Lekarskiej prowadzi protokuły posiedzeń zarządu i rady - Izby, podpisuje
łącznie z naczelnikiem Izby wszelkie urzędowe papiery rady oraz jest odpowiedzialnym
za całkowitą jej biurowość.
Skarbnik prowadzi kasę i rachunkowość Izby, łącznie z naczelnikiem Izby podpisuje
wszelkie dowody kasowe oraz dokumenty, a w wraz z naczelnikiem i pisarzem - korespondencję,
dotyczącą spraw pieniężnych Izby.
Art. 24.
Członek zarządu Izby, o ile zaprzestał wykonywać swe obowiązki w ciągu miesiąca, nie
przedstawiając uznanego przez zarząd usprawiedliwienia, zostaje pozbawiony urzędu.
Art. 25.
Do zakresu uprawnień zarządu Izby należy w szczególności;
a)
zwoływanie stałych zgromadzeń rady Izby (sprawozdawczych i wyborczych) jak również
nadzwyczajnych, bądź z własnej inicjatywy, bądź na żądanie 1/5 członków rady;
b)
prowadzenie listy lekarzy, zgodnie z art. 11 niniejszej ustawy;
c)
sprawdzanie aktów wyborczych oraz ustalanie urzędowych spisów wyborców;
d)
wydawanie opinji na żądanie władz i Naczelnej Izby Lekarskiej oraz przygotowywanie
przewidzianych przez niniejszą ustawę sprawozdań i każdorocznego rozkładu dochodów
i wydatków;
e)
wykonywanie uchwał rady Izby, dotyczących zarządzania mająt kiem Izby, oraz pobieranie
opłat na pokrycie potrzeb Izby i jej instytucji wzajemnej pomocy;
f)
pośredniczenie między członkami Izby w nieporozumieniach i sporach, wynikłych z wykonywania
zawodu, jak również pomiędzy członkami Izby a nie lekarzami w wypadkach dobrowolnego
zgłoszenia się stron;
g)
przekazywanie sądowi Izby lekarskiej spraw, dotyczących wykroczeń poszczególnych członków;
h)
występowanie wobec czynników zewnętrznych w obronie praw i dobra członków stanu lekarskiego
i w interesie zdrowia publicz nego.
Uchwały zarządu są prawomocne, o ile w zebraniu bierze udział przynajmniej 2/3 członków;
uchwały zapadają zwykłą większością głosów.
Art. 26.
Zarząd Izby w drodze, przez regulamin przepisanej, podaje do wiadomości swych członków
wszelkie wydane przez siebie zarządzenia; raz na rok składa on sprawozdanie Izbie,
poczem składa je Naczelnej Izbie Lekarskiej i Ministerstwu Zdrowia Publicznego.
Art. 27.
Komisja rewizyjna (wydział sprawdzań) Izby posiada prawa:
a)
kontroli faktycznej i następczej we wszystkich sprawach pieniężnych Izby;
b)
sprawdzania wszelkich ksiąg i dokumentów w tej dziedzinie w każdym przez siebie wyznaczonym
terminie.
Komisja rewizyjna obowiązana jest również dokonać sprawdzań na. żądanie bądź rady,
bądź zarządu Naczelnej Izby Lekarskiej, bądź wreszcie władz państwowych i przedstawiać
jej wynik za pośrednictwem zarządu.
Art. 28.
Sąd Izby Lekarskiej:
a)
jest organem dyscyplinarnym (sąd zawodowy) dla wszystkich członków właściwej Izby
Lekarskiej;
b)
wydaje opinję w wypadkach sporów lekarzy pomiędzy sobą.
Właściwym do osądzania sprawy pozostaje sąd Izby, której oskarżony jest członkiem.
Sąd Izby Lekarskiej na żądanie obu stron może przyjąć na siebie obowiązki sądu honorowego
pomiędzy członkami Izby, jak również pomiędzy członkiem Izby a osobami postronnemi.
Art. 29.
Skład sądu określi regulamin Izby w granicach, przewidzianych w art. 20 niniejszej
ustawy.
Art. 30.
Członków sądu Izby Lekarskiej zwykłą większością głosów wybiera rada Izby na rok na
pierwszem ogólnem wyborczem zgromadzeniu rady z pośród uprawnionych do wyboru członków.
