Ustawaz dnia 17 grudnia 1921 r.w przedmiocie rozciągnięcia mocy obowiązującej ustawy z dnia 6 lipca 1920 r. o ujednostajnieniu na obszarze b. zaboru rosyjskiego ustaw i rozporządzeń o państwowym podatku przemysłowym na cały obszar Rzeczypospolitej Polskiej

Art. 1.

Ustawa z dnia 6 lipca 1920 r. (Dz. U. R. P. № 66 poz. 437) w przedmiocie ujednostajnienia na obszarze b. zaboru rosyjskiego ustaw i rozporządzeń o państwowym podatku przemysłowym obowiązuje ze zmianami, wprowadzonemi w niniejszej ustawie, od roku podatkowego 1921 na obszarze b. dzielnicy rosyjskiej, a od roku podatkowego 1922 na całym obszarze Rzeczypospolitej Polskiej.
Przypadający za rok podatkowy 1921 na obszarze izb skarbowych: warszawskiej, białostockiej, kieleckiej, łódzkiej, lubelskiej, brzeskiej i łuckiej zasadniczy podatek przemysłowy w myśl ustawy z 6 lipca 1920 r. nie ulega żadnej zmianie.

Art. 2.

Art. 3 ustawy z dnia 6 lipca 1920 r. (Dz. U. R. P. № 66 poz. 437) otrzymuje następujące brzmienie:
„ 
Dla celów wymiaru i poboru zasadniczego podatku przemysłowego dzieli się miejscowości na następujące klasy:

I.

Na obszarze izb skarbowych: warszawskiej, białostockiej, kieleckiej, łódzkiej i lubelskiej:

A)

M. st. Warszawa.

B)

Klasa I. Miasta: Łódź, Lublin, Sosnowiec.

C)

Klasa II. Miasta: Białystok, Częstochowa, Kalisz, Kielce, Łomża, Pabjanice, Piotrków, Płock, Radom, Siedlce, Suwałki, Tomaszów (woj. łódzkie),
Włocławek. Powiaty: będziński, dąbrowski, warszawski.

D)

Klasa III. Miasta: Augustów, Biała (ziemia siedlecka), Busk, Chełm, Ciechanów, Ciechocinek, Hrubieszów, Kalwarja, Kałuszyn, Koło, Konin, Końskie, Krasnystaw, Lubarków, Łęczyca, Łowicz, Łuków, Mława, Miechów, Międzyrzec, Nowomińsk, Noworadomsk, Opatów, Opoczno, Ostrołęka, Ostrów, Pińczów, Płońsk, Puławy, Pułtusk, Rawa (woj. warszawskie), Radzymin, Radzyń, Sandomierz, Sokołów (woj. lubelskie), Szydłowiec, Tomaszów (woj. lubelskie), Turek, Węgrów, Wieluń, Włodawa, Zamość, Zduńska-Wola. Powiaty: błoński, brzeziński, częstochowski, kaliski, kutnowski, łódzki, lubelski, olkuski, radomski, włocławski.

E)

Klasa IV: Wszystkie inne miejscowości.

II.

Na obszarze izb skarbowych: krakowskiej i lwowskiej.

A)

Klasa I. Miasta: Borysław, Drohobycz, Kraków, Lwów.

B)

Klasa II. Miasta: Biała, Chrzanów, Jarosław, Jasło, Kołomyja, Krosno, Nowy-Sącz, Oświęcim, Przemyśl, Rzeszów, Sniatyń, Stanisławów z Knihininem wsią i Knihininem kolonją, Stryj, Tarnów, Tarnopol. Powiaty: bialski, drohobycki z wyłączeniem Borysławia, krakowski, lwowski.

C)

Klasa III. Miasta: Brody, Brzeżany, Bochnia, Buczacz, Borszczów, Busk, Czortków, Dębica, Dolina, Gorlice, Gródek Jagielloński, Jaworów, Kałusz, Kamionka Strumiłowa, Limanowa, Łańcut, Mielec, Mościska, Myślenice, Nowy Targ, Podhajce, Poronin, Przemyślany, Przeworsk, Rabka, Rawa Ruska, Rohatyn, Ropczyce, Rymanów, Sambor, Sanok, Sokal, Trembowla, Wieliczka, Zaleszczyki, Zakopane, Złoczów, Żółkiew, Żywiec ze Zabłociem. Powiaty: chrzanowski, gorlicki, krośnieński, nowo-sądecki i rzeszowski.

D)

Klasa IV: Wszystkie inne miejscowości.

III.

Na obszarze izb skarbowych: pomorskiej i poznańskiej.

A)

Klasa I. Miasta: Poznań i Bydgoszcz.

