Art. 1.
W wypadkach, gdy załatwienie zatargu zbiorowego pomiędzy właścicielami nieruchomości
miejskich a dozorcami domowymi w trybie, ustalonym przez ustawę z dn. 23 stycznia
1920 r. (Dz. U. R. P. № 8, poz. 53) okaże się niemożliwym, Minister Pracy i Opieki
Społecznej ma prawo powołać Nadzwyczajną Komisję Rozjemczą.
Art. 2.
Przewodniczącego Nadzwyczajnej Komisji Rozjemczej mianuje Minister Pracy i Opieki
Społecznej. Prócz przewodniczącego w skład komisji wchodzić będą przedstawiciele:
po jednym z Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i 7. Ministerstwa Sprawiedliwości, oraz
w równej liczbie przynajmniej po trzech ze strony właścicieli nieruchomości i dozorców
domowych miasta, dla którego ma być wydane orzeczenie Nadzwyczajnej Komisji Rozjemczej.
Do wyznaczenia przedstawicieli upoważnione są organizacje właścicieli nieruchomości,
jako takich, oraz związki zawodowe dozorców domowych, zarejestrowane zgodnie z przepisami
prawa i działające na terenie danego miasta. W miastach, w których niema bądź organizacji
właścicieli nieruchomości, bądź związków zawodowych dozorców domowych, strona, niereprezentowana
przez organizacje, winna dokonać wyboru przedstawicieli. Wybory przeprowadza na wezwanie
inspektora pracy miejscowa władza administracyjna pierwszej instancji. W razie uchylenia
się bądź organizacji właścicieli nieruchomości, bądź związków zawodowych dozorców
domowych od wyznaczenia przedstawicieli, a w miastach, w których niema tych organizacji,
w razie uchylenia się większości właścicieli lub dozorców od udziału w wyborach, Nadzwyczajna
Komisja Rozjemcza będzie prawomocnie obradowała i decydowała w składzie trzech przedstawicieli
rządowych.
Art. 3.
Nadzwyczajna Komisja Rozjemcza ma prawo ustanawiać warunki pracy i płacy dozorców
domowych. Komisja wyznacza wynagrodzenie stosownie do zakresu obowiązków, włożonych
w danem mieście na dozorcę, domowego, i do ilości wymaganej tamże od niego pracy przy
uwzględnieniu wielkości domu i dzielnicy miasta, w jakiej dom jest położony. Postanowienia
Nadzwyczajnej Komisji Rozjemczej obowiązują na okres czasu, przewidziany w postanowieniu,
i stanowią podstawę do zawierania indywidualnych, umów o pracę i płacą w miastach,
dla których zostały wydane. Indywidualne umowy pracy, zawierające warunki mniej korzystne
dla pracownika, niż ustalone w postanowieniu Nadzwyczajnej Komisji Rozjemczej, na
żądanie dozorcy domowego ulegają zastąpieniu przez to postanowienie.
Jeżeli po wydaniu orzeczenia Nadzwyczajnej Komisji Rozjemczej zawarta zostanie między
właścicielami nieruchomości a dozorcami domowymi umowa zbiorowa, postanowienia tej
ostatniej, bardziej korzystne dla pracowników, wchodzą z mocy ustawy na miejsce odnośnych
postanowień orzeczenia Nadzwyczajnej Komisji Rozjemczej.
Art. 4.
Zatargi, wynikłe między stronami na tle niestosowania się do postanowień Nadzwyczajnej
Komisji Rozjemczej, inspektor pracy, na żądanie jednej ze stron, przekazuje do rozpatrzenia
Komisji Rozjemczej, przewidzianej ustawą z dn. 23 stycznia 1920 r. (Dz. U. R. P. №
8, poz. 53), w razie uchylenia się bądź właścicieli nieruchomości, bądź dozorców domowych
od wyznaczenia swych przedstawicieli do komisji rozjemczej, przedstawicieli tych mianuje
Minister Pracy i Opieki Społecznej. Zgoda drugiej strony na poddanie zatargu rozważeniu
przez Komisją Rozjemczą nie jest wymagana. Niestawiennictwo którejkolwiek ze stron
nie wstrzymuje biegu sprawy.
Art. 5.
W razie potrzeby przymusowego wykonania orzeczenia komisji rozjemczej (art. 4), strona
zainteresowana przedstawia poświadczony przez inspektora pracy odpis orzeczenia do
sądu, który byłby właściwy dla rozważenia danego sporu, celem uzyskania nakazu wykonawczego.
Orzeczenia komisji rozjemczej mogą być przez sąd uchylone w razie:
1)
pogwałcenia prawa lub niewłaściwej wykładni jego,
2)
pogwałcenia formalności postępowania o tyle istotnych, że wskutek niezachowania ich
niepodobna orzeczenia uznać za prawomocne,
3)
przekroczenia przez Komisje Rozjemczą zakresu nadanej jej kompetencji.
Art. 6.
Wykonanie niniejszej ustawy powierza się Ministrowi Pracy i Opieki Społecznej w porozumieniu
z Ministrem Spraw Wewnętrznych i Ministrem Sprawiedliwości.
Art. 7.
Ustawa niniejsza wchodzi w życie z dniem uchwalenia i obowiązuje na terenie b. dzielnicy
rosyjskiej i austrjackiej.