§ 10a.
Jeżeli chodzi o wierzytelność z powodu należnego utrzymania, a tytuł egzekucyjny opiewa
na pewną jedynie ułamkiem oznaczoną część poborów, należnych zobowiązanemu ze stosunku
służbowego lub z najmu pracy, natenczas do dozwolenia egzekucji wymaga się przedłożenia
nie budzącego wątpliwości pisemnego oświadczenia służbodawcy o wysokości tego uposażenia
w dniu, kiedy roszczenie stało się wykonalnem. Jeżeli takiego dokumentu do wniosku
nie dołączono, sąd poleci służbodawcy, by w przeciągu 8 dni podał wysokość uposażenia.
Uchwała ta będzie z urzędu wykonana. Przeciw uchwale, polecającej złożenie oświadczenia,
nie służy środek prawny. Postanowienia § 301 ustęp 3 do 6 mają odpowiednie zastosowanie.
Od służbodawców, wymienionych w § 302, sąd winien zażądać oświadczenia w drodze urzędowej.
Oświadczenie służbodawcy służy za podstawę do określenia sumy dochodzonego roszczenia,
dopóki jej sąd, dozwalający egzekucji w I instancji, a po rozpoczęciu wykonania egzekucji
sąd egzekucyjny, w inny sposób prawomocnie nie ustali. Ustalenie nastąpi na wniosek
strony po przeprowadzeniu ustnej rozprawy. Stosownie do wyników tego ustalenia należy
egzekucję na wniosek bez przesłuchania przeciwnika ograniczyć lub zastanowić, albo
według przepisów o wykonaniu dozwolonej egzekucji rozszerzyć, albo też wniosek egzekucyjny
odrzucić