B)

Klasa II. Miasta: Gniezno, Grudziądz, Inowrocław, Toruń. Powiaty: poznański i bydgoski.

C)

Klasa III. Miasta: Brodnica, Chełmno, Chodzież, Chojnice, Czarnków, Działdowo, Fordon, Gdynia, Gniew, Gostyń, Grodzisk, Jarocin, Kartuzy, Kępno, Kościerzyna, Koźmin, Kościan, Krotoszyn, Leszno, Lubań, Międzychód, Mogilno, Nekło, Nowytomyśl, Nowemiasto, Oborniki, Odolanów, Ostrów, Ostrzeszów, Pleszów, Puck, Rawicz, Sępolno, Skalmierzyce, Śmigiel, Śrem, Środa, Starogard, Strzelno, Święcie, Szamotuły, Szubin, Tczew. Tuchola, Wąbrzeźno, Węgrowice, Weyherowo, Witkowo, Wolsztyn, Września, Wyrzysk, Zbąszyn, Żnin.

D)

Klasa IV: Wszystkie inne miejscowości.

IV.

Na obszarze izb skarbowych: brzeskiej i łuckiej.

A)

Klasa II. Miasta: Grodno, Lida, Pińsk i Równe.

B)

Klasa III. Miasta: Brześć, Dubno, Dzisna, Kobryń, Kowel, Krzemieniec, Łuniniec, Łuck, Nieśwież, Nowogródek, Ostróg, Prużany, Sarny, Słonim, Wilejka, Włodzimierz Wołyński, Wołkowysk.

C)

Klasa IV: Wszystkie inne miejscowości.
Przez „powiat” należy rozumieć wszystkie miasta, osady, miasteczka, wsie i t. p., znajdujące się w obrębie powiatu, z wyjątkiem wymienionych osobno, a zaliczonych do innej klasy miejscowości

Art. 3.

Art. 4 ustawy z dnia 6 lipca 1920 r. (Dz. U. R. P. № 66 poz. 437) otrzymuje następujące brzmienie:
„ 
Wszelkiego rodzaju kwoty pieniężne, określające podstawę wymiaru podatku, karę lub grzywnę, oznaczone w walucie rublowej (dod. do art. 363 dz. II i III; dod. do art. 448 i inne art.), o ile z mocy niniejszej ustawy nie zostały w inny sposób zmienione, należy przeliczać według stosunku 1 rb. = 100 mk., zaś w wypadkach, gdy wymiar podatku oparty jest na wysokości komornego za lokale, do których stosuje się ustawa o ochronie lokatorów z dnia 18 grudnia 1920 r. (Dz. U. R. P. z 1921 r. № 4 pot 19) w stosunku 1 rb. = 10 marek.
Miary, oznaczone w jednostkach rosyjskich, należy przeliczyć na jednostki miar w Państwie Polskiem i zaokrąglić (dekret z dnia 8 lutego 1919 r. Dz. P. P. P. № 15 poz. 211)
 ”
 .

Art. 4.

Art. 5 ustawy z dnia 6 lipca 1920 r. (Dz. U. R. P. № 66 poz. 437) otrzymuje następujące brzmienie:
„ 
Od roku podatkowego 1922 ustanawia się następujące stawki zasadniczego podatku przemysłowego:

A.

Dla przedsiębiorstw handlowych.
Kategorja
  
We wszystkich miejscowościach
W Waszawie
W miejscowościach
 
klasy
 
I
II
III
IV
 
marek
I.
Dla zakładów handlowych
166.000
          
 
Dla ich pomieszczeń składowych
16.600
-
-
-
-
-
II.
Dla zakładów handlowych
-
62.500
52.500
42.500
32.500
22.500
 
Dla ich pomieszczeń składowych
-
6.250
5.250
4.250
3.250
2.250
III
Dla zakładów handlowych
-
17.500
15.000
12.500
10.000
7.500
 
Dla ich pomieszczeń składowych
-
1.750
1.500
1.250
1.000
750
IV.
Dla zakładów handlowych
-
5.000
4.250
3.250
2.500
1.250
V.
a) dla handlu rozwozowego
7.500
-
-
-
-
-
 
b) dla handlu obnośnego
2.500
-
-
-
-
-
               

B.

