Ustawaz dnia 9 marca 1923 r.o karach za zwłokę oraz o kosztach egzekucyjnych

Na mocy art. 44 Konstytucji ogłaszam ustawę następującej treści:

Art. 1.

Nieuiszczone z winy płatnika w terminach płatności podatki wraz z dodatkami państwowemi, opłaty stemplowe i aljenacyjne, oraz dodatki do tych podatków i opłat, pobierane przez kasy skarbowe na rzecz niepaństwowych związków prawa publicznego, uważa się za zaległości.

Art. 2.

Od zaległości (art. 1) pobiera się karę za zwłokę w wysokości 10% miesięcznie, począwszy od piętnastego dnia po upływie terminu płatności danin, wymienionych w artykule poprzednim.

Art. 3.

Przy obliczeniu kar za zwłokę miesiąc zaczęty liczy się za cały.

Art. 4.

Końcówki kwot zaległości oraz końcówki obliczonych kar za zwłokę, przenoszące 50 mk., zaokrągla się do 100 mk., a niższe opuszcza się.

Art. 5.

Kary za zwłokę, przypadające od zaległości w daninach państwowych, pobiera się na rzecz karbu Państwa, od zaległości zaś, przypadających dla niepaństwowych związków prawa publicznego - na rzecz odnośnego związku.

Art. 6.

Na pokrycie kosztów, spowodowanych przymusowem ściągnięciem zaległości, pobiera się na rzecz Skarbu Państwa od płatników następujące osobne opłaty:

1)

opłatę za pisemne wezwanie (upomnienie) płatnika do zapłaty zaległości wynoszącą 1% sumy zaległej;

2)

opłatę za każdą czynność organu egzekucyjnego, dokonaną u płatnika w celu przymusowego ściągnięcia zaległości, wynoszącą 5% sumy zaległej, najmniej jednak 1.000 mk.; podstawę do obliczenia tej opłaty stanowi zaległość wraz z karami za zwłokę i narosłemi kosztami egzekucyjnemi;

3)

koszty przeniesienia, zabezpieczenia, przechowania i przymusowej sprzedaży ruchomości, zajętych u płatnika, w wysokości kwot, rzeczywiście wyłożonych.

Art. 7.

Obowiązek płacenia kar za zwłokę, oraz kosztów egzekucyjnych obciąża tego, kto w myśl obowiązujących ustaw odpowiada za uiszczenie należności skarbowych z ewentualnemi dodatkami.

Art. 8.

Wykonanie niniejszej ustawy porucza się Ministrowi Skarbu.

Art. 9.

Ustawa niniejsza wchodzi w życie w 4 tygodnie po ogłoszeniu.
Z chwilą wejścia w życie niniejszej ustawy tracą moc dotychczas obowiązujące postanowienia ustaw i rozporządzeń, wydane do końca 1922 r. w przedmiotach, unormowanych, tą ustawą.