Ustawaz dnia 28 lipca 1922 r.w przedmiocie zbycia lub zamiany nieruchomych majątków, które przeszły lub przejdą na rzecz Państwa w myśl ustawy z dnia 15 lipca 1920 r. o likwidacji majątków prywatnych w wykonaniu traktatu pokoju, podpisanego w Wersalu dnia 28 czerwca 1919 r.

Na podstawie art. 6 ustawy z dnia 17 marca 1921 r. „Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej” (Dz. U. R. P. № 44, poz. 267) upoważnia się Prezesa Głównego Urzędu Likwidacyjnego w porozumieniu z Ministrami: Skarbu, Spraw Wojskowych, Rolnictwa i Dóbr Państwowych, oraz Prezesa Głównego Urzędu Ziemskiego do zbycia lub zamiany nieruchomych majątków, które przeszły lub przejdą na rzecz Państwa przez zatrzymanie ich w myśl punktu b) art. 2 i art. 10 ustawy, z dnia 15 lipca 1920 r. o likwidacji majątków prywatnych w wykonaniu traktatu pokoju, podpisanego w Wersalu dnia 28 czerwca 1919 r. (Dz. U. R. P. z 1920 r. № 70, poz. 467).

Wszelka zamiana nieruchomości winna uzyskać zgodę Rady Ministrów.

Kontrakty sprzedaży lub zamiany majątków państwowych, w art. 1 wymienionych, zawarte przez władze i urzędy państwowe imieniem Skarbu Państwa, a zatwierdzone przez Prezesa Głównego urzędu Likwidacyjnego i Ministra Skarbu, stanowią na mocy niniejszej ustawy tytuł do przelewu prawa własności.

Wykonanie niniejszej ustawy poleca się Prezesowi Głównego Urzędu Likwidacyjnego w porozumieniu z Ministrami: Skarbu, Spraw Wojskowych, Rolnictwa i Dóbr Państwowych oraz Prezesem Głównego Urzędu Ziemskiego.

Ustawa niniejsza wchodzi w życie z dniem jej ogłoszenia.