Na następny rok rada Izby wybiera połowę składu sądu na miejsce tych, którzy podlegną
wylosowaniu. Ma rok ostatni rada Izby wybierze drugą połowę składu sądu na miejsce
tych, którzy w drugim roku wylosowaniu nie podlegli.
Członkowie zarządu Izby i ich zastępcy mogą być wybrani jednocześnie na członków sądu
Izby.
Do członków sądu i ich zastępców stosują się wszystkie postanowienia art. 19 niniejszej
ustawy.
Art. 31.
Sąd Izby Lekarskiej wybiera z pośród siebie przewodniczącego i jednego, względnie
tylu zastępców, w ilu kompletach sąd orzekać będzie, oraz jeneralnego pisarza sądu.
Sąd Izby w ramach ogólnego regulaminu, zgodnie z art. 3 niniejszej ustawy obowiązującego
w Izbie, władny jest uchwalić dla siebie szczegółowy porządek postępowania, który
winien być zatwierdzony przez Naczelną Izbę Lekarską.
Art. 32.
Sąd Izby rozważa i orzeka, bądź w pełnym składzie, bądź w kompletach, złożonych z
czterech, najwięcej sześciu członków, oraz przewodniczącego lub jednego z jego zastępców,
przez niego wyznaczonego.
Sąd może przychylić się do żądania oskarżonego lub rzecznika dyscyplinarnego osądzenia
sprawy w pełnym swym składzie; w braku takiego wniosku rozstrzyga o tem przewodniczący
sądu, który wyznacza odnośny skład kompletu sędziów.
Przy wyłączeniu członków sądu od orzekania mają zastosowanie analogiczne przepisy
postępowania karnego; pozatem oskarżonemu i rzecznikowi dyscyplinarnemu najpóźniej
w ciągu pięciu dni przed rozprawą przysługuje prawo bez podania powodów wyłączenia
z obrad sądu po dwóch członków.
Art. 33.
Sąd Izby Lekarskiej ma prawo stosowania następujących kar:
d)
odjęcia prawa wykonywania praktyki lekarskiej na ściśle określony przeciąg czasu,
nie dłużej jednak, aniżeli na rok jeden,
e)
wykreślenia z listy lekarskiej członków Izby, z czem łączyć się będzie odjęcie uprawnienia
do wykonywania praktyki lekarskiej.
Kary powyższe mogą być zaostrzone w punktach: a, b, c i d:
1)
przez ogłoszenie wyroku w dzienniku urzędowym z podaniem imienia i nazwiska zasądzonego,
2)
przez odebranie mu czynnego i biernego prawa wyborczego w Izbie, jednak nie dłużej
niż na jeden okres kadencji urzędowania rady Izby,
3)
grzywną do wysokości 50.000 marek.
Zaostrzenia mogą być stosowane pojedynczo lub łącznie.
Orzeczenie kary, przewidziane w punktach d i e, może nastąpić tak w sądzie Izby Lekarskiej,
jak i w sądzie Naczelnej Izby Lekarskiej jedynie przez pełny skład sądu i to większością
conajmniej 2/3 głosów. O prawomocnem nałożeniu kar, przewidzianych w punktach d i
e, należy zawiadomić Ministra Zdrowia Publicznego.
W stosunku do rządowych lekarzy tak cywilnych, jak i wojskowych, będących w czynnej
służbie wojskowej, zaostrzenie kar może obejmować jedynie odebranie im czynnego i
biernego prawa wyborczego w Izbie, jednak nie dłużej niż na jeden okres kadencji urzędowania
rady Izby. W wypadkach wymierzenia kary na tych lekarzy na zasadzie prawomocnego wyroku,
izba winna orzeczenie kary wraz z motywami przesłać właściwej ich władzy, do której
należy wykonanie wyroku, obejmującego kary, przewidziane w punktach a, b i c.
Art. 34.
Doniesienie, zgodnie z punktem g art. 25 niniejszej ustawy, wnosi przed sąd Izby zarząd
Izby Lekarskiej po przeprowadzeniu w razie potrzeby dochodzenia wstępnego.
Art. 35.