Dla przedsiębiorstw przemysłowych.
I.
Kategorja
250.000
-
-
-
-
-
II.
"
165.000
-
-
-
-
-
III.
"
83.000
-
-
-
-
-
IV.
"
25.000
-
-
-
-
-
V.
"
9.000
-
-
-
-
-
VI.
"
-
7.000
6.000
5.000
4.000
3.000
VII.
"
-
2.800
2.200
1.600
1.200
800
VIII.
"
-
1.000
800
600
400
300
               

   C.    Dla handlu Jarmarcznego.
 
Dla handlu hurtowego
Dla handlu detalicznego
marek
Na jarmarkach, trwających ponad 21 dni
20.000
5.000
Na jarmarkach, trwających ponad 7 dni do 21 dni
15.000
4.250
Na jarmarkach, trwających od 2 dni do 7 dni
6.000
1.700
     

   D.    Dla przedsiębiorstw żeglugi.

(P. 3 ros. ustawy z 9 stycznia 1915 r. № 19 Zbioru Praw i Rozp. z 1915):

1)

statki parowe, według powierzchni ogrzewalnej kotłów parowych, po 10 mk. za każde 0.10 m2 tej powierzchni,

2)

statki motorowe, według siły motorów, po 40 mk. za każdą jednostką siły (koń parowy),

3)

żaglowce metalowe, według powierzchni pokładu, po 12 mk. za każde 4.5 m2 powierzchni pokładu,

4)

żaglowce z drzewa z pokładem, według powierzchni pokładu, po 8 mk. za każde 4.5 m2 tej powierzchni,

5)

żaglowce z drzewa bez pokładu (berlinki) według powierzchni, obliczonej przez pomnożenie długości żaglowca (berlinki) przez jego szerokość, po 4 mk. za każde 4.5 m2 tej powierzchni
 ”
 .

Art. 5.

Art. 6 ustawy z 6 lipca 1920 r. (Dz. U. R. P. № 66 poz. 437) otrzymuje następujące brzmienie:
„ 
Od roku podatkowego 1922 ustanawia się następujące stawki zasadniczego podatku przemysłowego od osobistych zająć przemysłowych:

Kategorja
Nazwa zajęcia przemysłowego
Marek
II.
Ekspedytorzy, nie utrzymujący oddzielnych kantorów i pomocników handlowych, lecz trudniący się osobiście na własny rachunek opłacaniem w urzędach celnych ceł za towary, otrzymywane z zagranicy przez osoby trzecie:
 
1) przy urzędach celnych, znajdujących się przy głównych linjach kolei żelaznych
75.000
2) przy urzędach celnych, znajdujących się przy bocznych linjach kolei żelaznych
52.500
3) przy urzędach celnych, znajdujących się przy wszelkich linjach
42.500
III.
Maklerzy giełdowi:
  
1) na giełdzie warszawskiej
51.000
2) na innych giełdach
39.000
Inspektorzy i ajenci towarzystw ubezpieczeniowych, żeglugowych i innych przedsiębiorstw przewozowych, oraz instytucji kredytowych, o ile prowadzą operacje bez utrzymywania oddzielnych kantorów lub filji, oraz wszelkiego rodzaju i nazwy pośrednicy handlowi, zajmujący się swym procederem bez prowadzenia oddzielnych zakładów:
 
1) w Warszawie i miejscowościach I klasy
10.000
2) w miejscowościach II klasy
8.000
3) ,, III i IV klasy
6.000
IV.
Subjekci podróżujący (komiwojażerowie)
10.000
     

Podział linji kolejowych na główne i boczne ustanowi Minister Skarbu wporozumienia z Ministrem Kolei Żelaznych
 ”
 .

Art. 6.

Antrepryzy i dostawy na sumę od 30.000 mk. do 300.000 zalicza się do IV kategorji, ponad 300.000 do 5.000.000 mk. do III kategorji przedsiębiorstw handlowych.
Ustęp 11 art. 9 ustawy z 6 lipca 1920 r. (Dz. U. R. P, poz. 437), otrzymuje następujące brzmienie:
„ 
Wszelkiego rodzaju antrepryzy i dostawy na sumę nieprzewyższającą 30.000 mk.
 ”
 .

Art. 7.

Oddziały, sklepy filjalne spółdzielni, podlegających przepisom ustawy o spółdzielniach z dnia 29 października 1920 r. (Dz. U. R. P. № 111 poz. 733), opłacają od roku podatkowego 1922 zasadniczy podatek przemysłowy podług kategorji bezpośrednio niższej od tej kategorji, podług której wykupione zostały świadectwa przemysłowe dla ich zakładów głównych.

Art. 8.

Ustęp I art. 10 ustawy z 6 lipca 1920 r. (Dz. U. R. P. № 66 poz. 437) otrzymuje następujące brzmienie:
„ 
Wymienione w dziale III art. 8 punkt d (ros. lit g) noweli z 4 października 1914 r. ruchome przedsiębiorstwa kinematograficzne opłacają od roku podatkowego 1922 świadectwa przemysłowe w wysokości 5.000 marek i nie podlegają procentowemu podatkowi od zysku
 ”
 .

Art. 9.

