Ustawaz dnia 21 marca 1924 r.w przedmiocie zmian niektórych postanowień ustawy o państwowej służbie cywilnej

Na mocy art. 44 Konstytucji ogłaszam ustawę, następującej treści:

Art. 1.

Do art. 17 ustawy z dnia 17 lutego 1922 r. o państwowej służbie cywilnej (Dz. U. R. P. № 21 poz. 164) w brzmieniu, ustalonem w art. 3 noweli do tej ustawy z dnia 28 lipca 1922 r. (Dz. U. R. P. № 67 poz. 606), dodaje się, jako ustęp ostatni, następujące postanowienie:
„ 
Urzędników Kancelarji Cywilnej Prezydenta Rzeczypospolitej mianuje Prezydent Rzeczypospolitej za kontrasygnatą Prezesa Rady Ministrów
 ”
 .

Art. 2.

Art. 52 ustawy z dnia 17 lutego 1922 r. o państwowej służbie cywilnej otrzymuje następujące brzmienie:
„ 
O ile dobro służby tego wymaga, można przenieść urzędnika do innej miejscowości i na inne stanowisko służbowe nie niższego stopnia służbowego, w tej samej kategorji urzędników i w tym samym dziale zarządu państwowego.
Przeniesienia urzędnika dokonywa władza naczelna, względnie władza, bezpośrednio podległa władzy naczelnej, której przekazane zostało mianowanie na dane stanowiska służbowe. O ile na zasadzie art. 17 niniejszej ustawy mianowanie urzędników pięciu najniższych stopni służbowych przekazano kierownikom władz, bezpośrednio podlegających władzy naczelnej, przeniesienie tych urzędników z okręgu terytorjalnego kierownika władzy, który ich mianował, do innego okręgu terytorjalnego należy do władzy naczelnej.
Przy przeniesieniach z urzędu lub w drodze konkursu należą się urzędnikowi koszty przeniesienia.
Przy przeniesieniach na prośbę urzędnika przyznanie kosztów przeniesienia zależeć będzie od decyzji właściwej władzy naczelnej.
Do przesiedlenia się należy urzędnikowi wyznaczyć odpowiedni termin i zwolnić go na odpowiedni czas od pełnienia służby, uwzględniając przytem jego warunki osobiste i rodzinne
 ”
 .

Art. 3.

Do art. 54 ustawy z dnia 17 lutego 1922 r. o państwowej służbie cywilnej dodaje się, jako ustęp 4, następujące postanowienie:
„ 
Urzędników pierwszych czterech stopni służbowych przenosi w stan nieczynny, względnie w stan rozporządzalności, Prezydent Rzeczypospolitej na wniosek Rady Ministrów
 ”
 .

Art. 4.

W punkcie 4 art. 77 ustawy z dnia 17 lutego 1922 r. o państwowej służbie cywilnej dodaje się po słowach: „z umniejszonem uposażeniem emerytalnem” słowa: „względnie odprawą”.

Art. 5.

Do art. 84 ustawy z dnia 17 lutego 1922 r. o państwowej służbie cywilnej dodaje się, jako ustęp ostatni, następujące postanowienie;
„ 
Urzędnicy, przeniesieni w stan spoczynku, podlegają odpowiedzialności dyscyplinarnej z powodu występku służbowego, którego dopuścili się w czasie czynnej służby
 ”
 .

Art. 6.

Do art. 85 ustawy z dnia 17 lutego 1922 r. o państwowej służbie cywilnej dodaje się, jako ustęp ostatni, następujące postanowienie:
„ 
Te same kary dyscyplinarne mają zastosowanie do urzędników, przeniesionych w stan spoczynku, przy zachowaniu właściwości tej komisji dyscyplinarnej, której podlegali w czasie pełnienia służby czynnej
 ”
 .

Art. 7.

Do art. 92 ustawy z dnia 17 lutego 1922 r. o państwowej służbie cywilnej w brzmieniu, ustalonem art. 5 noweli z dn. 28 lipca 1922 r., dodaje się, jako ustęp ostatni, następujące postanowienie:
„ 
Niższych funkcjonarjuszów Kancelarji Cywilnej Prezydenta Rzeczypospolitej mianuje Szef tej Kancelarji
 ”
 .

Art. 8.

Przewidziany w art. 116 ustawy z dn. 17 lutego 1922 r. o państwowej służbie cywilnej w brzmieniu noweli z dnia 28 lipca 1922 r. termin dwuletni dla ustalenia urzędników i niższych funkcjonarjuszów państwowych od wejścia w życie ustawy przedłuża się o jeden rok,

Art. 9.

Wykonanie niniejszej ustawy powierza Prezesowi Rady Ministrów i innym ministrom we właściwym każdemu z nich zakresie działania.

Art. 10.

Ustawa niniejsza wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.