Czynności rzecznika dyscyplinarnego przewodniczący sądu w każdym poszczególnym wypadku
powierza jednemu z członków sądu Izby zgodnie z zegulaminem; po wysłuchaniu opinji
tegoż sąd uchwala, czy na skutek doniesienia zarządu Izby wdraża śledztwo. Wdrażającą
śledztwo uchwałę sąd komunikuje oskarżonemu, rzecznikowi dyscyplinarnemu i zarządowi
Izby; od tej uchwały niema odwołania. Od odrzucającej wdrożenie śledztwa uchwały sądu
rzecznikowi dyscyplinarnemu przysługuje prawo odwołania w ciągu dni 14 do sądu Naczelnej
Izby Lekarskiej.
Celem przeprowadzenia śledztwa przewodniczący sądu wyznacza zgodnie z regulaminem
jednego z pośród członków Izby lub sądu, który przesłuchuje świadków i rzeczoznawców,
bada ustnie lub na piśmie oskarżonego, wreszcie z urzędu zbiera wszystkie dowody potrzebne
do wyświetlenia sprawy.
Przy przeprowadzaniu śledztwa prowadzący je korzysta z wszelkiej pomocy władz administracyjnych;
pozatem ma on prawo w razie potrzeby zwrócić się do sądów innych Izb Lekarskich o
przesłuchanie świadków lub dostarczenie potrzebnych dowodów.
Art. 36.
Akta ukończonego śledztwa sąd udziela rzecznikowi dyscyplinarnemu, który przedkłada
je ze swemi wnioskami sądowi Izby; sąd uchwala, czy należy sprawę przekazać do ustnej
rozprawy, czy też dalsze postępowanie umorzyć.
Przeciw uchwale sądu, umarzającej dalsze postępowanie, może rzecznik dyscyplinarny
wnieść w ciągu 14 dni zażalenie do sądu Naczelnej Izby Lekarskiej.
Art. 37.
Członkowie Izby obowiązani są do złożenia wobec prowadzącego śledztwo i sądu świadectwa
lub wydania opinji jako rzeczoznawcy. Jeżeli zachodzi nieodzowna potrzeba przesłuchania
świadków i rzeczoznaw ców pod przysięgą, dokonają tego sądy państwowe na żądanie sądu
Izby.
Sąd może obłożyć karę grzywny do wysokości 50.000 marek każdego członka Izby, który
na wezwanie nie stawił się bez dostatecznego usprawiedliwienia.
Art. 38.
Oskerżonemu przysługuje prawo użycia obrońcy na rozprawie; w razie niepowołania obrońcy
przez oskarżonego, sąd ma obowiązek wyznaczenia obrońcy z pośród członków Izby; sąd
może żądać osobistego stawiennictwa oskarżonego na rozprawę.
Rozprawy są tajne; przy obradach i głosowaniu nad wyrokiem mogą być obecni tylko członkowie
sądu w składzie orzekającym. Sąd orzeka według swego swobodnego przekonania na zasadzie
zbadania wszystkich zebranych dowodów. Wyrok zostaje ogłoszony natychmiast. Najdalej
w ciągu 8 dni winien on być doręczony oskarżonemu i rzecznikowi dyscyplinarnemu wraz
z uzasadnieniem.
Zasądzonemu i rzecznikowi dyscyplinarnemu przysługuje w ciągu dni 14 prawo odwołania
do sądu Naczelnej Izby Lekarskiej; do czasu powołania do życia sądownictwa administracyjnego
wyrok sądu Naczelnej Izby Lekarskiej jest ostateczny z wyjątkiem wyroków, nakładających
kary, przewidziane w pp. d i e art. 33. Te wyroki do czasu powołania do życia sądownictwa
administracyjnego winny być przesyłane do zatwierdzenia radzie dyscyplinarnej przy
Ministrze Zdrowia Publicznego. Rada dyscyplinarna przy Ministrze Zdrowia Publicznego
składa się z 6 członków i tyluż zastępców, z których 2/3 mianuje Minister Zdrowia
Publicznego z liczby kandydatów, przedstawionych mu przez Naczelną Izbę Lekarska,
a 1/3 mianuje Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z Ministrem Zdrowia Publicznego
z pośród osób, posiadających kwalifikacje sędziowskie.
Wniesienie odwołania wstrzymuje wykonanie wyroku.
Art. 39.