Art. 17 ustawy z 6 lipca 1920 r. (Dz. U. R. P. № 66 poz. 437) otrzymuje następujące brzmienie:
„ 
Podatek procentowy od zysku pobiera się według norm następujących:
Od zysku względnie zarobku:
ponad 40.000 do 80.000 mk. - 1%
80.000 ,, 150.000 ,, - 2%
150.000 ,, 200.000 ,, - 3%
200.000 ,, 500.000 ,, - 4%
500.000 ,, 1.000.000 ,, - 5%
1.000.000 ,, 1.500.000 ,, - 6%
1.500.000 ,, 2.000.000 ,, - 7%
2.000.000........9%”
 

Art. 10.

Art. 18 ustawy z 6 lipca 1920 r. (Dz. U. R. P. № 66, poz. 437) znosi się.
Art. 485 ustawy ros. o podatkach bezpośrednich otrzymuje brzmienie następujące:
„ 
Od podatku procentowego od zysku wolne są:

1)

przedsiębiorstwa handlowe czwartej i piątej kategorji, przedsiębiorstwa przemysłowe siódmej i ósmej kategorji;

2)

przedsiębiorstwa i zajęcia, których zyski, względnie zarobki we wszystkich zakładach handlowych i przemysłowych lub z czynności jednej osoby w obrębie jednego okręgu podatkowego nie przenoszą 40.000 mk. rocznie
 ”
 .
Uwaga do ustępu 1 art. 485 pozostaje nadal w mocy.
W art. 500 ust. ros. o podatkach bezpośrednich skreśla się ostatnie zdanie od słów: „i z tem zastrzeżeniem” do końca.

Art. 11.

Ustęp 4 ros. ustawy z dnia 9 stycznia 1915 r. (ros. Zb. Pr, i Rozp. № 19 z 1915 r.) otrzymuje następujące brzmienie:
„ 
Podatkowi procentowemu od zysku podlegają przedsiębiorstwa, posiadające parowce i statki motorowe, a z liczby innych statków bez silników mechanicznych: metalowe, drewniane pokładowe i półpokładowe, jeżeli suma zasadniczego podatku przemysłowego, zapłaconego za prawo utrzymywania wszystkich statków przedsiębiorstwa przewyższa za rok podatkowy 1921-400 marek, a od roku podatkowego 1922 - 4.000 marek
 ”
 .

Art. 12.

Końcowe zdanie art. 426 ros. ustawy o podatkach bezpośrednich otrzymuje następujące brzmienie:
„ 
utrzymywanie podróżujących subjektów (komiwojażerów) dozwolone jest przedsiębiorstwom handlowym i przemysłowym, opłacającym zasadniczy podatek przemysłowy w ilości najmniej 62.500 mk. dla przedsiębiorstw handlowych, a 25.000 mk. dla przedsiębiorstw przemysłowych
 ”
 .

Art. 13.

Art. 460 ros. ustawy o podatkach bezpośrednich otrzymuje następujące brzmienie:
„ 
Podatek od kapitału opłacają przedsiębiorstwa, należące do towarzystw i spółek akcyjnych i innych spółek z ograniczoną odpowiedzialnością, Jak również wszelkiego rodzaju instytucje kredytowe i wszelkie przedsiębiorstwa, które na zasadzie statutów lub zastępujących je przepisów, są obowiązane do ogłaszania sprawozdania o swych operacjach, lub do składania pomienionych sprawozdań do zatwierdzenia właściwym organom
 ”
 .

Art. 14.

Do art. 470 ros. ustawy o podatkach bezpośrednich wprowadza się następujące zmiany i uzupełnienia:

1)

Ustęp 1. lit. a) wraz z uwagą do tego punktu otrzymują brzmienie następujące:
„ 
Na pensje i wszelkiego rodzaju wynagrodzenia: osób, które wchodzą do składu zarządów, rad nadzorczych, komitetów dyskontowych i komisji rewizyjnych, zastępców na te urzędy i osób, upełnomocnionych do samodzielnego prowadzenia całego przedsiębiorstwa-w wysokości do 10% sumarycznie od kapitału zakładowego
 ”
 .

