Na mocy art. 44 Konstytucji ogłaszam ustawę następującej treści:
Art. 1.
Upoważnia się Rząd do pobrania jednorazowej daniny lasowej na cele odbudowy kraju.
Przedmioty majątkowe, obciążone daniną lasową, są wolne od mającego być uchwalonym
ogólnego podatku majątkowego.
Art. 2.
Daninie lasowej podlegają osoby fizyczne i prawne, będące właścicielami lasów, których
obszar przenosi 50 ha, oraz właściciele masy drzewnej, pozostającej, w lesie, względnie
drzewostanów leśnych, nie zakupionych dla celów własnej odbudowy.
Art. 3.
Wysokość daniny ustanawia siej na 30% masy drzewa użytkowego z 10-letnich etatów rębnych,
wolnych od służebności, a z 5-letnich etatów rębnych, obciążonych służebnościami lasów
prywatnych.
Art. 4.
Ilość oddanego drzewa na cele odbudowy na podstawie postanowień ustawy z dnia 28 lutego
1919 r. (Dz. P. P. P. № 20, poz. 229) do wysokości 30% dziesięcioletnich, względnie
pięcioletnich, etatów w myśl rozporządzenia Ministerstwa Rolnictwa i Dóbr Państwowych
z dnia 2 września 1920 r. (Dz. U. R. P. № 89, poz. 586) winna być zaliczona na poczet
daniny, określonej niniejszą ustawą, z potrąceniem ceny, zapłaconej za oddane drzewo
po 1 stycznia 1922 r.
Art. 5.
Rządowi przysługuje prawo pobrać daninę lasową w naturze, lub ekwiwalent w gotówce.
Właściciele lasów lub drzewostanów, którzy nałożonego na mocy ustawy z dnia 28 lutego
1919 r. (Dz. P. P. P. № 20, poz. 229) kontyngentu drzewnego nie oddali, a w międzyczasie
zdążyli masę drzewną sprzedać, obowiązani są uiścić nałożony, a nie oddany kontyngent
w gotowce według cen, obowiązujących w chwili uiszczenia daniny.
Art. 6.
Wysokość daniny lasowej wymierzają władze administracyjne I instancji w porozumieniu
z fachowemi organami Ministerstwa Rolnictwa i Dóbr Państwowych oraz Ministerstwa Robót
Publicznych.
Art. 7.
Zamianą daniny lasowej na ekwiwalent w gotówce uskuteczniają organy Ministerstwa Robót
Publicznych, przyczem mają obowiązywać ceny, ustanawiane przez wojewódzkie komisje,
powołane do życia rozporządzeniem z dnia 2 stycznia 1922 roku (Dz. U. R. P. № 10,
poz. 83).
Art. 8.
O ile właściciel drzewa nie godzi się na cenę, ustanowioną przez przewidziane w art.
7 niniejszej ustawy komisje, Rząd ma prawo masę drzewną, przypadającą z daniny, sprzedać
w publicznym przetargu.
Art. 9.
Daninę lasową, zamienioną na ekwiwalent pieniężny, ściągają organy Ministerstwa Skarbu
i zapisują w osobnych zestawieniach na cele odbudowy kraju.
Koszty, związane z wymiarem i poborem daniny, będą pokryte z wpływów tejże daniny.
Art. 10.
Właściciele drzewa, niezadowoleni z wysokości wymierzonej daniny w naturze, mogą wnieść
odwołanie do II instancji w ciągu 14 dni po doręczeniu im wymiaru. Odwołanie to jednak
nie wstrzymuje wykonalności daniny. O ile na skutek odwołania zostanie danina zmniejszona,
Rząd winien płacić ceny targowe za ilości drzewa, pobrane ponad nałożoną daninę, według
cen w dniu płacenia.
Art. 11.
Pobrana przez Rząd danina lasowa ma być zużyta na cele odbudowy kraju w myśl istniejących
ustaw sejmowych o odbudowie kraju.
Art. 12.
W razie uchylania się właścicieli drzewa od wykonania daniny lasowej w myśl przepisów
niniejszej ustawy ma starostwo poczynić stosowne zarządzenia, nie wyłączając objęcia
lasów pod zarząd państwowy.
Art. 13.
Płatnicy, winni niewykonania obowiązków, ciążących na nich w myśl przepisów niniejszej
ustawy, oraz osoby, winne użycia drzewa, przeznaczonego na cele, wymienione w art.
11 niniejszej ustawy, niezgodnie z przeznaczeniem, ulegną grzywnie w wysokości od
2 - 10-krotnej wartości niewydanego drzewa, względnie niewłaściwie użytego drzewa
lub niezapłaconej kwoty daniny, wymierzonej w gotówce, którą w razie niemożności ściągnięcia
zastąpi areszt do 6 tygodni.
Do orzeczenia powołane są władze administracyjne.
Art. 14.
Ukarany może w ciągu dni 14 po doręczeniu orzeczenia wnieść na ręce władzy, która
orzeczenie wydała, żądanie przekazania sprawy właściwemu sądowi powiatowemu (pokoju),
który postąpi tak, jakby orzeczenia karnego nie wydano.
Na obszarze województwa poznańskiego, pomorskiego i w górnośląskiej części województwa
śląskiego stosują się przepisy o wydawaniu policyjnych zarządzeń karnych.
Art. 15.
Wykonanie powyższej ustawy porucza się Ministrowi Robót Publicznych w porozumieniu
z Ministrem Skarbu, Rolnictwa i Dóbr Państwowych, Ministrem Spraw Wewnętrznych i Ministrem
Sprawiedliwości.
Art. 16.
Ustawa niniejsza obowiązuje na całym obszarze Rzeczypospolitej Polskiej i wchodzi
w życie z dniem jej ogłoszenia.