Ustawaz dnia 26 września 1922 r.o zmianie ustawy z dnia 20 grudnia 1905 r. o pobieraniu na obszarze b. Galicji opłat szynkarskich oraz ustawy z dnia 13 lutego 1906 r. o pobieraniu na tymże obszarze opłaty konsumcyjnej od piwa

Począwszy od roku poborowego 1922 podwyższa się ustanowione w § 10 ustawy z dnia 20 grudnia 1905 r. (Dz. Ust. Kr. z r. 1906 № 11) dla poboru opłaty szynkarskiej stawki do wysokości czterystakrotnej dla płynów wyskokowych oraz dla wina, pół wina, sztucznego, wina, wina owocowego, miodu i napojów miodowych, zaś do wysokości stokrotnej dla piwa.

Ustanowione w art. 2 ustawy z dnia 20 grudnia 1905 r. (Dz. Ust. Kr. z r. 1906 № 11), względnie dla miast Lwowa i Krakowa w § 1 ustawy z 13 lutego 1903 r. (Dz. Ust. Kr. № 24), stawki dla poboru opłaty konsumcyjnej od piwa podwyższa się, począwszy od roku poborowego 1923, również do wysokości stokrotnej.

Upoważnia się Ministra Spraw Wewnętrznych w porozumieniu z Ministrem Skarbu do podwyższania lub zniżania tych stawek drogą rozporządzenia stosownie do obniżenia lub podwyższenia się wartości waluty.

Uchyla się postanowienie art. 1 ustawy z dnia 20 grudnia 1905 r. (Dz. Ust. Kraj. z 1906 r. № 11), że opłaty szynkarskie przynieść mają rocznie oznaczoną tamże sumę minimalną, oraz postanowię nie § 11 tejże ustawy, że na wypadek, gdyby suma oznaczonych przez komisję szacunkową opłat szynkarskich nie dosięgała oznaczonej minimalnej kwoty, nastąpić ma podwyższenie oznaczonych przez komisję kwot.

Tak samo odpada przewidziane w art. 11 tejże ustawy odpowiednie zniżenie wymiaru opłaty konsumcyjnej od piwa na wypadek, gdyby dochód z tej opłaty osiągną) oznaczoną tamże kwotę maksymalną.

Przewidziane w § 20 ustawy z dnia 20 grudnia 1905 r. (Dz. Ust. Kraj. z 1906 r. № 11) i w § 9 ustawy z 13 lutego 1903 r. (Dz. Ust. Kraj. № 24) grzywny podwyższa się pięćsetkrotnie.

Znosi się przewidziany w art. 3 ustawy z dnia 20 grudnia 1905 r. (Dz. Ust. Kr. z 1906 roku № 11) obowiązek przekazywania z dochodu, uzyskanego z opłat szynkarskich i konsumcyjnych od piwa, kwoty 2,250,000 koron na rzecz miast, którym przysługiwało na ich obszarze prawo propinacji.

Wykonanie niniejszej ustawy powierza się Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Ministrowi Skarbu.

Ustawa niniejsza obowiązuje z dniem ogłoszenia.