2)

Ustęp 2, lit c) otrzymuje brzmienie następujące:
„ 
Na amortyzację pierwotnej wartości należącego do przedsiębiorstwa majątku aż do zupełnego zamortyzowania w wysokości: dla budowli i urządzeń murowanych i metalowych oraz okrętów metalowych, a w przedsiębiorstwach górniczych-dla gruntów, z których wnętrza wydobywa się minerały, dla szybów, sztolni, dróg głównych i chodników poprzecznych-nie więcej nad 5%; dla budowli i statków drewnianych, dla maszyn i innych narzędzi fabrykacji i wogóle dla inwentarza żywego i martwego-nie więcej nad 10% ich wartości; dla szybów naftowych nie więcej nad 20% ich wartości; dla torfowisk nie więcej nad taki procent ich wartości, jaki wynika z planu eksploatacji (stosunek rocznie eksploatowanej powierzchni torfowiska do ogólnej jego powierzchni). Odpisy na amortyzację ruchomego i nieruchomego majątku, będącego własnością przedsiębiorstw przemysłu złotego i platynowego, są dozwolone w wysokości nie większej nad 1/10 część wartości majątku. Urządzenia i budynki, wzniesione na gruntach dzierżawionych, jeżeli termin dzierżawy upływa wcześniej niż zupełne umorzenie wartości majątku mogłoby nastąpić według ogólnych zasad niniejszego artykułu i jeżeli przytem majątek przedsiębiorstwa przechodzi na rzecz właściciela ziemi w ten sposób, że przedsiębiorstwo nie uzyskuje za to żadnego wynagrodzenia - wolno jest amortyzować w stosunku corocznym odpowiednio do ilości lat dzierżawy. Koszt druku akcji i obligacji i opłat stemplowych od akcji i obligacji, oraz wydatki na nabycie patentów, przywilejów, praw autorskich i wszelkich innych praw terminowych do eksploatacji, o ile te wydatki połączone są z utrzymaniem, eksploatacją lub konserwowaniem przedsiębiorstwa, jeżeli nie zostały odrazu umorzone - wolno jest amortyzować według uznania przedsiębiorstwa w latach następnych nie wyżej 10% rocznie.
Wyższe odpisania na amortyzację będą uwzględniane w razie szczegółowego udowodnienia
 ”
 .

3)

Po uwadze 2 zamieszcza się uwagę 3 w brzmieniu następującem:
„ 
Przy obliczaniu pierwotnej wartości należącego do przedsiębiorstwa majątku dla wymiaru podatku procentowego od zysku niezamortyzowaną część tego majątku przyjmuje się w wartości przewalutowanej
 ”
 .

4)

Po uwadze 3 dodaje się uwagę 4 w brzmieniu następującem:
„ 
Spółdzielnie, podlegające ustawie o spółdzielniach z dnia 29 października 1920 r. (Dz. U. R. P. № 111, poz. 733), które zaspakajają potrzeby tylko członków, zawierają umowy, wchodzące w zakres ich statutowej działalności (art. 36 ustawy o spółdzielniach) tylko z członkami, lub które rozszerzają wprawdzie działalność swoją i na osoby, nie będące członkami, ale przelewają przypadające na nieczłonków nadpłaty i zwroty w całości do funduszów, nie podlegających według stututu podziałowi między członków, mogą potrącić ponadto z dochodu brutto:

a)

zwroty nadpłat członkom współdzielni przy dokonanych przez nich zakupach,

b)

zwroty członkom nadpłaconych kwot za pobrane: procenty od pożyczek, komorne, premje ubezpieczeniowe i za inne usługi, świadczone w granicach statutowej działalości spółdzielni,

c)

dopłaty członkom za dostarczone spółdzielni do odsprzedaży lub przeróbki towary,

d)

dopłaty członkom za wykonaną przez nich pracę na rachunek spółdzielni,

e)

sumy, wyznaczone na cele użyteczności ogólnej.
Potrącenia, wymienione pod a, b, c, d, e nie mogą łącznie przekraczać 10% dochodu brutto
 ”
 .

Art. 15.

Wszystkie nowopowstałe przedsiębiorstwa obowiązane do składania sprawozdań publicznych, podlegają podatkowi od kapitału i procentowemu podatkowi od zysku już za pierwszy rok istnienia od czasu rozpoczęcia operacji.
Podstawą do wymiaru procentowego podatku od zysku dla nowopowstałych przedsiębiorstw za pierwszy rok podatkowy jest czysty zysk, osiągnięty z operacji w pierwszym roku operacyjnym, obliczony według zasad art. 470 ros. ustawy o podatkach bezpośrednich. Jeżeli przedsiębiorstwo trwało krócej niż 12 miesięcy, zysk osiągnięty w tym krótszym czasie oblicza się w stosunku do całego roku, przypadającą zaś od tej sumy kwotą podatku pobiera się w wysokości, odpowiadającej ilości pełnych miesięcy, w ciągu których wykonywano dane przedsiębiorstwo. W analogiczny sposób pobiera się podatek od kapitału, przypadający za pierwszy rok podatkowy.
Wymiar podatku na następny rok podatkowy uskutecznia się według ogólnych zasad analogicznie do postanowienia art. 22 ustawy z dnia 6 lipca 1920 r. (Dz. U. R. P. №66, poz. 437).
Do przedsiębiorstw tego rodzaju, powstałych po 1 stycznia 1921 r. należy, w razie późniejszego zaniechania, stosować analogiczne postanowienia art. 23 ustawy wyżej przytoczonej.