Jeżeli w toku całego dochodzenia okaże się, że zachodzi czyn, podlegający z urzędu
ściganiu karno-sądowemu, sąd Izby Lekarskie) uczyni doniesienie do właściwych władz
sądowych; do czasu ukończenia postępowania karno-sądowego, postępowanie sądu Izby
zostaje wstrzymane.
Art. 40.
Zasady, na jakich opierać się będzie organizacja sądu naczelnej Izby Lekarskiej, oraz
szczegółowy porządek jego postępowania, określi oddzielny regulamin; na wniosek Naczelnej
Izby Lekarskiej regulamin ten ustali Minister Zdrowia Publicznego w oddzielnem rozporządzeniu.
Art. 41.
Sąd Naczelnej Izby Lekarskiej rozstrzyga na zasadzie ustnej rozprawy; odrzuca skargę,
zmienia wyrok lub znosi go, nakazując ponowne rozpatrzenie sprawy.
W razie zniesienia wyroku sąd Naczelnej Izby Lekarskiej przekazuje sprawę bądź temu
samemu sądowi w innym komplecie, bądź sądowi innej Izby do ponownego rozpatrzenia.
Art. 42.
Koszty postępowania wymierza komplet sądzący; ponosi je zasądzony; w razie uwalniającego
wyroku pokrywa je Izba Lekarska.
Art. 43.
Wszelkie urzędy z wyboru w Izbie są honorowe; Izby mają prawo swym członkom, pełniącym
specjalne funkcje, przyznawania odpowiednich odszkodowań pieniężnych stałych, względnie
pokrywania ich, rzeczywistych wydatków do wysokości, zgóry przewidzianej.
Art. 44.
Opłaty Izbowe, koszty dochodzenia sądowego i grzywny, oznaczone w granicach niniejszej
ustawy, na przedstawienie zarządu Izby będą ściągane w drodze egzekucji administracyjnej.
Art. 45.
Nadzór zwierzchni nad Naczelną Izbą Lekarską i poszczególnemi Izbami Lekarskiemi i
ich dzialnością wykonywa Minister Zdrowia Publicznego. W razie przekroczenia przez
te Izby zakresu działania lub postępowania w sposób, niezgodny z ustawami i przepisami,
Minister zarządza uchylenie nieprawidłowości, wstrzymuje wykonanie przeciwnych ustawom
uchwał, wreszcie rozwiązuje władze Izby; w tym ostatnim wypadku Minister wyznaczy
komisarza, który najpóźniej w ciągu 3 miesięcy przeprowadzi nowe wybory do władz,
zgodnie zobowiązującym w Izbie regulaminem.
Do czasu ukonstytuowania się nowych władz sprawami Izby zarządzać będzie komisarz,
mianowany przez Ministra Zdrowia Publicznego.
Pozatem w granicach niniejszej ustawy Minister Zdrowia Publicznego ma prawo wydawać
wszelkie zarządzenia, regulujące działalność Izb Lekarskich i jej organów.
Art. 46.
Ustawa niniejsza obowiązuje na całym obszarze Państwa Polskiego; w okresie nie dłuższym
niż lat 3 od daty ogłoszenia niniejszej ustawy Minister Zdrowia Publicznego-wyznaczy
termin utworzenia poszczególnych Izb Lekarskich drogą specjalnego rozporządzenia.
Art. 47.
Wszelkie ustawy, przepisy i rozporządzenia, na zasadzie których w poszczególnych częściach
Państwa istniały dotąd Izby Lekarskie, a sprzeczne z niniejszą ustawą, zostają uchylone.
Ma zasadzie niniejszej ustawy Minister Zdrowia Publicznego wyznaczy do każdej z dotychczas
istniejących Izb komisarza, który obejmie zarząd ich majątkiem i dokona ich likwidacji;
majątek zlikwidowanej Izby komisarz przekaże nowej Izbie danego okręgu, lub tym nowym
Izbom, które obejmą okrąg dawnej Izby; w razie sporów pomiędzy nowo powstałemi Izbami
co do podziału majątku dawnej Izby rozstrzygać będzie Minister Zdrowia Publicznego.
Art. 48.
Wykonanie niniejszej ustawy porucza się Ministrowi Zdrowia Publicznego.
Art. 49.
Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1922 r.