Ustawaz dnia 17 stycznia 1922 r.w przedmiocie poboru należytości ekwiwalentowej na obszarze b. dzielnicy austrjackiej za rok 1922

Art. 1.

Tytułem należytości ekwiwalentowej w myśl poz. tar. 106 B e) austr. ustawy z 13 grudnia 1862 (Austr. Dz. Ust. P. № 89) oraz przepisów dodatkowych mają uiszczać za r. 1922:

a)

osoby, co do których obowiązek płacenia tej należytości powstał przed 1 stycznia 1919 r., - kwotę, przypadającą na rok jeden według wymiaru, dokonanego na VII dziesięciolecie, a to od majątku nieruchomego w pięciokrotnej, a od majątku ruchomego w pojedynczej wysokości;

b)

osoby, co do których obowiązek opłacania wspomnianej należytości powstał po dniu 31 grudnia 1918 r., a przed dniem 1 stycznia 1921 r., - kwotę, przypadającą na rok jeden według wymiaru, dokonanego na VII dziesięciolecie, a to od majątku nieruchomego w trzykrotnej, a od majątku ruchomego w pojedyńczej wysokości;

c)

osoby, co do których obowiązek opłacania tej należytości powstał dopiero w r. 1921, - tak od majątku nieruchomego jak ruchomego całoroczną kwotę, przypadającą za rok 1921.

Art. 2.

O ile obowiązek opłacania należytości ekwiwalentowej powstanie dopiero w r. 1922, wymiar nastąpi według dotychczasowych przepisów ustawowych; wezwanie płatnicze powinno jednak obejmować tylko kwotę, przypadającą na czas do końca 1922 r.

Art. 3.

Majątki, będące własnością gmin politycznych ipowiatów, zwalnia się od należytości ekwiwalentowej przypadającej za rok 1922.

Art. 4.

Wykonanie niniejszej ustawy powierza się Ministrowi Skarbu.

Art. 5.

Ustawa niniejsza wchodzi w życie z dniem jej ogłoszenia.