Art. 16.

Skala podatku procentowego od zysku dla przedsiębiorstw, obowiązanych do składania publicznych sprawozdań, ustalona w art. 159 ustawy z dnia 16 lipca 1920 r. o państwowym podatku dochodowym i podatku majątkowym (Dz. U. R. P. № 32, poz. 550) nie ma zastosowania, od r. 1922 począwszy, do tych przedsiębiorstw, które na zasadzie postanowień art. 5 pomienionej ustawy są wolne od podatku dochodowego.
Przedsiębiorstwa takie opłacają podatek procentowy od zysku według skali art. 467 uwaga ustęp 1 i 2 ros. ustawy o państwowym podatku przemysłowym w brzmieniu ustawy z dnia 6 lipca 1920 r. (Dz. U. R. P. № 66, poz. 437).

Art. 17.

Opodatkowanie przemysłu i handlu oraz osobistych zajęć przemysłowych odbywa się na rzecz:

1)

gmin miejskich w wysokości i w sposób, określony ustawą: „O zasileniu finansów miejskich i o karach, nakładanych przez gminy miejskie za fałszywe zeznania podatkowe na obszarze b. zaboru rosyjskiego i austrjackiego”,

2)

innych publicznych związków niepaństwowych, tylko w postaci dodatków do państwowego zasadniczego podatku przemysłowego. Ogólna wysokość tych dodatków nie może przekraczać:

A)

na rzecz gminnych i powiatowych ciał samorządowych:

a)

dla przedsiębiorstw, zajmujących się wyszynkiem alkoholu - 200%,

b)

dla wszystkich innych przedsiębiorstw handlowych i handlu jarmarcznego - 100%,

c)

dla przedsiębiorstw przemysłowych, żeglugowych i osobistych zajęć przemysłowych - 75% zasadniczego podatku przemysłowego;

B)

na rzecz izb handlowych, szkół i innych publicznych związków niepaństwowych - 25% zasadniczego podatku przemysłowego.
Wszelkie przepisy, sprzeczne z postanowieniem niniejszego artykułu, tracą moc obowiązującą.

Art. 18.

Kto urzędnika, delegowanego w celu wykonania czynności, dotyczących nadzoru nad prawidłowem opodatkowaniem handlu i przemysłu, nie dopuści do wykonania lub przeszkodzi w wykonaniu obowiązku, jaki na nim z tego tytułu ciąży, o ile czyn ten nie podlega w myśl istniejących przepisów karze surowszej, będzie karany pozbawieniem wolności do trzech miesięcy lub grzywną do 100.000 mk.

Art. 19.

W wypadkach umieszczenia w sprawozdaniach i w zamknięciach rachunkowych przedsiębiorstw, obowiązanych do składania sprawozdań publicznych, lub zrównanych z niemi, albo w zawiadomieniach dodatkowych lub wyjaśnieniach tych sprawozdań wiadomości świadomie fałszywych, które mogą się przyczynić do udaremnienia wymiaru lub uszczuplenia ustawowo należącego się podatku, członkowie zarządu, ajenci odpowiedzialni, towarzystw zagranicznych główni przedstawiciele, księgowi (buchalterzy) i wogóle osoby, które podpisały lub potwierdziły fałszywe sprawozdanie, zamknięcie rachunkowe, zawiadomienie dodatkowe lub wyjaśnienie, niezależnie od obowiązku dopłaty przez przedsiębiorstwo należności podatkowej - ulegną karze pieniężnej od dwukrotnej do dwudziestokrotnej sumy niewymierzonego lub uszczuplonego podatku, albo karze pozbawienia wolności na czas do miesięcy sześciu.

Art. 20.

Kto w celu uchylenia od ustawowej powinności podatkowej osoby własnej, lub przez siebie zastępowanej, świadomie złoży w deklaracji do podatku procentowego od zysku nieprawdziwe zeznanie, albo w wyjaśnieniach do deklaracji tej poda nieprawdziwe wiadomości, które mogą przyczynić się do udaremnienia wymiaru albo uszczuplenia ustawowo należącego się podatku, niezależnie od obowiązku dopłaty należności podatkowej ulegnie karze pieniężnej od dwukrotnej do dwudziestokrotnej sumy niewymierzonego lub uszczuplonego podatku, albo karze pozbawienia wolności do 3 miesięcy.

Art. 21.

