Ustawaz dnia 9 marca 1923 r.w przedmiocie zmiany w przepisach o państwowym podatku dochodowym, obowiązującym na zasadzie ustawy z dnia 4 kwietnia 1922 r. i ustawy z dnia 16 lipca 1920 r.

Kwotą dochodu, oznaczoną w art. 1 ustawy z dnia 4 kwietnia 1922 r. (Dz. U. R. P. № 29 poz. 232), podnosi się ze 180.000 mk. do 2.000.000 mk.

W art. 3 ustawy z dnia 4 kwietnia 1922 r. wyraz „dziesięciokrotnie” zastępuje się wyrazem „czterdziestokrotnie”.

Ustęp 5 art. 10 ustawy z dnia 16 lipca 1920 r. (Dz. U. R. P. № 82 poz. 550) po słowach: „od tantjem” uzupełnia się słowami: „tudzież nadzwyczajnej daniny państwowej (ustawa z dnia 16 grudnia 1921 r. Dz. U. R. P. z r. 1922 № 1 poz. 1) i podatku od wzbogacenia się, które ujawniło się przez nabycie nieruchomości i przez spłatę długów hipotecznych (ustawa z dnia 31 marca 1922 r. Dz. U. R. P. № 30 poz. 238)”.

Ponadto dodaje się do art. 10 powołanej ustawy z dnia 16 lipca 1920 r. nowy ustęp 6 treści następującej:, 6) w spółdzielniach (ustawa z dnia 29 października 1920 r. Dz. U. R. P. № 111 poz. 733) kwoty, przelane do funduszów spółdzielni, niepodlegających statutowo podziałowi między członków”.

Art. 15 ustawy z dnia 16 lipca 1920 r. uzupełnia się następującą częścią drugą:

Uchyla się postanowienie ostatniego zdania części pierwszej art. 19 ustawy z dnia 16 lipca 1920 r., rozpoczynające się od wyrazów. „Jednakże dochody z akcji ...”, a kończące się wyrazami: „poprzedzający rok podatkowy”.

Uchyla się postanowienia, zawarte w czterech ostatnich częściach art. 21 ustawy z dn. 16 lipca 1920 r.

Zamiast skali, podanej w art. 6 ustawy z dnia 4 kwietnia 1922 r., ustanawia się skalę następującą:

Przy dochodzie ponad 120.000.000 mk. podatek wynosi 30.000.000 mk. i oprócz tego 1.250.000 mk. od każdych pełnych 5.000.000 mk. ponad 120.000.000 mk.

Do podatku dolicza się ponadto, o ile chodzi o dochody osób fizycznych i spadków nieobjętych:

od całego podlegającego podatkowi dochodu.

Podatek jednak należy wymierzać w ten sposób, że z dochodu wyższego stopnia po potrąceniu podatku nigdy mniej nie ma pozostać, niż zostaje z najwyższego dochodu bezpośrednio niższego stopnia po potrąceniu podatku, na ten stopień przypadającego.

O ile z dochodu, ustalonego do wymiaru podatku, po potrąceniu przypadającej kwoty podatkowej pozostaje mniej, niż wynosi najwyższy dochód wolny od podatku, należy podatek wymierzyć i pobrać tylko w wysokości nadwyżki dochodu ponad tę najniższą granicę.

Do stawek państwowego podatku dochodowego nie mogą być ustanawiane dodatki na rzecz związków komunalnych.

Kwotę tantjem, oznaczoną w art. 7 ustawy z dnia 4 kwietnia 1922 r. w wysokości 20.000 mk., podnosi się do 200.000 mk. Specjalny podatek od tantjem wynosi 50% stawki, przypadającej od otrzymanego z tantjem dochodu, według skali, podanej w art. 7 niniejszej ustawy, jednak nie mniej niż 26.000 mk.

Kwotę dochodu, określoną w art. 8 ustawy z dnia 4 kwietnia 1922 r., podwyższa się z 500.000 mk. do 5.000.000 mk.

Kwoty dochodu, określone w art. 9 ustawy z dnia 4 kwietnia 1922 r. w wysokości 1.000.000 mk. i 1.500.000 mk., podwyższa się dziesięciokrotnie.

Uchyla się postanowienia, zawarte w artykułach 10 do 16 ustawy z dnia 4 kwietnia 1922 r.

Art. 50 ustawy z dnia 16 lipca 1920 r. uzupełnia się następującą częścią:

Termin do składania zeznań przez osoby prawne, oznaczony w części drugiej art. 50 ustawy z dnia 16 lipca 1920 r., przesuwa się z 1 lipca na 1 maja roku podatkowego.

Część trzecia art. 69 ustawy z dnia 16 lipca 1920 r. otrzymuje brzmienie następujące:

Kwotę 300 mk., wymienioną w części pierwszej art. 72 ustawy z dnia 16 lipca 1920 r., podwyższa się do 50.000 mk.

