Ustawaz dnia 11 sierpnia 1923 r.zmieniająca niektóre przepisy karne, obowiązujące w województwach: poznańskiem i pomorskiem oraz w górnośląskiej części województwa śląskiego

Na mocy art. 44 Konstytucji ogłaszam ustawę następującej treści:

Art. 1.

Grzywny (jako środki karne, dyscyplinarne, porządkowe, sądowo- i administracyjno - egzekucyjne), nawiązki i wynagrodne, granice upoważnień organów władz administracyjnych do zagrażania grzywnami lub nakładania grzywien w drodze administracyjnej, tudzież granice upoważnień organów władzy dyscyplinarnej do nakładania grzywien w drodze dyscyplinarnej (porządkowej), zawarte w ustawach i rozporządzeniach, wydanych przed dniem 8 stycznia 1919 r. - podwyższa się dziesięć tysięcy razy w stosunku do kwoty pierwotnej.

Art. 2.

W niemieckim kodeksie karnym z dnia 15 maja 1871 r. (Dz. Ustaw Rzeszy z r. 1876 str. 40) wprowadza się następujące zmiany:

1)

Ustępy 2 i 3 § 1 otrzymują brzmienie następujące:
„ 
Czyn, zagrożony osadzeniem w twierdzy do pięciu lat, więzieniem, albo grzywną powyżej miljona pięciuset tysięcy marek polskich, jest występkiem.
Czyn, zagrożony aresztem lub grzywną do miljona pięciuset tysięcy marek polskich, jest wykroczeniem
 ”
 .

2)

§ 27 otrzymuje brzmienie następujące:
„ 
Najniższy wymiar grzywny przy zbrodniach i występkach wynosi trzydzieści tysięcy marek polskich, przy wykroczeniach dziesięć tysiący marek polskich.
Przy wymiarze grzywny należy uwzględnić takie stosunki gospodarcze skazanego
 ”
 .

3)

Po § 27 dodaje się jako § 27 a) postanowienia następujące:
„ 
Jeżeli stosunki gospodarcze skazanego czynią prawdopodobnem, że skazany nie jest w stanie grzywny zaraz zapłacić sąd może w wyroku lub później zakreślić mu stosowny czasokres do uiszczenia grzywny, albo dozwolić na spłacenie jej w określonych ratach. Jeżeli skazany spłat ratami nie uiszcza na czas, albo jeżeli jego stosunki gospodarcze ulegną istotnej zmianie, sąd może zezwolenie na spłacenie grzywny ratami odwołać. Przepisy § 494 ustawy o postępowaniu karnem stosuje się odpowiednio
 ”
 .

4)

W § 28 wprowadza się zmiany następujące:

a)

W ustępie 1 dodaje się jako zdanie drugie postanowienie następujące:
„ 
Usiłowania ściągnięcia grzywny można zaniechać, jeżeli przewiduje się z całą pewnością, że nie będzie można jej ściągnąć z majątku osoby skazanej
 ”
 .

b)

Ustęp 2 otrzymuje brzmienie następujące:
„ 
Jeżeli za występek grozi grzywna wyłącznie albo na pierwszem miejscu, albo do wyboru obok aresztu, wówczas można grzywnę zamienić na areszt, o ile nałożona grzywna nie przekracza sześciu miljonów marek polskich, a zastępująca ją kara na wolności sześciu tygodni.
 ”

5)

Ustęp 1 § 29 otrzymuje brzmienie następujące:
„ 
W razie zamiany grzywny, nałożonej z powodu zbrodni lub występku, należy za równą jednodniowej karze na wolności uważać sumę od trzydziestu tysięcy do stupięćdziesięciu tysięcy marek polskich, w razie zaś zamiany grzywny, nałożonej z powodu wykroczenia, sumę od dziesięciu tysięcy do stupięćdziesięciu tysięcy marek polskich.
 ”

6)

Po § 29 dodaje się jako §§ 29a) i 29b) postanowienia następujące:
„ 

§ 29a).