Członkowie komisji do spraw podatku przemysłowego oraz biegli, zaproszeni do tych komisji (art. 396 ros. ustawy), winni ujawnienia ulegających zachowaniu w tajemnicy wiadomości, tyczących się stanu majątkowego, zobowiązań pieniężnych, obrotów i zysków płatnika państwowego podatku przemysłowego, ulegną grzywnie do 100.000 mk., o ile w myśl istniejących przepisów nie podlegają innym postanowieniom karnym.
Jeżeli wykroczenia dokonano w celu zaszkodzenia czci lub kredytowi osoby, której dotyczy wiadomość ujawniona, winny ulegnie karze pozbawienia wolności na czas do miesięcy sześciu.
Prócz tego winny traci prawo dalszego udziału w komisjach powyższych lub ponownego wyboru w poczet ich członków i nic może być zapraszany do udziału w nich w charakterze biegłego w ciągu lat trzech.

Art. 22.

Kary pieniężne, określone w artykułach 19 i 20 niniejszej ustawy, nakładają właściwe izby skarbowe, względnie miejscowe komisje do spraw podatku przemysłowego.
O orzeczeniach skazujących na karę pieniężną zawiadamia obwinionego izba skarbowa, względnie przewodniczący miejscowej komisji do spraw podatku przemysłowego. Przeciwko tym orzeczeniom odwołanie jest niedopuszczalne.
Jeżeli nałożona kara pieniężna nie zostanie uiszczona dobrowolnie w ciągu czterech tygodni, licząc od dnia doręczenia obwinionemu orzeczeczenia karnego, wówczas właściwa izba skarbowa, względnie miejscowa komisja do spraw podatku przemysłowego, przekazuje sprawę sądowi, o czem należy uprzedzić obwinionego równocześnie z zakomunikowaniem mu orzeczenia o karze pieniężnej.

Art. 23.

Orzecznictwo w sprawach o przestępstwa, przewidziane w art. 13 i 21 oraz w artykułach 19 i 20 w wypadku, przewidzianym w art. 22 część ostatnia niniejszej ustawy, należy do sądów karnych powszechnych. Wdrożenie dochodzenia karnego nastąpić może na wniosek izby skarbowej, względnie przewodniczącego komisji do spraw podatku przemysłowego.

Art. 24.

Przez karę pozbawienia wolności rozumieć należy areszt (art. 21 ros. K. K. z 1903 r., § 18 niem. ust. k. z 1871 r. i § 244 austr. u. k. z 1852 r.), o ile orzeczono karę, nie przenoszącą 6 tygodni pozbawienia wolności, zresztą zaś w byłych dzielnicach rosyjskiej i niemieckiej - więzienie (art. 3 ustęp 3 przep. przech. do ros. kod. kar. z 7 sierpnia 1917 r. i § 16 niem. u. k. z 1871 r.) zaś w b. dzielnicy austrjackiej-ścisły areszt (§ 245 austr. u. k. z 1852 r.).
W b. dzielnicy austrjackiej przestępstwa niniejszej ustawy zagrożone karą pozbawienia wolności powyżej 3 miesięcy, są występkami, zresztą zaś przekroczeniami.

Art. 25.

Kary i grzywny pieniężne, orzeczone przez sądy, w razie niemożności ich ściągnięcia, ulegną według uznania sędziego zamianie na kary pozbawienia wolności, nie przekraczające atoli najwyższego ich wymiaru za odnośne przestępstwo. Kary i grzywny pieniężne, nałożona w myśl art. 18, 19, 20 i 21 niniejszej ustawy, wpływają na rzecz Skarbu

Art. 26.

Odpowiedzialność za przestępstwa przewidziane w art. 18, 19, 20 i 21 niniejszej ustawy gaśnie po upływie 5 lat, licząc od roku następnego po tym, w którym dopuszczono się przestępstwa.
Karygodność czynu, wymienionego w art. 19 i 20 niniejszej ustawy gaśnice, gdy winny sprostuje lub uzupełni swe zeznanie lub wyjaśnienie u właściwej władzy skarbowej, zanim wpłynie przeciw niemu doniesienia do tej władzy.

Art. 27.

Przeciw orzeczeniom komisji okręgowych do spraw podatku przemysłowego przysługuje płatnikom na obszarze izb skarbowych: krakowskiej, i lwowskiej zażalenie do Sądu Najwyższego. Obowiązujące obecnie na obszarze izb skarbowych: pomorskiej i poznańskiej postanowienia co do kompetencji sądowej w tej mierze nie ulegają zmianie.

Art. 28.

