Art. 1.
Przez czas trwania wyjątkowych, wojną wywołanych warunków ekonomicznych, dodatek za
wysługę lat, przyznany urzędnikom i niższym funkcjonarjuszom państwowym, pracownikom
kolei państwowych, wyższym i niższym funkcjonarjuszom policji państwowej, nauczycielom
publicznych szkół powszechnych i nauczycielom przedmiotów ogólnokształcących oraz
przedmiotów pomocniczych w państwowych niższych szkołach zawodowych - na zasadzie
ustaw z 13 lipca 1920 r. (Dz. U. R. P. № 65, poz. 429, 430, 431, 434 i 435), jakoteż
profesorom i pomocniczym siłom nauczycielskim w szkołach akademickich - na zasadzie
ustawy z dnia 31 marca 1922 r. (Dz. U. R. P. № 28 poz. 226) - zwiększać się będzie
w stosunku, w jakim pozostaje każdoczesny mnożnik dodatku drożyźnianego dla miejscowości
i klasy do mnożnika 150 (sto pięćdziesiąt).
Art. 2.
Przez czas, wskazany w art. 1, dodatek za trzylecie, przyznany na zasadzie ustaw z
dnia 13 lipca 1920 r. (Dz. U. R. P. № 65, poz. 433 i 435) nauczycielom państwowych
szkół średnich ogólnokształcących i seminarjów nauczycielskich, nauczycielom i instruktorom
państwowych szkół zawodowych - zwiększać się będzie w ten sposób, że zwiększeniu,
unormowanemu w art. 1, podlegać będzie co trzy lata połowa dodatku za trzylecie.
Art. 3.
Wykonanie niniejszej ustawy powierza się Prezydentowi Ministrów w porozumieniu z Ministrem
Skarbu.
Art. 4.
Ustawa niniejsza wchodzi w życie z dniem 1 października 1922 r.