Jeżeli za występek, wedle ustawy nie zagrożony grzywną lub zagrożony nią tylko obok kary na wolności, skazuje się na karę pozbawienia wolności poniżej trzech miesięcy, a cel kary ze względu na stosunki gospodarcze skazanego da się osiągnąć przez nałożenie grzywny, można karę pozbawienia wolności zamienić na grzywnę aż do wysokości dziesięciu miljonów marek polskich i to niezależnie od zasady, wyrażonej w § 29.
W razie nieściągalności grzywny lub jej części wstępuje w jej miejsce orzeczona kara na wolności, względnie stosunkowa część jej.
§ 29 b). Za przestępstwo, popełnione z pobudek zysku, a niezagrożona grzywną, można obok kary pozbawienia wolności, przepisanej w ustawie, wymierzyć grzywnę aż do sześćdziesięciu miljonów marek polskich.
W razie nieściągalności grzywny lub jej części stosuje się odpowiednie postanowienia § 28 oraz ustępu 2 § 29; najwyższy wymiar kary więzienia, wstępujący w miejsce nieściągalnej grzywny lub jej części, wynosi jednak trzy lata.
 ”

7)

Liczby 4, 5 i 6 ustępu 1 § 70 otrzymują brzmienie następujące:
„ 

4.

osadzenie w twierdzy, albo więzienie od dwóch do pięciu lat, albo grzywnę poniżej sześćdziesięciu miljonów marek polskich, w dziesięciu latach.

5.

osadzenie w twierdzy, albo w więzieniu do dwóch lat lub grzywnę powyżej miljona pięciuset tysięcy do sześćdziesięciu miljonów marek polskich, w pięciu latach.

6.

areszt, albo grzywnę do miljona pięciuset tysięcy marek polskich, w dwóch latach

Art. 3.

Ustęp 2 § 13 pruskiej ustawy o kradzieżach leśnych z dnia 15 kwietnia 1878 r. (Zb. Ust. str. 222) otrzymuje brzmienie następujące:
„ 
Kwotę od dziesięciu tysięcy do pięćdziesięciu tysięcy marek polskich należy uważać za równą jednodniowej karze więzienia
 ”
 .

Art. 4.

W § 6 pruskiej ustawy o policji polnej i leśnej z dnia 1 kwietnia 1880 r. (Zb. Ust. str. 230) wstępuje w miejsce kwoty dotychczasowej - kwota stu tysięcy marek polskich.

Art. 5.

W niemieckiej ustawie o ustroju sądownictwa z dnia 27 stycznia 1877 r. (Dz. Ust. Rzeszy str. 41) wstępują w miejsce kwot dotychczasowych:

1)

w § 27 I. 2 kwota sześciu miljonów marek polskich,

2)

w § 27 I. 4, 5, 6 i 7 oraz w § 28 kwota miljona pięciuset tysięcy marek polskich.

Art. 6.

Kwotę grzywny, którą mogą wymierzać mandatem karnym (§ 447 ustawy o postępowaniu karnem) sądy powiatowe (pokoju) - podwyższa się do wysokości miljona pięciuset tysięcy marek polskich; izby karne wymierzać mogą grzywny mandatem karnym bez ograniczenia co do wysokości.

Art. 7.

W zdaniu 1 ustępu 3 § 1 pruskiej ustawy o wydawaniu policyjnych rozporządzeń karnych z powodu wykroczeń z dnia 23 kwietnia 1883 r. (Zb. Ust. str. 65) wstępuje w miejsce kwoty dotychczasowej - kwota trzystu tysięcy marek polskich.

Art. 8.

Upoważnia się Radę Ministrów do wprowadzenia zmian w kwotach pieniężnych, określonych w niniejszej ustawie oraz w przepisach karnych, ogłoszonych po 8 stycznia 1919 r., choćby po wejściu w życie niniejszej ustawy - o ile przepisy szczególne takiego upoważnienia nie przyznają innej władzy; przepis art. 9 stosuje się odpowiednio.

Art. 9.

Ustawa niniejsza wchodzi w życie w województwach: poznańskiem i pomorskiem po upływie 14 dni po dniu ogłoszenia, a w górnośląskiej części województwa śląskiego z dniem 1 listopada 1923 r., lecz nie stosuje się do przestępstw, popełnionych przed jej wejściem w życie.

Art. 10.

Wykonanie niniejszej ustawy porucza się Ministrom: Sprawiedliwości, Spraw Wewnętrznych i Skarbu.