Przyznaje się na rok podatkowy 1922 ulgę dla wszystkich miejscowości, leżących na obszarze izb skarbowych: krakowskiej, lwowskiej, pomorskiej i poznańskiej przez zniżenie o 25% wszystkich stawek zasadniczego podatku przemysłowego, unormowanych w niniejszej ustawie.

Art. 29.

Z dniem wejścia w życie przepisów niniejszej ustawy tracą moc obowiązującą:

1)

na obszarze izb skarbowych: krakowskiej i lwowskiej:
Działy I i II austr. ustawy z dnia 25 października 1896 r. (austr. Dz. Ust. P. № 220) o bezpośrednich podatkach osobistych w brzmieniu ustaw z dnia 3 stycznia 1913 r. (austr. Dz. Ust. P. № 5) i z dnia 23 stycznia 1914 r. (austr. Dz. Ust. P. № 13) wraz z wszelkiemi późniejszemi uzupełnieniami i zmianami;

2)

na obszarze izb skarbowych: pomorskiej i poznańskiej, ustawa pruska:

a)

z dnia 24 czerwca 1891 r. (Zb. Pr. pruskich strona 205) o podatku przemysłowym, zmieniona częściowo przez pruską ustawę z dnia 14 lipca 1893 r. (Zb. Pr. pruskich strona 152) o daninach komunalnych i przez ustawę z dnia 14 lipca 1893 r. (Zb. Pr. pruskich strona 174) o zniesieniu bezpośrednich podatków;

b)

z dnia 27 lutego 1880 r. (Zb. Pr. pruskich strona 174) o podatku od składów wędrownych;

c)

z dnia 18 lipca 1900 r. (Zb. Pr. pruskich strona 299) o podatku od składów kupieckich;

d)

z dnia 3 lipca 1876 r. (Zb. Pr. pruskich strona 247) o podatku domokrążnym;

3)

na obszarze wszystkich innych izb skarbowych: postanowienia karne za przekroczenie przepisów ustawy o państwowym podatku przemysłowym. zawarte w artykułach 143 część druga, 327, 328 i 546 kodeksu karnego, obowiązującego na obszarze b. zaboru rosyjskiego.

Art. 30.

Upoważnia się Ministra Skarbu do ogłoszenia w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej ustawy ros. o państwowym podatku przemysłowym z roku 1898 w brzmieniu obecnie obowiązującem, po uwzględnieniu wszelkich zmian i uzupełnień, wprowadzonych późniejszemi ustawami i rozporządzeniami w tym samym przedmiocie, jakoteż ustawami i rozporządzeniami o organizacji władz i urzędów skarbowych.

Art. 31.

Ministra Skarbu upoważnia się do odraczania lub przesuwania wszystkich terminów, wyznaczonych w niniejszej ustawie.

Art. 32.

Celem uniknięcia podwójnych opodatkowań, celem uzyskania traktowania odpowiadającego zasadom wzajemności (reciprocitas), względnie celem przeprowadzenia zarządzeń odwetowych (retorsi), upoważnia się Ministra Skarbu do przedstawiania Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej (artykuł 49 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. R. P. z 1921 r. № 44 poz. 267) umów odmiennych od postanowień niniejszej ustawy, oraz wniosków w przedmiocie zarządzeń odwetowych.
Co do obowiązku podatkowego takich osób i przedmiotów podatkowych, które pod względem podatkowym podlegają zwierzchnictwu kilku państw, Ministra Skarbu upoważnia się do zwolnienia od podatków zysków zagranicznych filji i oddziałów przedsiębiorstw, obowiązanych do składania publicznych sprawozdań, których zarządy znajdują się na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej, o ile filje i oddziały te opłacają zagranicą od swych zysków analogiczny podatek, a dacie państwo stosuje takie same ulgi do swych filji i oddziałów, znajdujących się na terytorjum polskiem.
Przepisy przejściowe.

Art. 33.

Aż do wejścia w życie powołanej w art. 17 ustępie 1 ustawy o zasileniu funduszów miejskich i o karach, nakładanych przez gminy miejskie za fałszywe zeznania podatkowe na obszarze b. zaboru rosyjskiego i austrjackiego, opodatkowanie przemysłu i handlu oraz osobistych zajęć przemysłowych na rzecz gmin miejskich odbywa się według norm, ustanowionych w art. 39 ustawy z dnia 6 lipca 1920 r. ( Dz. U. R. P. № 66, poz. 437).

Art. 34.

Wykonanie niniejszej ustawy porucza się Ministrowi Skarbu w porozumieniu z Ministrem b. Dzielnicy Pruskiej, o ile zaś chodzi o wykonanie art. 18 - 26 - Ministrowi Sprawiedliwości w porozumieniu z Ministrem Skarbu.

Art. 35.

Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, zachowując moc obowiązującą do końca roku podatkowego 1923.