Art. 1.
Ministrowi Spraw Wewnętrznych przysługuje prawo uskuteczniania na obszarze b. zaboru
rosyjskiego zmian granic gmin wiejskich, znoszenia ich, jak również tworzenia nowych.
Na obszarze b. zaboru austrjackiego prawo to przysługuje mu w stosunku do gmin, podlegających
ustawie gminnej z dnia 12 sierpnia 1866 r. (Dz. Ust. Kr. № 19), w tych wszystkich
wypadkach, gdy zmiany, o których wyżej mowa, nie mogą nastąpić w drodze dobrowolnego
porozumienia się między gminami stosownie do § 2 i § 4 wskazanej ustawy gminnej.
Upoważnienie powyższe, o ile dotyczy gmin b. zaboru austrjackiego, nie uprawnia Ministra
Spraw Wewnętrznych do tworzenia gmin zbiorowych.
Art. 2.
Zmiany, o których mowa w art. 1, uskuteczniane będą po wysłuchaniu opinji zainteresowanych
ciał samorządnych.
Art. 3.
Zarządy gmin, których dotyczyć mają zmiany, przewidziane w art. 1, winny zawrzeć umowę
w przedmiocie posiadania i korzystania ze swego majątku, z Zakładów oraz funduszów,
jak również w sprawie wierzytelności i długów. Jeżeli pomiędzy zainteresowanemi zarządami
gminnemi porozumienie nie dojdzie do skutku, to w sprawach tych rozstrzyga w toku
instancji właściwy Wydział Powiatowy.
Art. 4.
Wykonanie niniejszej ustawy powierza się Ministrowi Spraw Wewnętrznych.
Art. 5.
Ustawa niniejsza wchodzi w życie z dniem jej ogłoszenia, obowiązywać zaś ma do czasu
wejścia w życie ustawy o administracyjnym podziale Państwa. Jednocześnie traci moc
obowiązującą przepis, zawarty w art. 3 rozporządzenia Generalnego Komisarza Ziem Wschodnich
o samorządzie gminnym (Dz. Urz. Z. C. Z. Wsch. z r. 1919 № 21, poz. 215).