Art. 1.
Ustawa z dnia 16 lipca 1920 r. o podwyższeniu i zrównaniu stawek przy niektórych opłatach
stemplowych (należytościach bezpośrednich i stemplowych) na obszarach b. zaboru rosyjskiego
i austrjackiego (Dz. U. R. P. № 73, poz. 498) ulega zmianom następującym:
1.
Stałą opłatę stemplową od podań, wymienionych w art. 14 dekretu z dnia 7 lutego 1919 r.
(Dz. P. P. P. № 14, poz. 145) i w poz. tar. 43, b. 1 austr. ustawy z dnia 13 lutego
1862 r. (Austr. Dz. Ust. P. № 89) podwyższa się na 3.000 mk.
Takiej samej opłacie podlegają podania o zatwierdzenie statutu lub zmiany statutu
spółek akcyjnych lub komandytowych na akcje.
2.
Stałą opłatę stemplową od podań, wymienionych poz. tar. 43, b. 2) austr. ustawy z
dnia 13 grudnia 1862 r. (Austr. Dz. Ust. P. № 89) podwyższa się na 500 mk.
3.
Stałą opłatę stemplową od podań, wymienionych w art. 11 dekretu z dnia 7 lutego 1919 r.
(Dz. P. P. P. № 14, poz. 145) tudzież w poz. tar. 43 a 2; 43 c 1, 2, 3; 43 d; 43 e;
43 f; 43 h; austr. ustawy z dnia 13 grudnia 1862 r. (Austr. Dz. Ust. P. № 89), podwyższa
się na 200 mk.
4.
Podania o zezwolenie na nabycie nieruchomości przez obcokrajowca (ustawa z dnia 24
marca 1920 r. Dz. U. R. P. № 31, poz. 178) podlegają opłacie w wysokości 5.000 marek.
5.
Podania, któremi petent żąda zmiany decyzji w przedmiocie daniny publicznej podlegają
opłacie w wysokości 50 marek.
Stawki, wymienione w punktach 1 do 5 niniejszego artykułu, odnoszą się do pierwszego
arkusza podania. Każdy dalszy arkusz podania podlega opłacie stemplowej w kwocie 50
marek. Takiej samej opłacie po 50 mk. podlega każdy arkusz drugiego i dalszych egzemplarzy
podania, wniesionego w dwóch lub więcej egzemplarzach.
6.
Podania, wnoszone do władz i urzędów samorządowych w sprawach, należących do własnego
lub poruczonego zakresu działania gmin lub związków samorządowych, nie podlegają opłacie
stemplowej na rzecz Państwa.
7.
Od każdego załącznika do podania, podlegającego opłacie stemplowej, należy uiścić
opłatę w kwocie 50 marek.
8.
Stałą opłatę stemplową od świadectw, wymienionych w art. 30 i 31 dekretu z dnia 7
lutego 1919 r. (Dz. P. P. P. № 14, poz. 145), tudzież w poz. tar. 116 a, aa, austr.
ustawy z dnia 13 grudnia 1862 r. (Austr. Dz. Ust. P. № 89), podwyższa się na 200 mk.
od pierwszego, a na 50 mk. od każdego dalszego arkusza.
9.
Ustanowioną w art. 1, 8 i 16 ustawy z dnia 16 lipca 1920 r. (Dz. U. R. P. № 73, poz.
498) stałą opłatę stemplową od pełnomocnictw podwyższa się na 100 marek.
Pełnomocnictwo, wystawione przez osobę, która pozostaje lub pozostawała w stosunku
służbowym, a upoważniające do podjęcia w jej imieniu poborów służbowych lub należytości
emerytalnej, jest wolne od opłaty stemplowej.
Art. 2.
Stałe opłaty stemplowe, ustanowione:
1.
W poz. 14 taryfy, ogłoszonej rozporządzeniem b. Generał Gubernatora Warszawskiego
z dnia 19 lipca 1916 r. (Dz. Rozp. № 40, poz. 127), w poz. tar. 73 i 95 austr. ustawy
z dnia 9 lutego 1850 r. (Austr. Dz. Ust. P. № 50), w art. 14 punkt 3 lit. d) ros.
ustawy o opłatach (Ros. Zb. Pr. tom V, wyd. z 1903 r.) od wyciągów z ksiąg metrykalnych,
podwyższa się na 50 marek;
2.
W art. 32 dekretu z dnia 7 lutego 1919 r. (Dz. P. P. P. № 14, poz. 145) tudzież w
poz. tar. 2 lit. a), b) austr. ustawy z dnia 13 grudnia 1862 r. (Austr. Dz. Ust. P.
№ 89) od odpisów i w poz. tar. 7 lit. h) austr. ustawy z dnia 9 lutego 1850 r. (Austr.
