Na mocy art. 44 Konstytucji ogłaszam następującą ustawę:
Art. 1.
Ministrowi Skarbu udziela się na czas do 31 marca 1924 r. upoważnienia do regulowania
w drodze rozporządzeń obrotu pieniężnego z krajami zagranicznemi oraz obrotu obcemi
walutami.
Art. 2.
Rozporządzenia, wymienione w art. 1, dotyczyć mogą w szczególności warunków posiadania,
nabywania i gromadzenia walut zagranicznych i dewiz, dysponowania, lombardowania i
innych obrotów niemi oraz dokonywania tranzakcji w tych walutach, obrotów markami
polskiemi w stosunku do krajów zagranicznych, wywozu zagranicę walut zagranicznych
i dewiz, polskich znaków obiegowych, oraz wszelkich wogóle papierów wartościowych,
wreszcie organizacji kontroli i nadzoru nad całokształtem obrotu pieniężnego z krajami
zagranicznemi.
Przepis powyższy nie stosuje się do posiadania walut zagranicznych i dewiz, co do
których posiadacz udowodnił, że otrzymał je bezpośrednio z zagranicy w sposób legalny.
Art. 3.
Upoważnia się Ministra Skarbu do wydawania rozporządzeń w przedmiocie wyznaczania
premji dla osób, które przyczyniły się do wykrycia przekroczenia rozporządzeń, wydanych
na mocy niniejszej ustawy, lub do ujęcia sprawców.
Art. 4.
Osoby wykraczające przeciw postanowieniom, zawartym w rozporządzeniach Ministra Skarbu,
wydanych na podstawie niniejszej ustawy, ulegają karze za występek:
a)
na obszarze b. dzielnic rosyjskiej i pruskiej - więzienia do lat 5 i grzywny do 100,000,000
mkp.,
b)
na obszarze b. dzielnicy austrjackiej i węgierskiej - aresztu ścisłego do 5 lat i
grzywny do 100,000,000 mkp.
Jeśli przestępstwo nie wypływa z chęci zysku, można ograniczyć się do grzywny.
Jeśli czynności, stanowiące przestępstwo, uprawiane są zawodowo, to nie może być wymierzona
kara niższa niż 1 rok więzienia, względnie aresztu ścisłego oraz grzywny w wysokości
50,000,000 mkp.; grzywna może być w tym wypadku zwiększona do potrójnej wysokości
sumy, stanowiącej przedmiot przestępstwa lub wartości innego przedmiotu przestępstwa.
Przy nieuprawnionym w/wozie walut zagranicznych i dewiz, polskich znaków obiegowych,
oraz wszelkich wogóle papierów wartościowych zagranicę (przemytnictwie walut i walorów)
może być grzywna zwiększona do wysokości potrójnej wartości wywożonych przedmiotów,
chociażby przestępstwo nie było popełniane zawodowo.
W razie niemożności ściągnięcia grzywny winna być orzeczona kara więzienia lub aresztu
ścisłego w wysokości według uznania sądu, jednak nie przekraczającej 2 lat.
Prócz kar powyższych może być wyrokiem sądowym orzeczona konfiskata sum pieniężnych,
będących przedmiotem przestępstwa, bez względu na to, czyją stanowią własność. Przy
przemytnictwie walut i walorów konfiskata wywiezionych wartości musi być orzeczona.
Karom, wymienionym w artykule niniejszym, ulegną również osoby, winne usiłowania lub
udziału w przestępstwie.
Art. 5.
Osoby, skazane na karę, przewidzianą w art. 4, można wyrokiem sądowym pozbawić na
przeciąg czasu do lat 5 prawa prowadzenia handlu lub zarządzania przedsiębiorstwem
handlowem, lub zajmowania się pośrednictwem handlowem.
Art. 6.
Przestępstwa, przewidziane w art. 4, należą do właściwości sądów okręgowych.
Art. 7.
W wypadkach przemytnictwa walut lub walorów (art. 4 ustęp 4) należy na wniosek prokuratora
zarządzić tymczasowe zaaresztowanie osoby, przeciw której wdrożono postępowanie karne.
W toku dochodzeń prokuratorskich prokurator zwraca się w przedmiocie zastosowania
środków zapobiegawczych do sędziego śledczego, który byłby właściwy do przeprowadzenia
śledztwa wstępnego. Zaaresztowanie tymczasowe w toku dochodzenia prokuratorskiego
nie może trwać dłużej niż 6 tygodni.
Sędzia śledczy może złagodzić lub uchylić środek zapobiegawczy jedynie na wniosek
prokuratora; w toku dochodzenia prokurator może własną władzą uchylić środek zapobiegawczy.
W razie zażalenia obwinionego sąd okręgowy może uchylić lub złagodzić środek zapobiegawczy;
decyzje sądu okręgowego w przedmiocie środków zapobiegawczych nie ulegają zaskarżeniu.
Art. 8.
W wypadkach przemytnictwa walut i walorów (art. 4 ust. 4) obowiązywać będą nadto przepisy
następujące:
1)
w b. dzielnicy rosyjskiej:
a)
artykuły 527 i 895 u. p. k. nie będą stosowane;
b)
wyroki sądów okręgowych są ostateczne i mogą być zaskarżone jedynie przy odpowiedniem
zastosowaniu przepisów o zaskarżaniu wyroków drogą kasacji;
2)
w b. dzielnicy austrjackiej i węgierskiej:
a)
oskarżonemu nie służy prawo sprzeciwu przeciw aktowi oskarżenia i
b)
odwołanie od kary nie może nastąpić;
3)
w b. dzielnicy pruskiej sąd nie może odmówić otwarcia postępowania głównego.
Art. 9.
Wykonanie niniejszej ustawy powierza się Ministrom Skarbu i Sprawiedliwości,
Art. 10.
Ustawa niniejsza wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.