Art. 19 ustawy z dnia 4 kwietnia 1922 r. otrzymuje brzmienie następujące:

Art. 21 ustawy z dnia 4 kwietnia 1922 r. otrzymuje brzmienie następujące:

Art. 91 ustawy z dnia 16 lipca 1920 r. otrzymuje brzmienie następujące:

W art. 24 ustawy z dnia 4 kwietnia 1922 r. wyraz „dziesięciokrotnie” zastępuje się wyrazem „czterdziestokrotnie”.

Kwotę 300.000 mk., przewidzianą w art. 25 ustawy z dnia 4 kwietnia 1922 r., podwyższa się do 2.000.000 mk.

Skalę, podaną w art. 27 ustawy z dnia 4 kwietnia 1922 r., zastępuje się skalą następującą:

W tysiącach marek:

W tysiącach marek:

Do uposażeń, przekraczających 52.000.000 mk. stosuje się podaną w skali art. 7 niniejszej ustawy stopę procentową, obniżoną o 2%.

Jeżeli przeciętne ceny hurtowe w Państwie w pierwszej połowie roku podatkowego będą wyższe od przeciętnych cen hurtowych w roku, poprzedzającym rok podatkowy, wówczas podatek dochodowy, wymierzony na podstawie przepisów ustawy z dnia 16 lipca 1920 r. oraz przepisów działu 1 ustawy z dnia 4 kwietnia 1922 r. i niniejszej ustawy, winien być 1 listopada roku podatkowego, względnie w terminie, oznaczonym w art. 22 ustawy z dnia 4 kwietnia 1922 r. oraz w art. 88 ustawy z dnia 16 lipca 1920 r. zapłacony w takiej wysokości, jaka wypadnie z pomnożenia tego podatku przez wykładnik, wyrażający wzrost przeciętnych cen hurtowych w pierwszej połowie roku podatkowego w porównaniu z przeciętnemi cenami hurtowemi w roku, poprzedzającym rok podatkowy.

Wykładnik, o którym mowa w części pierwszej niniejszego artykułu, ustala Minister Skarbu w miesiącu lipcu roku podatkowego na podstawie danych, dostarczonych przez Główny Urząd Statystyczny. Wykładnik winien być wyrażony w liczbie całej lub conajwyżej z jednym znakiem dziesiętnym.

Postanowienia art. 22 niniejszej ustawy nie moją zastosowania do kwot podatku, przypadających na rok podatkowy i w tymże roku wpłaconych przed upływem ustawowego terminu, wyznaczonego do składania zeznań, względnie przed upływem trzydziestodniowego terminu, wymienionego w ostatniej części art. 16 niniejszej ustawy.

W sposób, wskazany w art. 22 niniejszej ustawy, Minister Skarbu ustala na każdy kwartał kalendarzowy, poczynając od drugiego kwartału, wykładnik, wynikający z porównania przeciętnych cen drugiego miesiąca poprzedniego kwartału kalendarzowego z przeciętnemi cenami w styczniu 1923 roku.

Przez tak ustalony wykładnik winny być pomnożone na każdy następny kwartał kalendarzowy kwoty, zakreślające granice dochodu dla oznaczania stopy procentowej podatku od uposażeń, emerytur i wynagrodzeń za najemną pracę zarówno w skali art. 21, jak w skali art. 7 niniejszej ustawy, Równocześnie ulega odpowiedniemu powiększeniu kwota 2.000.000 mk., oznaczona w art. 20 niniejszej ustawy. Tak powiększone kwoty będą w każdym poszczególnym kwartale kalendarzowym miarodajne do ustalenia wysokości potrąceń w myśl przepisów art. 27 ustawy z dnia 4 kwietnia 1922 r.

Upoważnia się Ministra Skarbu do ogłoszenia w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej dziełu I i II ustawy z dnia 16 lipca 1920 r. o państwowym podatku dochodowym i podatku majątkowym (Dz. U. R. P. № 82, poz. 550) z nową numeracją - artykułów, w brzmieniu obecnie obowiązującem, po uwzględnieniu wszelkich zmian i uzupełnień, wprowadzonych ustawą z dnia 4 kwietnia 1922 r. (Dz. U. R. P. № 29, poz. 232) i niniejszą ustawą.

Upoważnia się Ministra Skarbu do umorzenia podatku dochodowego, przypadającego według działu II ustawy z dnia 4 kwietnia 1922 r., za czas od 1 stycznia 1922 r. do 30 czerwca 1922 r.

Począwszy od dnia 1 kwietnia 1923 r. nie będzie pobierany podatek dochodowy, przypadający od najniższych 5 stopni skali dochodu, ustanowionej w art. 21 niniejszej ustawy.

Wykonanie niniejszej ustawy porucza się Ministrowi Skarbu.

Ustawa niniejsza wchodzi w życie od roku podatkowego 1923 z tem, że moc obowiązująca artykułów 1, 2, 7, 8, 9, 10, 19, 20, 21, 22, 23 i 24 gaśnie z końcem roku 1923.