Dz. Ust. P. № 50) od duplikatów podwyższa się na 100 marek od każdej stronicy. Stronicę
zaczętą uważa się za całą.
Jeżeli strona, żądająca poświadczenia zgodności z oryginałem, sama sporządziła odpis,
to opłata za poświadczenie zgodności wynosi 50 mk. od każdej stronicy odpisu.
3.
W poz. tar. 7 lit. g) austr. ustawy z dnia 9 lutego 1850 r. (Austr. Dz. Ust. P. №
50) od wymienionych tam licencji i t. d. podwyższa się na 500 mk.;
4.
W poz. tar. 101 I A. b. austr. ustawy z dnia 13 grudnia 1862 r. (w brzmieniu, ustalonem
w § 12 lit. a), c) austr. ces. rozp. z dnia 28 sierpnia 1916 r. Austr. Dz. Ust. P.
№ 281) od kolejowych listów przewozowych podwyższa się na 50 mk.;
5.
W poz. 8 taryfy stemplowej niemieckiej od zezwoleń na używanie motorowych środków
przewozowych podwyższa się dziesięciokrotnie;
6.
Stałą opłatę stemplową, ustanowioną w poz. 43 taryfy stemplowej pruskiej (ogłoszonej
rozporządzeniem pruskiego Ministra Skarbu z dnia 30 czerwca 1909 r. Zb. Pr. str. 535)
od świadectwa nadania obywatelstwa, podwyższa się na 5.000 marek.
Art. 3.
Stałą opłatę stemplową od kart do gry, ustanowioną w art. 1 ustawy z dnia 18 marca
1921 r. (Dz. U. R. P. № 35, poz. 204), podwyższa się na 300 mk.
Wszystkie inne stałe opłaty stemplowe (należytości), które wedle dotychczasowych przepisów
wynoszą mniej niż 20 mk. - z wyjątkiem opłaty stemplowej od czeków (art. 17 ustawy
z dnia 26 października 1921 r. o opłatach stemplowych od weksli (Dz. U. R. P. № 38,
poz. 313) oraz z wyjątkiem należytości sądowych, wymienionych w taryfie, załączanej
do austr. cesarskiego rozporządzenia z dnia 15 września 1915 r. (Austr. Dz. Ust. P.
№ 279) podwyższa się na 20 marek.
Art. 4.
Wyrażone sumą stałą wymiary kar pieniężnych, przewidzianych w przepisach ustawowych
o opłatach stemplowych (należytościach), w szczególności też w ustawie niemieckiej
z dnia 26 lipca 1918 r. (Dz. Ust. str. 779) o podatku od obrotu, podwyższa się dziesięciokrotnie.
Art. 5.
Jeśli z obliczenia należytości skalowej przy zastosowaniu jednej ze skal, obowiązujących
w b. zaborze austrjackim, wypada kwota z ułamkiem marki, należy ten ułamek zaokrąglić
wzwyż do pełnej marki.
Sumę 35 marek, do której uiszczanie należytości skalowej znaczkami stemplowemi jest
obowiązkowe (§ 6 austr. ustawy z dnia 13 grudnia 1862 r. Dz. Ust. P. № 89) podwyższa
się do kwoty 3.000 mk.
Art. 6.
W celu ujednostajnienia i uproszczenia przepisów ustawowych o opłatach stemplowych
(należytościach) upoważnia się Ministra Skarbu:
1.
Do rozciągnięcia mocy obowiązującej przepisów ustawowych z tej dziedziny, obowiązujących
w poszczególnych dzielnicach Rzeczypospolitej Polskiej, na inne dzielnice;
2.
Do uchylenia przepisów ustawowych, obowiązujących w poszczególnych dzielnicach, ewentualnie
zastąpienia ich przepisami, obowiązującemi w innej dzielnicy;
3.
Do ogłoszenia w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej postanowień ustawy niniejszej
oraz utrzymanych w mocy przepisów ustawowych, dotyczących poszczególnych przedmiotów
w zakresie opłat stemplowych, w dotychczasowem ich brzmieniu albo zmienionych w myśl
postanowień, zawartych w poprzednich ustępach niniejszego artykułu, w formie tekstu
jednolitego z kolejną numeracją paragrafów, niezależną od użytej w pierwotnym tekście
ustawowym.
Art. 7.
Wykonanie niniejszej ustawy powierza się Ministrowi Skarbu w porozumieniu z właściwymi
ministrami.
Art. 8.
Art. 6 i 7 niniejszej ustawy wchodzą w życie z dniem jej ogłoszenia; reszta jej postanowień
wchodzi w życie w miesiąc po jej ogłoszeniu.
Ustawa niniejsza wraz z wydanemi na jej podstawie rozporządzeniami traci moc obowiązującą
w dniu 1 stycznia 1924 r.